Περί πλουσίου

Με δυο λέξεις περιγράφει η παλιά αγιογραφία του 1840 στον Ναό του Αγίου Γεωργίου Νάουσας, την διαχρονική παραβολή του πλουσίου και του φτωχού Λαζάρου! Αμετανόητος ο δυτικός πολιτισμός των εφαρμόζει την άκρατη ρήση του "φάγωμεν, πίωμεν, αύριο γαρ αποθνήσκωμεν". Ο ίδιος πλούσιος που αδιαφορούσε για τον φτωχό Λάζαρο που έτρωγε από τα ψίχουλα της λουκούλειας
τράπεζας, μαζί με τα σκυλιά, που του έγλειφαν τις πληγές. Ο ίδιος αυτός Λάζαρος βρίσκεται στα πρόσωπα των παιδιών του τρίτου κόσμου, που πεθαίνουν από την πείνα και τις αρρώστιες. Και στο πρόσωπο του Λαζάρου ο ίδιος ο Χριστός  που μας λέγει  το "πορεύεσθε ἀπ᾿ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ. Ἐπείνασα γάρ, καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ οὐ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶἐν φυλακῇ, καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με" Την βοήθεια που δεν προσφέραμε στον αδελφό μας τον ελάχιστο, δεν την προσφέραμε στον ίδιο τον Ιησού Χριστό, όλοι εμείς οι..."πολιτισμένοι "άνθρωποι!