Ανάσταση Κυρίου, αρχή ελπίδας για όλους, εύχομαι υγεία, ευτυχία σε όλους και να πραγματοποιηθεί κάθε επιθυμία. Σε κάθε περίπτωση όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε πως από το “Χριστός Ανέστη” μέχρι το “Ελλάς Ανέστη” υπάρχει μεγάλη απόσταση και απαιτείται πολλή δουλειά και συμμετοχή όλων μας. “Συν Αθηνά και χείρα κίνει” έλεγαν οι αρχαίοι, “μόνο με ευχές δουλειά δεν γίνεται” λέω εγώ. Η 6η Μαΐου 2012 είναι η ημέρα των εθνικών εκλογών, το ρολόι πλέον μετράει...
αντίστροφα, έχουμε όλοι υποχρέωση να κάνουμε σωστά τη δουλειά μας, είτε μιλάμε για πολιτικούς, είτε για πολιτευτές, είτε για τον απλό ψηφοφόρο. Ας μην κοροϊδευόμαστε φίλοι και φίλες, μπορεί να μην τα φάγαμε μαζί, αλλά όλοι συντελέσαμε είτε με την εσφαλμένη συμμετοχή μας, είτε με την απουσία μας, στην καταστροφή της χώρας. Δεν αποδίδω ευθύνες, μια και δεν είναι αυτός ο ρόλος μου. Ευθύνες μπορώ να αποδώσω μόνο στον εαυτό μου, στον βαθμό που μου αναλογούν, όπως και ο καθένας από εσάς για τον εαυτό του. Την 6η Μαΐου λοιπόν θα πρέπει να κρίνουμε ανεπηρέαστα ποιος θα είναι αυτός ο οποίος θα εκπροσωπήσει την κοινωνία της Ημαθίας στο ελληνικό Κοινοβούλιο και ποιος θα αναλάβει τα ηνία της διακυβέρνησης της χώρας. Θα πρέπει δηλαδή ερχόμενοι σε κόντρα με τον κακό μας εαυτό, κρίνοντας αντικειμενικά απαλλαγμένοι από κάθε προσωπικό συμφέρον, με μοναδικό σκοπό το καλό του τόπου, να επιλέξουμε τι θέλουμε και τι θέλουμε να βιώσουμε από την επομένη των εκλογών. Υποσχέσεις πολλές και συνδυασμοί ακόμα περισσότεροι, πλουραλισμός απόψεων και πολιτικών επιλογών, όλοι φαινομενικά με την πρώτη ματιά σωστοί.- Το πολιτικό σκηνικό απαρτίζεται από τους φανατικούς υποστηρικτές του μνημονίου, οι οποίοι χωρίς περιορισμούς και κόκκινες γραμμές, χωρίς κανένα ίχνος κοινωνικής ευαισθησίας αλλά με πολύ καλή επικοινωνιακή πολιτική κατάφεραν και άνοιξαν τις πόρτες ασφαλείας της Ελλάδος, με αποτέλεσμα την παντελή υποδούλωση της χώρας στα τραπεζικά διεθνή συμφέροντα. Είναι προφανές ότι μιλάω για το κόμμα του “λεφτά υπάρχουν” το οποίο πραγματικά θα το αφήσω να το κρίνει η ιστορία.
- Το πολιτικό σκηνικό επίσης διαθέτει τους φύση και θέση αντιμνημονιακούς αλλά και εκείνους που αριστεροπηγαινοέρχονται εμφανιζόμενοι άλλοτε ως φανατικά μνημονιακοί, άλλοτε ως φανατικά αντιμνημονιακοί, καθώς και από όψιμους επαναστάτες πατριώτες οι οποίοι θεωρούν πως η διοίκηση της χώρας είναι ακριβώς το ίδιο με την διοίκηση της οποιασδήποτε επιχείρησης, όπου μπορείς απλά να διαολοστείλεις όλους εκείνους με του οποίους δεν επιθυμείς πλέον να συνεργάζεσαι. Θυμίζει λίγο το πιστόλι που περιέγραφε ο Γ. Παπανδρέου, που ενώ εκείνος δεν το χρησιμοποίησε ποτέ, οι “πατριώτες” τώρα θέλουν απλά να το πάρουν και να τινάξουν τα μυαλά της χώρας στον αέρα. Γίνεται λοιπόν κατανοητό πως σε κάθε δύσκολη στιγμή της χώρας, σε κάθε στιγμή κρίσης και λαϊκής αγανάκτησης, υπάρχουν προσπάθειες ηγετοποίησης κάποιων, οι οποίοι μονοπωλούν τον πατριωτισμό και παρουσιάζουν τον εαυτό τους ως εθνοσωτήρες καλώντας τον λαό σε “εξέγερση”, υποσχόμενοι πράγματα τα οποία δεν μπορούν και δεν τολμούν καν να περιγράψουν. Πρώτο παράδειγμα αυτού του πολιτικού τυχοδιωκτισμού είναι το ΛΑ.Ο.Σ. Ίσως είναι πιο εύκολο για όλους μας να κατανοήσουμε αυτά που από τότε ακούγονταν για τον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό και για τον ιδρυτή του, μια και σε αυτές τις εκλογές θα παιχτεί η τελευταία πράξη του θλιβερού δράματος της ύπαρξης αυτής της πολιτικής ψευδαίσθησης, από την οποία δυστυχώς πολλοί πολίτες με μεγάλη αγανάκτηση τότε και υψηλό αίσθημα πατριωτισμού, παρασύρθηκαν. Σήμερα και μετά την διαπίστωση των πραγματικών προθέσεων του κου Καρατζαφέρη η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού αφήνει το ΛΑ.Ο.Σ. στην άκρη με μια και μόνο λέξη “κωλοτούμπα”. Η σημερινή κατάσταση ευνοεί βέβαια την γέννηση άλλων πολιτικών σχηματισμών τύπου ΛΑ.Ο.Σ. με φιλολαϊκές και πατριωτικές ονομασίες όπως οι “ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ”.
Η ιστορία λοιπόν φίλοι μου επαναλαμβάνεται με παλαιά πρόσωπα πολιτικών οι οποίοι επιχειρούν να ηγετοποιηθούν, όπως και στο παρελθόν και μιλούν σαν εξερχόμενοι από την κολυμβήθρα του Σιλωάμ ή προερχόμενοι από παρθενογένεση. Με περισσή αγανάκτηση, με βαρύγδουπα συνθήματα, με λυμένα από το σύστημα το οποίο καταγγέλλουν τα οικονομικά τους προβλήματα, δηλώνουν πως “κατανοούν” τον μέσο, τρομοκρατημένο και αγανακτισμένο Έλληνα προσπαθώντας να μεταφράσουν την αγανάκτηση αυτή σε ψήφους. Με πλέον πιο μοντέρνες μεθόδους (internet) κηρύσσουν μια τεμπέλικη επανάσταση, την επανάσταση των like. Οφείλω να αναγνωρίσω ότι η αρχική εμφάνισή τους είναι όπως κάθε φορά δυναμική. Μιλούν για την άμεση και απόλυτη τιμωρία όλων όσων έκλεψαν τα χρήματα του ελληνικού λαού και ποιος άραγε θα μπορούσε να διαφωνήσει με αυτό, καθώς επίσης παρουσιάζουν ένα πρόγραμμα τόσο ελκυστικό και προσαρμοσμένο στα θέλω του λαού, όπου ο καθένας μπορεί να δει τον εαυτό του και τις επιθυμίες του να καθρεφτίζονται σε αυτό, χωρίς να σκεφτεί εάν το “ευχολόγιο” αυτό το οποίο του παρουσιάζεται ως πρόγραμμα και με το οποίο ενδεχομένως όλοι να συμφωνούν, μπορεί να εφαρμοστεί ή απλά έχει ημερομηνία λήξης την ημέρα των εκλογών, μια και μετά θα φανεί το αδύνατο της εφαρμογής του. Μετά τις τελευταίες εξελίξεις βέβαια, περί συνεργασίας με τoν κο Δημαρά, μου είναι δύσκολο να καταλάβω ακριβώς ποιο από τα δύο ευχολόγια – προγράμματα θα εφαρμοστούν σε περίπτωση συνεργασίας των δύο ανωτέρω. Εκτός εάν μοιάζουνε τόσο πολύ οπότε μιλάμε ουσιαστικά για τον ίδιο πολιτικό χώρο. Δεν πρέπει λοιπόν να ξεχνάμε πως τις συμμαχίες τις δημιουργούν οι καιροί και όχι οι άνθρωποι και οι καιροί σήμερα είναι προεκλογικοί και έχουν ως μοναδικό στόχο την εκλογή δια της ψηφοθηρίας, η οποία αποκλείει ή περιορίζει δραματικά τις ιδεολογίες εν τοις πράγμασι, αφού σκοπός είναι η επικράτηση στις εκλογές και όχι η ιδεολογική αναζήτηση.
Ειλικρινά τα όσα αναφέρω παραπάνω για τους νέους σχηματισμούς, δεν περιέχουν ούτε ειρωνεία, ούτε απαξίωση. Ποιος είμαι εγώ άλλωστε αυτός που θα ειρωνευτεί και θα απαξιώσει σκέψεις και πολιτικές θέσεις ανθρώπων, πιθανότατα πολύ σοφότερων από εμένα. Τα όσα αναφέρω λοιπόν είναι απλός προβληματισμός και φόβος διότι με τρομοκρατεί η ιδέα της μαζικής υποστήριξης δήθεν επαναστατικών σχηματισμών, με τη λογική του όχλου και την πεποίθηση της αντίδρασης – αντίστασης η οποία τελικώς θα έχει το ίδιο αποτέλεσμα που είχαν για παράδειγμα τα μαζικά και δυναμικά συλλαλητήρια του 1992 για την Μακεδονία, όπου ξεχύθηκε ο κόσμος παρασυρόμενος από συνθήματα θεωρώντας ότι πράττει το σωστό και τονώνοντας το εθνικό του αίσθημα και με την ικανοποίηση του πατριωτισμού του και τη λογική της μάζας πέτυχε όπως αποδείχθηκε αργότερα ένα τίποτα. Το τίποτα βέβαια είναι η καλή εκδοχή, η κακή, στην περίπτωσή μας, είναι η παντελής διάλυση της χώρας με την εφαρμογή αλχημειών. Δεν ξέρω για εσάς εγώ πάντως προτιμώ ένα φαρμακείο ανοικτό από το οποίο θα δυσκολεύομαι να αγοράσω φάρμακα, από ένα φαρμακείο εντελώς κλειστό.
Το παραπάνω ρεύμα που δημιουργήθηκε προς το νεοϊδρυθέν κόμμα ή κίνημα ή όπως αλλιώς ονομάζεται, άργησε και εξακολουθεί να καθυστερεί να το αντιμετωπίσει η Νέα Δημοκρατία, η οποία στο πολιτικό σκηνικό εμφανίζεται ως η μόνη υπεύθυνη δύναμη η οποία μπορεί να εγγυηθεί την σταθερότητα την επόμενη μέρα των εκλογών. Η υπεύθυνη στάση της ΝΔ και η συνέχεια αυτής φαίνεται ξεκάθαρα τόσο από τις προεκλογικές εξαγγελίες του Κ. Καραμανλή το 2009 απέναντι στο “λεφτά υπάρχουν” όσο και από την στάση του Α. Σαμαρά ο οποίος πολύ σωστά προέβαλε τις αντιρρήσεις του κατά την είσοδο της χώρας στο μνημόνιο, παρουσιάζοντας τότε τις ολοκληρωμένες θέσεις της ΝΔ και υποδεικνύοντας τόσο στους Ευρωπαίους εταίρους μας, οι οποίοι μετέπειτα συμφώνησαν, όσο και στην τότε κυβέρνηση η οποία κράτησε την γνωστή αλαζονική και καταστρεπτική της στάση, τον δρόμο της ανάκαμψης. Οι εξελίξεις όμως στη συνέχεια με το γνωστό σε όλους περιστατικό των Καννών ήταν τόσο ραγδαίες που σε κάθε χρονική στιγμή, έστω και εάν οι στιγμές αυτές απέχουν λίγο χρονικά η μία από την άλλη, η ορθή επιλογή διαφοροποιείτο. Διαφορετικές επιλογές είχαμε πριν την υπογραφή του πρώτου μνημονίου και διαφορετικές σε κάθε επόμενο στάδιο. Έτσι λοιπόν κατά την ψήφιση του δεύτερου μνημονίου, με την λεπίδα της λαιμητόμου πάνω από το λαιμό της Ελλάδος, εδώ δηλαδή που μας οδήγησε ο κος Παπανδρέου, οι επιλογές ήταν σαφώς περιορισμένες. Πρέπει να γίνει κατανοητό πως η επιλογή της εξόδου από το ευρώ, της μη πληρωμής των δανείων και πτώχευσης της χώρας ήταν και είναι απόλυτα καταστροφική. Δεν ξέρω εάν αυτοί που τα ισχυρίζονται όλα αυτά έχουν στο μυαλό τους την έξοδο του Μεσολογγίου ή άλλες ανάλογες περήφανες εθνικές ιστορικές πράξεις, θα πρέπει όμως να τους θυμίσω πως ο εορτασμός του Μεσολογγίου είναι κατ' ουσίαν μνημόσυνο. Με όλο λοιπόν το σθένος το οποίο μας έχει απομείνει θα πρέπει να αποδείξουμε ότι δεν ισχύει το “ Το της πόλεως όλης ήθος, ομοιούται τοις άρχουσιν” του Ισοκράτη, αλλά ότι ο ελληνικό λαός έχει κρίση, υπευθυνότητα και σοβαρότητα. Το ανεύθυνο, τεμπέλικο και καταστροφικό πολιτικό σύστημα, εσφαλμένα ταυτίστηκε με τον ελληνικό λαό. Για το λόγο αυτό σας καλώ όλους να στηρίξουμε την επιλογή του Αντώνη Σαμαρά να τραβήξει μπροστά, και να μας βγάλει από τον οικονομικό βούρκο στον οποίο έντεχνα μας τοποθέτησε η πολιτική του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Πολλοί θα πουν ότι είναι ειρωνικό ως αστείο το γεγονός ότι καλώ τους συμπολίτες μου να στηρίξουν έναν αντιμνημονιακό, διότι η ΝΔ ήταν εξ αρχής ήταν και είναι αντιμνημονιακή, να φέρει εις πέρας την εφαρμογή του μνημονίου. Σας θυμίζω και πάλι ότι δεν επέλεξε ο Σαμαράς τον δρόμο αυτόν, άλλος τον επέλεξε, απλά δεν γίνεται να αφήσουμε την χώρα να βουλιάξει στα μισά του μονόδρομου όπου μας έβαλε ο Γιώργος Παπανδρέου, αλλά πρέπει να συνεχίσουμε μέχρι να την βγάλουμε από την κρίση.
Με ένα μεγάλο λοιπόν ευχαριστώ σε όλους εκείνους που στήριξαν την επιλογή μου να υποβάλω αίτηση για υποψηφιότητα στις προσεχείς εκλογές και παρά το γεγονός ότι κατ' επιλογή της επιτροπής εκλογικού αγώνα δεν έλαβα το χρίσμα, με πίστη, σοβαρότητα και αξιοπρέπεια και με μοναδικό σκοπό το καλό της Πατρίδας δηλώνω παρών υποστηρίζοντας τη ΝΔ στο δύσκολο αυτό έργο της και καλώ όλους τους πολίτες να συστρατευθούν και να στηρίξουν την μοναδική αξιόπιστη και ικανή πολιτική δύναμη του τόπου, με πραγματικό κοστολογημένο πρόγραμμα και θέσεις. Κανένας Έλληνας δεν θέλει το μνημόνιο αλλά η φυγή δεν είναι λύση.
Με Τιμή
ΣΤΑΘΗΣ ΣΑΡΗΓΙΑΝΝΙΔΗΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΠΡΩΤ/ΚΕΙΟΥ ΒΕΡΟΙΑΣ
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ Π.Ε. ΗΜΑΘΙΑΣ
Τώρα περιμένει ο κ. Σαρηγιαννίδης να κάτσει κανείς να διαβάσει όλο αυτό το μανιφέστο;; Αγωγή γράφει ο άνθρωπος ;;
ΑπάντησηΔιαγραφή