Πανηγύρισε ο Ιερός Ναός Αγίου Τιμοθέου Βέροιας

Την Κυριακή μετά την εορτή της Αναλήψεως (318 Θεοφόρων Πατέρων) πανηγύρισε ο Ιερός Ναός Αγίου Ιερομάρτυρος Τιμοθέου του Βεροιέως.
Λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ο οποίος στο τέλος ευχήθηκε στον εφημέριο του
Ναού αρχιμ. Τιμόθεο Χαλικιά για την ονομαστική του εορτή.
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου
«Αὕτη δέ ἐστιν ἡ αἰώνιος ζωή ἵνα γι­νώσκωσιν σέ τόν μόνον ἀλη­θι­νόν Θεόν καί ὅν ἀπέστειλας Ἰησοῦ Χριστόν».
Κυριακή μετά τή μεγάλη ἑορτή τῆς Ἀναλήψεως σήμερα καί ἡ Ἐκ­κλησία μας τιμᾶ τούς τριακοσίους δεκαοκτώ θεοφόρους Πατέρες τῆς Α´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἐκεί­νους πού συνέχισαν τόν ἔργο τῶν μαθητῶν καί ἀποστόλων τοῦ Κυ­ρίου, κηρύσσοντας τό Εὐαγγέλιό του καί φυλάττοντας ἀκαινοτό­μη­τη τήν παρακαταθήκη τοῦ Ἰησοῦ Χρι­στοῦ.
Αὐτή τήν παρακαταθήκη τῆς πί­στεως περιγράφει ὁ ἴδιος ὁ Χρι­στός στήν ἀρχιερατική του προ­σευχή πού ἀκούσαμε στό ση­μερινό εὐαγγελικό ἀνά­γνωσμα. «Αὕτη δέ ἐστιν ἡ αἰώνιος ζωή ἵνα γι­νώ­σκω­σιν σέ τόν μόνον ἀλη­θι­νόν Θεόν καί ὅν ἀπέστειλας Ἰησοῦ Χρι­στόν».
Ὁ σκόπος καί στόχος γιά τόν ὁποῖο ἦρθε ὁ Χριστός στή γῆ καί δί­δαξε τούς ἀν­θρώ­πους εἶναι γιά νά μᾶς γνωρίσει τόν Θεό, γιά νά μᾶς χαρίσει τή γνώση πού ἐπιζη­τοῦσε ὁ πρωτόπλαστος καί ἀπέ­τυ­χε νά τήν ἀνακαλύψει μό­νος του, καί ἐξέπεσε καί ἐξεδιώχθη ἀπό τόν Παράδεισο· αὐτή τή γνώση μᾶς χά­ρι­σε ὁ Χριστός ἀποκαλύπτοντάς μας τόν ἑαυτό του καί μέσω αὐτοῦ τόν Θεό-Πατέρα του, χαρίζοντάς μας ἔτσι καί τή δυνατότητα τῆς αἰωνίου ζωῆς πού εἴχαμε ἀπω­λέ­σει.
Καί αὐτή εἶναι ἡ παρακαταθήκη τῆς πίστεως πού ἔδωσε στούς μα­θητές του καί ἐκεῖνοι στούς δια­δό­χους τους, στούς Πατέρες τῆς Ἐκ­κλησίας, γιά νά γνωρίσουν οἱ ἄν­θρωποι τόν Θεό καί νά ζήσουν μέ­σω αὐτῆς τῆς γνώσεως τήν αἰ­ώ­νιο ζωή.
Αὐτή τήν παρακαταθήκη φύλα­ξαν οἱ ἅγιοι καί θεοφόροι Πατέρες τῆς Α´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου πού τιμοῦ­με σήμερα. Αὐτή φύλαξε καί ὁ συμπολίτης μας ἅγιος Τιμόθεος ὁ Βεροιεύς, τοῦ ὁποίου τή μνήμη ἑορτάζουμε σήμερα. Πίστευε στόν Χριστό ὄχι μόνο στίς εὔκολες στιγ­μές τῆς ζωῆς του ἀλλά καί στίς δύσκολες. Πίστευε ἀκράδαντα στή ἀγάπη του καί τήν πρόνοιά του, γι᾽ αὐτό καί ὅταν νέος ἀκόμη ἔχασε τή σύζυγό του, ἐκεῖνος με­τα­ποίησε τή θλίψη του γιά τόν θάνατό της σέ ἀγάπη στόν Χριστό. Καί θέλο­ντας νά τόν γνωρίσει ἀκό­μη πε­ρισ­­σό­τερο, ἀποφάσισε νά ἀφιερω­θεῖ στόν Θεό καί νά γίνει μοναχός στήν Ἱερά Μονή Κων­σταμονίτου τοῦ Ἁγίου Ὄρους.
Ἐκεῖ, μέσα ἀπό τήν προσευχή, τήν ἄσκηση, τήν ἐγκράτεια, τήν τα­­πείνωση καί τήν ὑπακοή πλη­σί­α­­σε καί γνώρισε ἀκόμη περισσό­τε­ρο τόν Χριστό, καί τόν ἀγάπησε ἀκό­μη περισσότερο.
Ἔτσι ὅταν συνελήφθη ἀπό τούς Τούρκους μαζί μέ ἄλλους πατέρες καί ὁδηγήθηκε στή Θεσσαλονίκη, ὅπου φυλακίσθηκε στήν προσπά­θεια τῶν Τούρκων νά τόν μετα­πείσουν καί νά τόν κάνουν νά ἀρ­νη­θεῖ τόν Χριστό, ἐκεῖνος δέν ἦταν δυνατόν νά τόν ἀρνηθεῖ. Ἀν­τί­θετα τόν ὁμολόγησε θαρ­ρα­λέα, παρότι γνώριζε ποιές θά ἦταν οἱ συνέπειες τῆς ὁμολογίας του καί τῆς ἀρνήσεώς του νά ἀλλάξει τήν πίστη του.
Γιά τόν ἅγιο Τιμόθεο πού ζοῦσε μέσα στή γνώση καί τήν κοινωνία τοῦ Θεοῦ, πού ζοῦσε δηλαδή ἤδη ἀπό αὐτή τή ζωή τήν ἐμπειρία τῆς αἰωνίου ζωῆς, δέν ὑπῆρχε περί­πτωση νά ἀρνηθεῖ τήν πίστη του στόν Χριστό· δέν ὑπῆρχε περί­πτω­ση νά φοβηθεῖ τό μαρτύριο· δέν ὑπῆρχε περίπτωση νά φοβηθεῖ τόν θά­να­το. Γιά τόν ἅγιο Τιμόθεο ἡ αἰώνια ζωή εἶχε ἤδη ἀρχίσει καί τίποτε δέν θά μποροῦσε νά τήν διακόψει, οὔτε αὐτός ὁ θάνατος.
Ἔτσι προχώρησε μέ τόλμη στό μαρτύριο καί κέρδισε μαζί μέ τήν αἰώνια ζωή καί τό στέφανο τοῦ μαρ­τυρίου. Κέρδισε τή δυνατότητα νά γνωρίζει τόν Χριστό ὄχι μόνο «ἐν ἐσόπτρῳ καί ἐν αἰνίγματι», ἀλ­λά καθαρά καί ἀνακεκαλυμ­μέ­νῳ προσώπῳ, ὅπως τό ἐπιθυμοῦ­σε.
Ἀδελφοί μου, ἄν καί ἐμεῖς ἐπι­θυ­μοῦμε τήν αἰώνιο ζωή, καί ποιός φυσικά δέν τήν ποθεῖ καί δέν ἐλ­πίζει σ᾽ αὐτή, ἄς ἀκολουθήσουμε τόν δρόμο τῆς γνωριμίας μαζί του. Ὄχι ψεύτικα καί ἐπιφανειακά, ἀλ­λά σέ βάθος καί οὐσία. Ἄς γνω­ρί­σουμε τόν Χριστό ἀνοίγοντας τήν καρδιά μας καί ἀφήνοντάς τον νά μιλήσει μέσα της. Ἄς γνωρίσουμε τόν Χριστό μελετῶντας καί ἐφαρ­μό­ζοντας τόν νόμο του ὅπως ἔκα­νε καί ὁ ἑορταζόμενος ἅγιος Τι­μό­θεος. Καί τότε, ἀδελφοί μου, θά μποροῦμε καί ἐμεῖς νά προγευό­με­θα τῆς αἰωνίου ζωῆς ἀπό αὐτή τή ζωή, καί θά ἀξιωθοῦμε μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί νά τήν ἀπο­λαύ­σουμε, ὅταν ὁ Θεός μᾶς καλέσει κοντά του.
Καί αὐτό εὔχομαι νά ζήσουμε διά πρε­σβειῶν τοῦ ἑορταζομένου ἁ­γί­ου ἐνδόξου νεομάρτυρος Τιμο­θέου τοῦ Βεροιέως ὅλοι μας, ἀδελφοί μου.