Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και το τέλος του μετεμφυλιακού-μεταπολιτευτικού ελληνικού σκηνικού

Με τον θάνατο, στα 99 του χρόνια, του Κώστα Μητσοτάκη, κλείνει μια μεγάλη εποχή του μετεμφυλιακού-μεταπολιτευτικού σκηνικού της χώρας μας.  Πλήρης ημερών ο πρώην πρόεδρος της ΝΔ και πρωθυπουργός της χώρας, την περίοδο 1991-93, «λατρεύτηκε» από ένα σημαντικό τμήμα του ελληνικού λαού, αλλά και «μισήθηκε» από ένα επίσης μεγάλο κομμάτι των συμπατριωτών μας, με επίκεντρο τα γεγονότα του Ιουλίου του 1965 και την πτώση της  κυβέρνησης της  Ένωσης Κέντρου, την πολιτική αστάθεια που επικράτησε τα επόμενα δυο χρόνια, με κυβερνήσεις  που δεν είχαν την λαϊκή ψήφο, με κατάληξη το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου του 1967. Προφανώς και η αποτίμηση
της μεγάλης ιστορίας του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη δεν μπορεί να γίνει σε 20 σειρές ενός άρθρου. Είναι σίγουρο ότι υπήρξε ευθύς στις απόψεις του και αν την δεκαετία του 1990 είχαν πραγματοποιηθεί οι αλλαγές που είχε οραματιστεί στην πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή του τόπου μας, δεν θα είχαμε φτάσει στην σημερινή μνημονιακή εποχή.  Σε ένα γεγονός όμως είναι σίγουρο ότι έπεσε έξω ο αείμνηστος πλέον Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Στο ότι η υπόθεση της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ μας, θα είχε ξεχαστεί σε 20 χρόνια. Μπορεί οι ελληνικές κυβερνήσεις από το 1991 και μετέπειτα να άφησαν έρμαιο της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΣ στις ορέξεις των σκοπιανών, με την ανερμάτιστη ή και ανύπαρκτη εξωτερική τους πολιτική, (σ.σ θα εξαιρούσα ίσως  τον Κώστα Καραμανλή που αντιστάθηκε στις ΗΠΑ για την είσοδο των σκοπίων στο ΝΑΤΟ και το πλήρωσε με τα γνωστά γεγονότα του 2007 και του 2009).Όσο και έχουν αναγνωρίσει τα σκόπια οι τρανοί της γης, παραχαράσσοντας το όνομα της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΜΑΣ, Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΣ  θα παραμένει, ΜΙΑ, ΑΔΙΑΙΡΕΤΗ και ΕΛΛΗΝΙΚΗ, όπως περήφανα διατράνωσε ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής για πάντα στις καρδιές των Ελλήνων. Καλό του ταξίδι, συλλυπητήρια στην οικογένεια του και ο Θεός να τον αναπαύσει.
Θόδωρος Ελευθεριάδης