ΚΑΤΑ..θλιψη!

Περιήγηση, λίγο πριν τη βάφτιση του γιου του Απόστολου, στο άλσος του αγιανικόλα. Ξαφνικά φτάνεις στο "Βέρμιο" και σφίγγεται η ψυχή σου. Όχι τόσο από το ανερμάτιστο αρχιτεκτονικά
ξενοδοχεία με τις περίσσιες προσθήκες, μα κυρίως για το φθινοπωρινό σκηνικό με τα πεσμένα φύλλα, εκεί που άλλοτε δεν έβρισκες τραπέζι, Κυριακή μέρα. Ναι προφανώς οι καιροί άλλαξαν και διανύουμε την περίοδο των "ισχνών αγελάδων". Άλλωστε ο κόσμος στο άλσος ήταν ελάχιστος, το μεσημέρι της Κυριακής. Ο άλλος το σκέφτεται να έρθει, γιατί θέλει λεφτά που δεν...υπάρχουν. Η οικονομία καταρρέει, παρά τις εκ διαμέτρου αντίθετες κραυγές των κυβερνώντων. Ευχές το "Βέρμιο" σύντομα να βρει τον άνθρωπο που θα του δώσει αίγλη και δόξα. Όπως τον παλιό καιρό. Μακάρι.