Δεν σε ξεχνάμε φίλε!

Συμπληρώνονται σήμερα 27 χρόνια, από εκείνη την σκληρή μαγιάτικη μέρα του 1989, που έφυγες τόσο τραγικά και άδικα από τη ζωή, σε δυστύχημα στην Πατρίδα, 25χρονο παλικαράκι. Πολλές φορές τα λέμε με την Βαγγελιώ για τις μοναδικές παιδιάστικες στιγμές που ζήσαμε στην γειτονιά. Για τον πετροπόλεμο, το κυνηγητό, τα λιουλιακάδια που μαζεύαμε τα καλοκαιρινά βράδια στο "καμένο" του Μπίλη,για τις ιστορίες που μας διηγούνταν ο Γρηγοράκης ο Τσιώμης στο
τσαγκάρικο του Γιώργη. Δεν ξεχνώ τότε που χτύπησες άσχημα στο πόδι σου από ένα παλιό ξύλο, στο χάλασμα στο στενό του Μέσκου. Οι θύμισες ενώνουνε Δημήτρη κι ας έφυγες τόσο νέος από τη ζωή. Τα λέμε όταν έρχομαι στο κοιμητήριο για να ανάψω το καντηλάκι των πεσόντων στρατιωτικών. Στη φωτογραφία που μου έδωσε σήμερα η Βαγγελιώ, είσαι με την στολή των καταδρομών και την πουλάδα του αλεξιπτωτιστή. Άγνωστες οι βουλές και τα κελεύσματα του Κυρίου που σε πήρε κοντά Του, μέσα στο άνθος της νιότης σου. Η δέηση μου, όπως και η δέηση όλων των συγγενών και των φίλων σου, ο Άγιος Θεός να σε αναπαύει αιώνια κοντά του. Να ξέρεις ότι εδώ στην πόλη σου δεν σε ξεχνάμε, παιδικέ μου φίλε Δημήτρη Καράμπελα. Αιωνία η μνήμη σου.

Θόδωρος Ελευθεριάδης