πραγματικές ανάγκες, ούτε τις πραγματικές δυνατότητες.
Αυτό γίνεται επειδή όταν ανοίξουν οι πόρτες της εξουσίας οι κυβερνώντες ξεχύνονται φορτωμένοι απληστία, αλαζονεία και ασίγαστο πάθος για τα πρωτεία.
Όμως αυτή η φουριόζα εφόρμηση στα γραφεία της εξουσίας κατακαίει τα πάντα, κατακαίει και εντιμότητα και συντροφικότητα και αλληλεγγύη και ίσως ίσως και καλές προθέσεις όταν αυτές υπάρχουν.
Η σημερινή λοιπόν πολυδιάστατη κρίση δεν διαθέτει πολλές πύλες εξόδου και φρένο στην σημερινή πραγματικότητα αποτελούν οι αφοριστικοί διαχωρισμοί. Από εδώ οι μεν και από εκεί οι δε, δημιουργώντας έτσι διαχωριστικά τείχη στις κοινωνικές δυνάμεις που μπορούν να πραγματοποιήσουν την δημοκρατική αποκέντρωση του τόπου.
Σήμερα είναι περισσότερο από καθαρή η αμηχανία των κυβερνώντων όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με τα προβλήματα που οι ίδιοι δημιούργησαν.
Βέβαια ανέκαθεν οι ελλείψεις καθόριζαν την καταπίεση και την σκληρότητα σαν αρχές της ίδιας της κοινωνικής ζωής, αλλά σήμερα οι κυβερνώντες με ποιόν να συνεργαστούν;
Με το ΚΚΕ που κατηγορείται ότι ζει σε άλλον πλανήτη;
Με το ΠΑΣΟΚ που λένε πως είναι μια χρεοκοπημένη πολιτική δύναμη ανεξάρτητα αν το 80% αυτού του κόμματος βρίσκεται σήμερα σε κυβερνητικές θέσεις;
Με την ΝΔ, μια συντηρητική δύναμη που μάλιστα είναι και υπηρέτης του κεφαλαίου; αν και το μόνο σοσιαλιστικό ή αριστερό που απέμεινε στους κυβερνώντες είναι το όνομα και τίποτα άλλο.
Βέβαια πρόκειται για θέατρο του παραλόγου όταν αυτούς που κάθε Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή τους καταγγέλλουμε σαν υπεύθυνους για όλα τα κακά που μας βρήκαν σ' αυτούς τρέχουμε κάθε Σαββατοκύριακο ζητιανεύοντας έστω και για μια βολική κουβέντα την οποία θα μπορούσαμε να πουλήσουμε στο εσωτερικό για προφανή κατανάλωση.
Και βέβαια ο όρος που σήμερα πουλάει είναι της πολύπαθης “ανάπτυξης”.
Ανακαλύψαμε επί τέλους ότι από την κόλαση μας γλιτώνει μόνον η ανάπτυξη, δεν εμπεδώσαμε όμως ότι η ανάπτυξη πρέπει να είναι αντικείμενο όλων των φροντίδων μας.
Πρέπει όλοι να αντιληφθούν ότι κανένας δεν θα γίνει δεκτός στην διακυβέρνηση μιας ελεύθερης κοινότητας, αν δεν είναι ικανός να χειρίζεται και να ακονίζει το όπλο που ονομάζεται ανάπτυξη.
Απαιτείται βέβαια να πετάξουμε τις παρωπίδες και να σκεφτούμε πως το προζύμι για μια συνένωση όλων των δυνάμεων του συνταγματικού τόξου μέσα στις οποίες βρίσκονται και οι δυνάμεις της λογικής και της πραγματικής προόδου και αποτελούν σήμερα την αδρανούσα πραγματική πλειοψηφία είναι να ξεφύγουμε από το περιθώριο της αυτοκαταδίκης ώστε να δημιουργηθεί ένα μπλοκ εξουσίας Εθνικής συνεννόησης με βάση ένα ελάχιστο κοινό πρόγραμμα που θα ανταποκρίνεται στις σημερινές ζωτικές ανάγκες της χώρας, όπως από το 2010 υποστήριζε ο Βενιζέλος.
Σήμερα η σύγχυση οφείλεται στο γεγονός ότι την εξουσία την κρατά η οικονομία και όχι η πολική.
Η συγκρότηση του ανθρώπου, η καλλιέργειά του, ο τρόπος ζωής του, η μοίρα του, αντιμετωπίζονται σαν συντελεστές της παραγωγής.
Το ότι κάθε χρόνο εκατοντάδες χιλιάδες ξεστρατισμένοι αγρότες, απομονωμένοι έμποροι, περιφρονημένοι βιοτέχνες, εργάτες με λίγα εφόδια, γέροντες με άθλια σύνταξη, βλέπουν να έρχεται καλπάζουσα η αναδουλειά το λένε “νόμο της προόδου”.
Έτσι μέσα σε ένα κακοφτιαγμένο σύστημα, ο άνθρωπος μπορεί πάντα να πιστεύει ότι φταίει το σύστημα.
Μέσα από όλα αυτά το συμπέρασμα είναι ότι ζούμε σε έναν κόσμο ατελέστατα πολιτικοποιημένο που μπορεί να πιστεύει ότι ξεπέρασε το στάδιο του καταναγκασμού όπου εξουσία είναι στα χέρια της οικονομίας αλλά απέχει από το τρίτο στάδιο, το πολιτικό στάδιο, όπου η εξουσία θα βρίσκεται στα χέρια του ανθρώπου.
ΥΓ1. Ευχάριστη έκπληξη από την επίσκεψη της κ. Φώφης Γεννηματά στην πόλη μας ήταν η χωρίς κομματικές παρωπίδες στα πλαίσια της Εθνικής συνεννόησης τοποθετήσεις των προέδρων του Εμπορικού Συλλόγου Γ.Τσαρτσάνη και αγροτικού συλλόγου Τάσου Λιολιόπουλου. Φαίνεται πως ενδιαφέρονται για τα μέλη τους και όχι για εξυπηρέτηση κομμάτων.
ΥΓ2. Στους δήμους όλης της χώρας ότι ήταν να γίνει έγινε. Όποιος πρόλαβε πήρε. Δυστυχώς για καμιά εξηνταριά δήμους τα χειρότερα έρχονται με την απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου για τους συμβασιούχους. Απ' ότι φαίνεται θα λουζόμαστε σκουπίδια.
ΥΓ3. Πλάκα έχουν όσοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι για την κατάντια μας φταίει η ασυμφωνία μεταξύ ΔΝΤ και Σόιμπλε, ξεχνώντας ότι αυτοί που δεν εφαρμόζουν το 2017 όσα συμφώνησαν και υπέγραψαν από το 2015 είμαστε εμείς, είτε μακροσκυνώντας τα μέτρα για το πόπολο (115 από τα 140) είτε για να έχουν δικαιολογία προς επανεκλογή οι βουλευτάδες τους.
ΥΓ4. Δυστυχώς για μας η κυβέρνηση ΔΕΝ προσγειώθηκε ακόμα στην πραγματικότητα που η ίδια δημιούργησε, πιθανότατα να ζει ακόμα στις αυταπάτες της με ή χωρίς γραβάτα.
ΥΓ5. Η αποπεράτωση του ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ άνοιξε την όρεξη σε διάφορους ιδιώτες που ορέγονται δωρεάν στέγαση με χίλιες δυο προφάσεις. Εγκληματική θα είναι η οποιαδήποτε απόφαση παραχώρησης χώρου σε οποιαδήποτε και ΕΠΑΙΝΕΤΗ είναι η απόφαση του ΤΟΠΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ που δεν υπέκυψε σε σύλλογο ιδιωτών , καθώς θα ακολουθούσε και η αίτηση των προσκόπων ΚΑΤΩ ΡΑΧΟΥΛΑΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου