Σ’ αυτόν τον τόπο οι παρέες έγραφαν πάντα τις δικές τους ιστορίες. Ιστορίες προσωπικές, ιστορίες άλλων, ιστορίες φίλων, ιστορίες ζωής, έρωτα και θανάτου, ιστορίες διαμαρτυρίας, ιστορίες με πυξίδα και πυρήνα την ψυχή! Έτσι, μια ακόμη παρέα φίλων, στη Βέροια, έβαλε στον δικό της πυρήνα την ποίηση και εκτέθηκε στο κοινό με δημόσιες συγκεντρώσεις για ιδιωτικά συναισθήματα. Ο «Ποιητικός Πυρήνας» της Βέροιας, δημιουργήθηκε κατ’ αρχάς από τον Βασίλη Δασκαλάκη και τον Δημήτρη Παπαστεργίου, στη συνέχεια προσχώρησε ο Παύλος Παρασκευαΐδης και ο Θωμάς Παπαστεργίου και μετέπειτα η Στεργία Τσούκα και ο Γρηγόρης Σακαλής. Πρόσφατα κυκλοφόρησε μια ανθολογία, σε μια έκδοση 116 σελίδων (Ενδυμίων), με ποιήματα δικά τους αλλά και των φίλων τους Σούλη Λιάκου, Γιάννη Μπέτσα, Ιγνάτη Χουβαρδά, Κώστα Ψαράκη και Νίκου Ψαράκη, ως δώρο και αντίδωρο αλλά και ως αντίβαρο της αιχμηρής εποχής και της σκληρής καθημερινότητας. Και όπως συμβαίνει πάντα στην ποίηση, η πρώτη ανάγνωση είναι απλά μια πρώτη ματιά στη βιτρίνα των λέξεων. Οι έννοιες κρύβονται πίσω από τα γραφόμενα και τους υπογράφοντες και καλούν τους αναγνώστες σε… αναγνώριση!
Σoφία Γκαγκούση (εφ. "Λαός")
Μπραβο στον Πυρήνα. Μοναδική περιπτωση στα Βεροιώτικα πράγματα
ΑπάντησηΔιαγραφή