Αρχιλοχίας Πεζικού Κωνσταντίνος Κόκκας. Ο ήρωας της Νάουσας που έπεσε υπέρ βωμών και εστιών στην Κύπρο το 1974

«Ο Κόκκας Κωνσταντίνος του Παναγιώτου, έτος γέννησης 1937, Αριθμός Μητρώου 5024, εκ Πέτα Άρτης, υπηρετών ως  Αρχιλοχίας Πεζικού εις ΕΛΔΥΚ/6ος Λόχος, εφονεύθη την  21 0515 Ιουλ. 1974, βληθείς υπό εχθρικών πυρών (Τούρκικων), κατά την διάρκειαν πολεμικών επιχειρήσεων εναντίον των Τούρκων, εις περιοχήν Τουρκοκυπριακού χωρίου Κιόνελι  Λευκωσίας Κύπρου, ως επικεφαλής Διμοιρίας του 6ου λόχου της ΕΛΔΥΚ, διατελών εν διατεταγμένη υπηρεσία και ένεκεν ταύτης" Ανακοίνωση του Γενικού Επιτελείου Στρατού. Όσο κοιτάζω την φωτογραφία του, μου φέρνει ολόιδιος με την  κόρη του Λένα, το γένος Κουμπουλή.Ο αρχιλοχίας Κωνσταντίνος Κόκκας, γαμπρός της Νάουσας, ο οποίος το 1964 νυμφεύθηκε την Σωτηρία Κουμπουλή, αποκτώντας δυο κόρες την Βασιλική και τη Λένα, που υπηρετεί ως πολιτικό προσωπικό τις Ένοπλες μας Δυνάμεις, μετατέθηκε στην Κύπρο, εντασσόμενος στην ΕΛΔΥΚ την 1η Ιουλίου του 1974. Με
την εκδήλωση της εισβολής, τα ξημερώματα της 20ης Ιουλίου, στα πλαίσια της αντεπίθεσης που επιχείρησαν οι ελληνικές δυνάμεις  ο  Αρχιλοχίας Κόκκας συμμετείχε ενεργώς στην επιχείρηση κατάληψης του τουρκοκυπριακού θύλακος της Λευκωσίας, στην περιοχή Κιόνελι, ως Διμοιρίτης στον 6ο λόχο της ΕΛΔΥΚ, επιδεικνύοντας μάλιστα αξιοθαύμαστη ενεργητικότητα. Μετά τις πρώτες επιτυχίες, προφανώς λόγω σθεναρής εχθρικής αντιστάσεως αλλά και για ποικίλους άλλους λόγους, η επιχείρηση της ΕΛΔΥΚ εξαντλήθηκε τις μεταμεσονύχτιες   ώρες  και τα τμήματα καθηλώθηκαν στον πεδινό χώρο, 600 μέτρα μπροστά από το Τουρκοκυπριακό χωριό Κιόνελι. Ενώπιον της καταστάσεως αυτής, εκεί περί τις τρεις  ώρα, ΕΛΔΥΚ διετάχθη να απαγκιστρωθεί και να επανέλθει στις αρχικές της θέσεις. Κάπου εκεί, λοιπόν, εκεί μπροστά από το Κιόνελι, έπεσε μαχόμενος υπέρ πίστεως και πατρίδος ο ήρωας της Νάουσα, που γεννήθηκε το 1937 στην Πέτα της Άρτας. Μετά τις επιχειρήσεις, την 23 Σεπ. 1974, η ΕΛΔΥΚ προτείνει να απονεμηθούν στον ήρωα δύο ηθικές αμοιβές. Η πρώτη: «Τον   Αρχιλοχίαν Πεζικού Κόκκαν Κων/νον Διαμνημονεύω διότι, επικεφαλής της Διμοιρίας του κατά την επίθεσιν της ΕΛΔΥΚ την νύχτα 20/21 Ιουλ. 74, κατά του θύλακος Λευκωσίας, Τομεύς Κιόνελι, επεδείξατο εξαιρετικήν τόλμην και ανδρείαν, ενεργήσας κατά των εχθρικών πολυβολείων, και απωλέσθη επί του πεδίου της μάχης, χαρακτηρισθείς  έκτοτε ως αγνοούμενος. Δι’ ό προτείνω την απονομήν εις τούτον του Αργυρού Αριστείου Ανδρείας». Το παράσημο αυτό δεν έχει απονεμηθεί μέχρι και σήμερα σε κανέναν πολεμιστή της Κύπρου, και φυσικά ούτε στον ηρωικώς πεσόντα διμοιρίτητου 6ου Λόχου της ΕΛΔΥΚ. Η δεύτερη: «Τον   Αρχιλοχίαν Πεζικού Κόκκαν Κων/νον Διαμνημονεύω, διότι υπηρέτησεν ευδοκίμως κατά την διάρκειαν των αγώνων της ΕΛΔΥΚ εν Κύπρω και εν τη ζώνη των επιχειρήσεων, εκτελέσας μετά θάρρους και ευψυχίας τα ανατεθέντα αυτώ καθήκοντα. Δι’ ό προτείνω την απονομήν  εις τούτον του Αναμνηστικού Μεταλλίου». Το Μετάλλιο αυτό απενεμήθη στον Αρχιλοχία Κόκκα το έτος 2007. Τιμώντας εκείνους οι οποίοι ανάλωσαν την ζωή τους υπέρ της ελευθερίας της Κύπρου, η Κυπριακή Κυβέρνηση απένειμε το 1996 στον  Αρχιλοχία Κόκκα το Μετάλλιο των Προμάχων της Ελευθερίας της Κυπριακής Δημοκρατίας . Τέλος, στο πλαίσιο των αποφάσεων της για τακτοποίηση των νεκρών της Κύπρου, Ελληνική Κυβέρνηση προήγαγε προ τριετίας τον Αρχιλοχία Κόκκα στον βαθμό του Συνταγματάρχου.

Φωτογραφίες: 1 Αρχιλοχίας Κόκκας
2 Το θέατρο των επιχειρήσεων των ελληνικών δυνάμεων από το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ έως τον θύλακα του Κιόνελι που καταδεικνύει το γυμνό του χώρου που μαζί με τις παρεμβαλλόμενες τάφρους και τις δυο σειρές οχυρώσεις των τούρκων, που ενισχύθηκαν με αλεξιπτωτιστές, αλλά και το μάταιο της επίθεσης της ΕΛΔΥΚ, που αντί να κτυπήσει την αποβατική δύναμη, έχασε πολύτιμους άνδρες και υλικό σε μια εκ των πραγμάτων αδύνατη επιχείρηση, όπου οι επιτιθέμενοι ήταν λιγότεροι από τους αμυνόμενους, ενώ μέρος της επιχείρησης έγινε την ημέρα της 20ης Ιουλίου!
3.Σχολή Γρηγορίου, όπου έγιναν φονικές μάχες καθ΄όλη τη διάρκεια των "Αττίλα 1 και 2" ενώ εκεί φονεύθηκε από βόμβα και η Καλλιόπη Αβραάμ, ηρωίδα Κύπρια γιαγιά, που τροφοδοτούσε με τρόφιμα και νερό τους μαχητές μας.
4. Το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ όπου μια φούχτα Έλληνες αντιστάθηκαν σε χιλιάδες τούρκους, γράφοντας νέα εποποιία από τις 14 έως τις 16 Αυγούστου 1974