Στις αρχές της προηγούμενης δημοτικής περιόδου, το Νοέμβριο του 2007, η Κεντρική Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων (ΚΕΔΚΕ), στο Συνέδριό της, που είχε συγκληθεί στην Κυλλήνη του Νομού Ηλείας, αξίωνε την εφαρμογή του τότε λεγόμενου «Καποδίστρια-2».
Η παράταξη μάλιστα, της οποίας ηγείτο ο νυν Υφυπουργός Εσωτερικών κ. Παρ. Κουκουλόπουλος, δήλωνε απερίφραστα, ή μάλλον τηλεσιγραφικά, ότι ήταν αδιανόητο να...
επιχειρηθεί από την τότε Κυβέρνηση οποιοδήποτε νέο κύμα δημοτικών συνενώσεων αν δεν εξασφαλίζονταν στο ακέραιο όλες οι οικονομικές και διοικητικές προϋποθέσεις, που είχαν κοστολογηθεί περίπου στα 4,8 δις ευρώ (επί πλέον των άλλων εσόδων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης). «Αδιαπραγμάτευτη» θέση των αυτοδιοικητικών παραγόντων ήταν πως δεν θα επέτρεπαν κανένα μεταρρυθμιστικό βήμα αν δεν υπήρχαν ακλόνητες εγγυήσεις ότι τα έσοδα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης όχι απλώς θα έμεναν ανέπαφα, αλλά ότι θα γνώριζαν γενναιότατες αυξήσεις, προκειμένου να ασκηθούν οι νέες αρμοδιότητες που επρόκειτο να μεταφερθούν στους Δήμους.
Στο ίδιο Συνέδριο, ο τότε Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και μετέπειτα Πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου προειδοποιούσε από του βήματος την Κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή να μην τολμήσει να εφαρμόσει συνενώσεις Δήμων αν δεν ικανοποιήσει προηγουμένως όλα τα οικονομικά αιτήματα των ΟΤΑ.
Στα πλαίσια των συνεδριακών αποφάσεων και των παραταξιακών διακηρύξεων της Κυλλήνης, αναπτύχθηκε ευρύτατος διάλογος μεταξύ της τότε Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας και των συνδικαλιστικών φορέων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΚΕΔΚΕ-ΕΝΑΕ), με σκοπό την από κοινού προετοιμασία και τη συναινετική προώθηση μιας νέας αυτοδιοικητικής μεταρρύθμισης, που θα διόρθωνε, θα συμπλήρωνε και θα αναβάθμιζε τα δεδομένα του «Καποδίστρια».
Επειδή όμως τα σύννεφα είχαν αρχίσει να σκιάζουν το διεθνή ορίζοντα, στο επόμενο Συνέδριο της ΚΕΔΚΕ, στη Θεσσαλονίκη, το Νοέμβριο του 2008, ο τότε Υπουργός Εσωτερικών κ. Πρ. Παυλόπουλος δήλωνε ευθαρσώς ότι η επερχόμενη οικονομική καταιγίδα επέβαλε την αναβολή της μεταρρύθμισης.
Σε λιγότερο από 15 μήνες, η οικονομική καταιγίδα, που είχε εν των μεταξύ εξελιχθεί σε τυφώνα και είχε εγκατασταθεί στην Ελλάδα, από παράγοντας αναβολής έγινε αιτία της μεταρρύθμισης.
Ο νέος Υπουργός Εσωτερικών κ. Ιω. Ραγκούσης ενέγραψε αυτοβούλως στους όρους του Μνημονίου τις μαζικές συνενώσεις των Δήμων και τη μείωση των οικονομικών τους, βάφτισε το μεταρρυθμιστικό του «όραμα» με το όνομα του διασημότερου εργολάβου της αρχαιότητας, του Καλλικράτη, και το κατέθεσε προς ψήφιση στη Βουλή, χωρίς να δεχτεί καμμία πρόταση, παρατήρηση ή υπόδειξη, όχι μόνο εκ μέρους της ΚΕΔΚΕ, αλλά ούτε και εκ μέρους των συναδέλφων του στη Βουλή ή των συντρόφων του στο Κόμμα.
Έτσι, ο «Καλλικράτης» ψηφίστηκε, άνευ διαλόγου, «ως είχε» και έγινε νόμος του Κράτους, καταργώντας συθέμελα το καποδιστριακό οικοδόμημα, διαγράφοντας Κοινότητες και Νομαρχίες, σβήνοντας ιστορικά ονόματα από τον αυτοδιοικητικό χάρτη και αναστατώνοντας τις επαγγελματικές και οικογενειακές συνθήκες χιλιάδων υπαλλήλων σε όλη τη Χώρα.
Διανύουμε ήδη τον 14ο μήνα λειτουργίας των πολύ διευρυμένων Δήμων του Καλλικράτη και από παντού ακούγονται φωνές αγανάκτησης και αποδοκιμασίας, διαμαρτυρίας και παραπόνων, για τις ατέλειες, τις ελλείψεις, τις ανεπάρκειες, τις προχειρότητες και τα αδιέξοδα του νέου συστήματος.
Ενός συστήματος όμως που, παρ’ όλα τα ελαττώματά του, και ιδίως παρ’ όλη την οικονομική ασφυξία του, οφείλει να υπηρετήσει τους πολίτες.
Γιατί η Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν παύει να αποτελεί την πιο κοντινή και την πιο οικεία στον απλό πολίτη μορφή εξουσίας, και μάλιστα εξουσίας που πηγάζει αμέσως από την τοπική κοινωνία και που ελέγχεται καθημερινά απ’ αυτήν.
Βεβαίως, αντιμετωπίζει πολλές δυσχέρειες και εμπόδια στο έργο της η κάθε Δημοτική Αρχή, όταν αυτή είναι υποχρεωμένη να λειτουργεί μέσα σε ένα θεσμικό πλαίσιο αλλοπρόσαλλο, διοικητικά στρεβλό και οικονομικά στεγνό (και τέτοιο είναι, και με το παραπάνω, το πλαίσιο του «Καλλικράτη»).
Όμως ακριβώς μέσα και απ’ αυτές τις δυσχέρειες και τα εμπόδια αναδεικνύεται η πραγματική αξία των λειτουργών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Επαληθεύονται ή διαψεύδονται όσα προεκλογικά διακήρυξαν, φανερώνεται η σοβαρότητα των προτάσεών τους, δοκιμάζεται η εγκυρότητα των προγραμμάτων τους, αποκαλύπτεται η βαρύτητα των λόγων τους, και το βάθος των γνώσεων και της εμπειρίας τους.
Εύλογα επομένως προβάλλει το ερώτημα: η Δημοτική Αρχή του δικού μας, του υπερ-διευρυμένου Δήμου της Βέροιας, πώς πολιτεύεται στο αφιλόξενο περιβάλλον του «Καλλικράτη», όταν μάλιστα έχει καταγράψει παταγώδεις αποτυχίες μέσα στο προηγούμενο, ευνοϊκότερο περιβάλλον του «Καποδίστρια»;
Αλλά, για την απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα, θα επανέλθουμε.
Χρήστος Σκουμπόπουλος
τ. Δήμαρχος Βέροιας
Φίλε Χρίστο, είσαι μεγάλος. Ειλικρινά, ο μόνος πολιτικός, από τους άντρες, της Βέροιας που αξίζει. Οι άλλοι, δυστυχώς, παίζουν εν ού παικτοίς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ δημαρχίνα μας, δυστυχέστατα, γιά δημοσιογράφος ίσως να ήταν καλή, όχι όμως και γιά δήμαρχος. Έλεος. Όλα τα ισοπέδωσε το κόμμα τους