Εκρήξεις φωτός
στο στερέωμά σου
πόσο ωραία, αλήθεια,
τα μαλλιά σου
και γύρω – γύρω
ένα, δύο, πολλά στεφάνια
να λαμπυρίζουν
τις παγωμένες νύχτες
όταν το
κρύο σου θρυμματίζει τα κόκαλα
και το αίμα πήζει
στις στενές φλέβες
στους μείον πέντε βαθμούς.
Κατέβα απ’ το θρόνο
που σου έχτισαν
τα μπερδεμένα λόγια μου
γίνε σάρκα
γίνε αίμα
κι εγώ
θα γράψω για σένα
έναν ύμνο
στον έρωτα
και την αγάπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου