Καλό παράδεισο πατέρα

Μας έφυγες σήμερα το πρωί Παρασκευής 26 Μαΐου του 2017. Γεννημένος, κατά πώς μας έλεγες στις 2 Φεβρουαρίου του 1929. Στα ογδόντα οκτώ σου χρόνια πατέρα. Βασανίστηκες τα τελευταία χρόνια από το πάρκινσον, άλλοτε κλαίγαμε, άλλοτε μαλώναμε, άλλοτε γελάγαμε μαζί. Αναμνήσεις παιδικές από το μαγαζί σου, το μαγαζί μας, που τόσο στεναχωρήθηκες όταν το κλείσαμε το 2010. Παπούτσια "Παναγιώτης".Από μικρό παιδί στα βάσανα πατέρα. Προσφυγιά από την Απολλωνιάδα
των γονιών σου, που δεν γνώρισα ποτέ, τον μπαρμπά Θόδωρη, που τον κάψαν οι ναζιστές και οι συνεργάτες του στην Κατράνιτσα και την κυρά Δέσποινα, που έφυγε στα 52 της χρόνια από καρκίνο, μες στην στεναχώρια που έχασε το τρίτο της παιδί τον Χρήστο, που τον πήραν παιδί πράμα οι αντάρτες στο χτύπημα της Νάουσας, τον Γενάρη του 1949 και σκοτώθηκε στο Βίτσι στις 9 Απριλίου του ίδιου χρόνου. Πόσες φορές μας τα διηγήθηκες πατέρα. Έφυγες σήμερα για την αιώνια ζωή, να ανταμώσεις τους γονείς σου, τον θείο Χρήστο, την θεία Φωτούλα, που έφυγε κι αυτή μικρή, μόλις 61 χρόνων. Βασανισμένη η οικογένεια σου, μα σε ευγνωμονώ γιατί έφτιαξες μια φαμίλια με αξίες και αρχές. Παρέμεινες κύριος στη ζωή σου. Προχθές σε ρώτησα, γιατί φόρεσες το κουστούμι και τη

γραβάτα μου είπες "έτσι συνήθισε η γενιά μου". Όντως μια γενιά βασανισμένη από τον εμφύλιο, μια γενιά που πέρασε δύσκολα και αντριώθηκε με την δουλειά της. Με το σφυρί και το καλαπόδι, όπως ξεκίνησες το τσαγκάρικο σου και με τα έτοιμα παπούτσια αργότερα. Τώρα που σε φίλησα, το προσωπάκι σου ήταν ήρεμο πατέρα. Αναπαύθηκες. Δέομαι στον Μέγα Κριτή, τον Κύριο Βασιλέα των Πάντων, τον Τριαδικό μας Θεό, πρεσβείας της Υπεραγίας Θεοτόκου και πάντων των Αγίων να σου ανοίξει την Μακαρία Πύλη του Παραδείσου. Καλό παράδεισο πατέρα.
Υ.Γ  Η εξόδιος ακολουθία του Παναγιώτη Ελευθεριάδη, θα τελεστεί αύριο Σάββατο από τον Ι.Ν του Αγίου Μηνά Ναούσης, στις 11 το πρωί. Προσωπική μου παράκληση αντί στεφάνων, όσοι επιθυμείτε δώστε το ποσό σε φιλανθρωπικά ιδρύματα.
Υ.Γ Τώρα που θα ανέβεις στα ψηλά να δώσεις χαιρετισμούς και στον Γρηγόρη τον Γρηγοράκη, τον κουμπάρο σου. "Να του πεις και το τελευταίο "σφάλη μάστορα" δηλαδή κλείνουμε μάστορα, όπως κάνατε αργά τα βράδια, μετά την κοπιαστική σας δουλειά, για να γυρίσετε στην φαμίλια σας.