Κει που κριμνούσαν τ’ άρματα…Του Σταύρου Χωνού

Περιγράφει ο Ευστάθιος Στουγιαννάκης : «Στην Νάουσα, ακολούθησαν σκηνές φρίκης και τρόμου, τις οποίες αδυνατούμε να περιγράψουμε για το μέγεθος και τον πόνο ψυχής που προκαλούν. Ο στρατάρχης και ο Κεχαγιάς μπέης, περιήλθαν τα διάφορα μέρη όπου συνέβησαν οι συγκρούσεις και όταν αντελήφθησαν την μεγάλη φθορά του στρατού τους, εξοργίστηκαν και διέταξαν την τακτική
σφαγή στο Κιόσκι όλων των ανδρών από 15 μέχρι 65 ετών. Η αποτρόπαιος διαταγή του αιμοβόρου στρατάρχη εκτελέστηκε πιστά. Σε 1.241 ανέρχονται αυτοί που καρατομήθηκαν τότε, στην Νάουσα. Αυτοί που οδηγούνταν στον θάνατο, τους ρωτούσαν πρώτα το όνομα, την ηλικία και το επάγγελμα, και αν έχουν ή γνωρίζουν κάπου για κρυμμένα χρήματα ή πράγματα, και τέλος αν αποδέχονται τον
ισλαμισμό. Με την άρνησή τους, παραδίδονταν αμέσως στους δήμιους, οι οποίοι τους απογύμνωναν και τους αποκεφάλιζαν ενώπιον του στρατάρχη που απολάμβανε το θέαμα. Αποκεφαλίστηκαν ένας-ένας...»
Στον Δοξασμένο αυτό χώρο, που με κατάθεση στεφάνου ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας , απόδωσε Τιμή στους 1.241 Εθνομάρτυρες.
Στον Καθαγιασμένο αυτό χώρο, που κάθε χρόνο καταλήγει η Ιερή πομπή λιτανείας της εικόνας των Αγίων Νεομαρτύρων και τελείται Αρτοκλασία.
Εδώ, που οι προτομές των Ηρώων, Ζαφειράκη και Καρατάσιου, και μαζί τους ο Μακεδονομάχος Αντώνης Μίγγας, ατενίζουν τον τόπο Σφαγής και Μαρτυρίου των συναγωνιστών τους.
Εδώ, που στήθηκε (και πολύ ορθά) το Μνημείο Γενοκτονίας των 353.000 ψυχών του Ποντιακού Ελληνισμού, για να ενώνει μαζί με τις ψυχές των Ναουσαίων, από το Μνημείο τους λίγα μέτρα πιο κάτω, τις φωνές τους για Ελευθερία, Πίστη και Πατρίδα.
Εδώ, στον Ηρωικό και Ιερό αυτό χώρο, δεν πρέπουν παζάρια και πανηγύρια. Έχει κι άλλους όμορφους και μεγάλους χώρους η Νάουσα. Άνετα μπορούν να φιλοξενήσουν την όποια εκδήλωση. Γιατί εδώ; Ας πάρει το Δημοτικό μας Συμβούλιο, κι ας την πάρει Ομόφωνα (εδώ δεν χωρούν παραταξιακές αντιπαλότητες) μια Ιστορική Απόφαση, να απαλλάξει ΜΟΝΙΜΑ τον χώρο αυτό από κάθε είδους εκδηλώσεις, που δεν τιμούν το αίμα των Προγόνων μας που πότισε αυτόν τον Ιερό Χώρο, Θυσία στο Μεγαλείο των Ελλήνων.

Ένα εξαιρετικό κείμενο του Σταύρου Χωνού, το οποίο το προσυπογράφω. Το "Κιόσκι" σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να είναι χώρος παζαριών και συναλλαγών.