Τρίτη 4 Ιουλίου 2017

Όταν πέραν του κράτους και οι δήμοι(μεταξύ τους και η Νάουσα!) επέβαλλαν φορολογικά χαράτσια στις βιομηχανίες!

Πολλά και σημαντικά τα στοιχεία στο λεύκωμα για τα 100 του χρόνια, το οποίο εξέδωσε ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδας, για την παθογένεια της κεντρικής  διοίκησης ενάντια στην «ανάπτυξη» που ευαγγελίζονται διαχρονικά οι εκάστοτε κυβερνώντες της χώρας μας, από συστάσεως του ελληνικού κράτους!
Το 1930, στη Μακεδονία λειτουργούσαν 16.000 περίπου μεταποιητικές επιχειρήσεις, που απασχολούσαν 54.000 άτομα, το 20% του συνόλου της χώρας. Ήταν πολύ μικρές επιχειρήσεις με
μέση απασχόληση 3 έως 4 άτομα. Ελάχιστες από αυτές ήταν βιομηχανίες και ανήκαν στον πρόγονο του ΣΕΒΒΕ , τον Σύνδεσμο Βιομηχανιών Μακεδονίας.
Ο ΣΒΜ ζητούσε από την πολιτεία ατέλεια εισαγωγής μηχανημάτων, ατέλεια εισαγωγής πρώτων υλών και προτίμηση των εγχώριων βιομηχανικών προϊόντων έναντι των ξένων, με τις ελληνικές κυβερνήσεις να πράττουν το εντελώς αντίθετο, δείγμα της διαχρονικότητας που αντιμετωπίζεται η παραγωγική δραστηριότητα στην κρατικοδίαιτη χώρα μας, η οποία σίγουρα θα μπορούσε να καταλάβει μια θέση στις Σοβιετίες της πάλαι ποτέ κραταιάς Σοβιετικής Ένωσης.
Βέβαια τότε φορολογίες δεν επέβαλλαν μόνο οι κυβερνήσεις αλλά και οι …δήμοι! Αναφέρει ο ΣΒΒΕ στο λεύκωμα του. «Πολλά από τα ζητήματα που αντιμετώπισαν οι βιομηχανίες της Μακεδονίας εκείνη την περίοδο προήλθαν από τους δήμους της Κεντρικής Μακεδονίας.  Ο κάθε δήμος επέβαλε φορολογίες κατά την… κρίση του, δημιουργώντας άνισες συνθήκες ανταγωνισμού, παρά το αίτημα του ΣΒΜ να υπάρξει ισομεγέθης δημοτική φορολογία σε όλη τη Μακεδονία. Αντί της ικανοποίησης του λογικού αυτού αιτήματος στην γείτονα Έδεσσα, αλλά και σε μας εδώ στη Νάουσα, οι δήμαρχοι αποφασίζουν τα ακριβώς αντίθετα! « Τον Ιούνιο του 1929 ο δήμος Εδέσσης επέβαλε εξαγωγικό δημοτικό  δασμό επί των νημάτων, ο οποίος προκάλεσε αναστάτωση στα τοπικά εργοστάσια και ανάγκασε τον  ΣΒΜ να ζητήσει εκ νέου από το Υπουργείο Εσωτερικών την τροποποίηση του συστήματος  δημοτικής φορολογίας. Το Δεκέμβριο  του ίδιου έτους υπερβολικοί δημοτικοί φόροι επιβλήθηκαν και στη Νάουσα, δημιουργώντας συγκριτικά μειονεκτήματα  για την τοπική βιομηχανία, η οποία είχε «γονατίσει». Αλλά δεν ήταν µόνο  η φορολογία.  Σημαντικό πρόβλημα  δημιούργησαν  οι απαλλοτριώσεις οικοπέδων στα οποία υπήρχαν ή επρόκειτο να γίνουν βιομηχανικές εγκαταστάσεις. Για παράδειγμα, το ιδιόκτητο οικόπεδο δίπλα στο εργοστάσιο των Κύρτση στη Νάουσα, στο οποίο επρόκειτο να γίνει επέκταση, καταλήφθηκε τον Οκτώβριο 1928 από το δήμο για να εγκατασταθούν πρόσφυγες. Αν και η εταιρεία προθυμοποιήθηκε να παραχωρήσει άλλο οικόπεδό της, που ήταν καταλληλότερο για εγκατάσταση οικισμού , ο δήμος επέμενε στην κατάληψη».
Με αυτά και με τα άλλα λοιπόν στην Μακεδονία και ειδικά στην Ημαθία μας έχουν απομείνει μόνο βιομηχανικά… κουφάρια, αφού η ιδιωτική πρωτοβουλία είναι διαδικασία απεχθής για τους κρατικοδίαιτους και για όσους ευαγγελίζονται την επιστροφή στην Σοβιετική Ένωση, για την οποία υπάρχει η σοφή παροιμία «ότι οι εργαζόμενοι νόμιζαν ότι δούλευαν και το κράτος νόμιζε ότι τους πλήρωνε».
Ας ονειρευτούμε λοιπόν την είσοδο των παιδιών μας στο δημόσιο και ας αφήσουμε κατά μέρος τις χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις που ήκμασαν ως δορυφόροι των μεγάλων βιομηχανιών  μεταποίησης που κατέστησαν τον τόπο μας την «Καλιφόρνια» της χώρας μας, την εποχή που ο μισθός στου «Λαναρά» ήταν διπλάσιος από αυτόν του δημοσίου υπαλλήλου!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου