Στην χώρα της φαιδράς..."τηλεοπτικής" πορτοκαλέας

Τραγελαφικές καταστάσεις έζησε για μια ακόμη φορά η χώρα μας, αυτή τη φορά για τον διαγωνισμό των τεσσάρων αδειών τηλεοπτικών καναλιών πανελλήνιας εμβέλειας. "Βουκολικές" σκηνές με ιδιοκτήτες και παρατρεχάμενους να επιστρατεύουν ράντσα και...γυλιούς, λες και επρόκειτο να λάβουν μέρος στην μικρασιατική εκστρατεία,μας καταστούν (ως συνήθως φυσικά) διεθνή περίγελο. Επί της ουσίας, πολύ κακό για το τίποτε. Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι την
επόμενη εικοσαετία η αλματώδης αύξησης των διαδικτυακών ταχυτήτων θα καταστήσει δευτερευούσης σημασίας τους τηλεοπτικούς διαύλους. Οι οποίοι επί είκοσι επτά έτη υπήρξαν το "κανάλι" εκμαυλισμού της πολιτικής από τους καναλάρχες- εθνικούς εργολάβους. Είκοσι επτά έτη τα ιδιωτικά κανάλια λειτούργησαν χωρίς οριστική άδεια, ανέβασαν και κατέβασαν κυβερνήσεις, δημιούργησαν ελλείμματα δισεκατομμυρίων ευρώ, χρηματοδοτούμενα χωρίς κανένα εχέγγυο από τις μεγάλες κρατικές ελληνικές τράπεζες. Η προσπάθεια του Κώστα Καραμανλή να φέρει κάθαρση στα ΜΜΕ με τον "βασικό μέτοχο" είχε την γνωστή κατάληξη. Μπορεί να ακούγεται ολίγον..."βορειοκορεατικό" το σκεπτικό της κυβέρνησης για την αδειοδότηση τεσσάρων ιδιωτικών καναλιών ποικίλου προγράμματος, αλλά είναι προτιμότερο το να υπάρχουν λιγότερα κανάλια και περισσότερη, εντιμότερη και αξιοπρεπέστερη ενημέρωση, από την σημερινή μιντιακή πραγματικότητα. Η λογική της διαπλοκής πολιτικής και οικονομικής- καναλικής εξουσίας έφερε την χώρα στο σημερινό της αδιέξοδο.