Ράγισε από τη συγκίνηση η φωνή του Σεβασμιωτάτου Παντελεήμονος

Η ζέστη αφόρητη για εμάς τους λαϊκούς. Φανταστείτε το πόσο υπέφεραν οι ιερείς με τα ράσα και πολύ περισσότερο οι Αρχιερείς με τα άμφια. Βράδυ Πέμπτης 29ης Ιουνίου και η ορθοδοξία γιορτάζει τους Πρωτοκορυφαίους Αγίους Αποστόλους, Πέτρο και Παύλο. Στο Βήμα του Αποστόλου των Εθνών συναγμένοι εκ περάτων οι διάδοχοι των Αποστόλων. Όλα τα Πατριαρχεία, με πρώτο το Οικουμενικό, στον εσπερινό και όλες οι ορθόδοξες εκκλησίες. Ο Δεσπότης στα
23 του "Παύλεια", από τότε που ενθρονίστηκε σε τούτη την Αποστολική Μητρόπολη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας. Τα χρόνια βαραίνουν την σάρκα, αλλά θαρρείς πως ανέχονται τον ίδιο. Εκεί στην ομιλία του η αναφορά στον Απόστολο Παύλο ραγίζει την φωνή του. Ο Μητροπολίτης μας κομπιάζει. Συγκίνηση για τον Άγιο Παύλο. Το ίδιο και στην έναρξη του διεθνούς συνεδρίου, την περασμένη Δευτέρα. Τελικά η Ορθοδοξία δεν διδάσκεται. Βιώνεται. Μέσα από έναν κόμπο στην φωνή του Αρχιερέα, μέσα από έναν κόμπο στο κομποσκοίνι ενός ταπεινού Μοναχού. Στο δρόμο για το "Βήμα" η συζήτηση με ζευγάρι γνωστών μου. "Πού πας, στον μεσαίωνα;" η θεώρηση του. Μου έρχεται κατά νου η Πρώτη προς Κορινθίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου.  Ὁ λόγος γὰρ ὁ τοῦ σταυροῦ τοῖς μὲν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστί, τοῖς δὲ σῳζομένοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστι.  γέγραπται γάρ· ἀπολῶ τὴν σοφίαν τῶν σοφῶν, καὶ τὴν σύνεσιν τῶν συνετῶν ἀθετήσω.  ποῦ σοφός; ποῦ γραμματεύς; ποῦ συζητητὴς τοῦ αἰῶνος τούτου; οὐχὶ ἐμώρανεν ὁ Θεὸς τὴν σοφίαν τοῦ κόσμου τούτου;  ἐπειδὴ γὰρ ἐν τῇ σοφίᾳ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔγνω ὁ κόσμος διὰ τῆς σοφίας τὸν Θεόν, εὐδόκησεν ὁ Θεὸς διὰ τῆς μωρίας τοῦ κηρύγματος σῶσαι τοὺς πιστεύοντας.  ἐπειδὴ καὶ Ἰουδαῖοι σημεῖον αἰτοῦσι καὶ Ἕλληνες σοφίαν ζητοῦσιν, ἡμεῖς δὲ κηρύσσομεν Χριστὸν ἐσταυρωμένον, Ἰουδαίοις μὲν σκάνδαλον, Ἕλλησι δὲ μωρίαν,  αὐτοῖς δὲ τοῖς κλητοῖς, Ἰουδαίοις τε καὶ Ἕλλησι, Χριστὸν Θεοῦ δύναμιν καὶ Θεοῦ σοφίαν· ὅτι τὸ μωρὸν τοῦ Θεοῦ σοφώτερον τῶν ἀνθρώπων ἐστί, καὶ τὸ ἀσθενὲς τοῦ Θεοῦ ἰσχυρότερον τῶν ἀνθρώπων ἐστί"

Στους χοντρούς κόμπους ιδρώτα των ιερέων, των μοναχών, των αρχιερέων είδα φεγγοβόλα απάντηση. Ναι κηρύσσουμε  τον Σταυρωμένο Χριστό, που είναι σκάνδαλο για τους Ιουδαίους και ανοησία για τους Έλληνες (με την έννοια του ειδωλολάτρη). Αυτόν τον σταυρό κουβαλά στα 72 του χρόνια ο Παντελεήμονας καθημερινά, λειτουργώντας κάθε μέρα, γράφοντας κάθε μέρα, βοηθώντας το ποίμνιο του κάθε μέρα.