Κύπρος 1974. Σαράντα δυο χρόνια μετά την προδοσία και την τουρκική κατοχή

Σαράντα δυο χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο. Σαράντα δυο χρόνια και τα ερωτηματικά για την εθνική προδοσία, που διαμέλισε ένα ιστορικό κομμάτι του ελληνισμού, του οποίου το 40% κατέχουν παράνομα οι αιμοδιψείς τουρκομογγόλοι, παραμένουν αναπάντητα, αφού ο φάκελος "Κύπρος" δεν άνοιξε ποτέ και οι νεκροί μας ήρωες, αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και οπλίτες της ΕΛΔΥΚ αναγνωρίστηκαν ως πεσόντες της περιόδου.....1940-1949! Καμιά ελληνική κυβέρνηση φυσικά δεν κατήγγειλε τον προδοτικό ρόλο των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας που βοήθησαν απροκάλυπτα τα στρατεύματα του Ετσεβίτ, όπως το ίδιο έπραξαν και οι κυανόκρανοι του ΟΗΕ, αφού είναι καταγεγραμμένες άπειρες μαρτυρίες Ελλήνων μαχητών που έβλεπαν τα ελικόπτερα τους να πετούν πάνω από τις γραμμές άμυνας και σε λίγα λεπτά να δέχονται

εύστοχα πλήγματα από τους τούρκους, οι οποίοι πριν έριχναν στον...γάμο του καραγκιόζη! Είναι προφανές ότι ακέραιες ευθύνες για την Κυπριακή Τραγωδία φέρει η χούντα του Ιωαννίδη, πολλά στελέχη της οποίας, όπως οι αρχηγοί ΓΕΕΘΑ, ΓΕΣ, ΓΕΑ και ΓΕΝ (Μπονάνος, Αραπάκης και...CIA) ουδέποτε φυλακίστηκαν, όπως και
ουδέποτε φυλακίστηκε ο "γιαλαντζί" "πρόεδρος της δημοκρατίας" Στρατηγός Γκυζίκης από την κυβέρνηση εθνικής ενότητας του Καραμανλή! Ας μην λησμονούμε όμως ότι οι πολιτικοί ανέλαβαν την εξουσία στη χώρα μας στις 24 Ιουλίου και ο "Αττίλας 2" εδραίωσε την κατοχή του 38% του κυπριακού εδάφους στο διάστημα 14 έως 16 Αυγούστου 1974, χωρίς καμία αντίδραση από τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις! Παρά τον πανάθλιο Ιωαννίδη, που άφησε ακάλυπτη την άμυνα της Κύπρου, είναι βέβαιο ότι αν υπήρχε ένα υποτυπώδες σχέδιο άμυνας και αν οι Έλληνες ήταν ενωμένοι το 1974 θα έριχναν τους τούρκους στη θάλασσα. Στην Κύπρο λοιπόν δεν νίκησαν οι τούρκοι, εμείς χάσαμε. " Αναρωτιέμαι αν τότε εκείνη η ακτή είχε εμπόδια ή ήταν ναρκοθετημένη! Ποια άλλη ακτή θα επιλέγαμε και θα ερευνούσαμε;  Ήταν ποτέ δυνατόν, αφού η επιχείρηση στην Κύπρο θα άρχιζε στις 20 Ιουλίου να ψάχναμε άλλη ακτή και να την ερευνούσαμε κιόλας; Υπήρχε επαρκής χρόνος;" αναφέρει στα απομνημονεύματα του ο Υποστράτηγος Ντεμιρέλ, διοικητής της 39ης Μεραρχίας που έκανε την απόβαση στην ακτή "Πέντεμιλι" της Κυρήνειας.  Η σημερινή σήψη των τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων καταδεικνύει ότι και τότε μπορούσαμε να αποκρούσουμε την εισβολή, αφού πολλές είναι οι μαρτυρίες δικών μας μαχητών ότι έβρισκαν τούρκους στρατιώτες δεμένους με αλυσίδες πάνω στα οχυρωματικά τους έργα, που έβαζαν οι αξιωματικοί τους για να μην λιποτακτήσουν. Αν υπήρχε λοιπόν, έστω και την τελευταία νύκτα προ της απόβασης μια στοιχειώδης αντίδραση από το ΓΕΕΦ και την ΕΛΔΥΚ, οι τούρκοι θα κολυμπούσαν ακόμη στη θάλασσα. Φυσικά με τα αν δεν γράφεται ιστορία, αλλά η εθνική αυτή τραγωδία οφείλει να παραδειγματίζει τους Έλληνες σε αυτούς τους κρίσιμους καιρούς. Ας είναι αιωνία η μνήμη των νεκρών μας ηρώων, μεταξύ των οποίων και ο Αρχιλοχίας Κωνσταντίνος Κόκκας, γαμπρός της Νάουσας, που έπεσε το βράδυ της 20ης Ιουλίου στην επιχείρηση της ΕΛΔΥΚ για την κατάληψη του τουρκοκυπριακού θύλακα στο Κιόνελι ( αργότερα θα αναφερθούμε σε αυτή την επιχείρηση και τον ηρωισμό που επεδείχθη από τους προδομένους από την κυβέρνηση Ιωαννίδη, μαχητές της ΕΛΔΥΚ).
Y.Γ Επειδή κάποιος...ανώνυμος χαρακτηρίζει το άρθρο ως ελλιπές,λόγω της μη αναφοράς μου στον ρόλο που διαδραμάτισε ο Μακάριος στην νέα αυτή "μικρασιατική" καταστροφή, θα ήθελα να τονίσω ότι επανειλημμένα έχω αναφερθεί σε αυτόν. Ο Μακάριος με τη δήλωση του στο συμβούλιο ασφαλείας του ΟΗΕ περί υποχρέωσης των εγγυητριών δυνάμεων να "προστατέψουν" την κυβέρνηση του από τους, άφρονες όντως, πραξικοπηματίες του Ιωαννίδη, άνοιξε την "Κερκόπορτα" στην εισβολή. Οι ευθύνες του για τα όσα συνέβησαν στο νησί την ταραγμένη δεκαετία του 60 και η εμμονή του για αυτόνομη πορεία του κράτους του, αντί της ένωσης του με την Ελλάδα υπήρξαν καταστροφικές.