Σχολεία κλειστά, τι χαρά! Σκέψεις για το... θέμα των ημερών (!) και μια ιστορία που ίσως μας συνετίσει

Ένας άνδρας βρήκε το κουκούλι μιας πεταλούδας. Μια μέρα εμφανίστηκε ένα μικρό άνοιγμα. Κάθισε και παρακολουθούσε την πεταλούδα για αρκετές ώρες, καθώς εκείνη προσπαθούσε να περάσει το σώμα της μέσα από το μικρό άνοιγμα. Ύστερα σταμάτησε. Δεν μπορούσε να προχωρήσει άλλο. Έτσι ο άνδρας αποφάσισε να βοηθήσει την πεταλούδα. Πήρε ένα ψαλίδι και έκοψε τα κομμάτια από το κουκούλι. Η πεταλούδα βγήκε εύκολα, αλλά είχε πρησμένο σώμα και καχεκτικά φτερά. Ο άνδρας συνέχισε να την παρακολουθεί, περιμένοντας ότι όπου να ‘ναι τα φτερά της θα μεγαλώσουν και θα απλωθούν αρκετά για να στηρίξουν το σώμα. Τίποτα δεν έγινε.
Στην

πραγματικότητα η πεταλούδα πέρασε την υπόλοιπη ζωή της μπουσουλώντας εδώ κι εκεί δίχως να μπορέσει να πετάξει. Εκείνο που δεν κατάλαβε ο άνδρας μέσα στην καλοσύνη και τη βιασύνη του ήταν αυτό: το κουκούλι που αντιστεκόταν και η προσπάθεια που χρειαζόταν από την πεταλούδα να περάσει μέσα από το άνοιγμα ήταν ο τρόπος να πιέσει το υγρό από το σώμα μέσα στα φτερά, ώστε αυτά να είναι έτοιμα για να πετάξουν όταν θα το κατάφερνε αυτό.

Μερικές φορές οι προσπάθειες είναι ακριβώς αυτό που χρειαζόμαστε στη ζωή μας. Περνώντας μέσα από τη ζωή δίχως εμπόδια να μας ταλαιπωρούν δεν θα ήμασταν τόσο δυνατοί όσο θα έπρεπε και δεν θα πετούσαμε ποτέ.

Μια ωραία ιστορία είναι αυτή, που ίσως να έχει σχέση με τις μέρες μας και τον τρόπο που προστατεύουμε (;) τα παιδιά μας, μη στέλνοντάς τα στο σχολείο λόγω χιονιού. Έτσι κι αλλιώς είναι γνωστό ότι μεγαλώνουμε μια γενιά παιδιών που δεν έχει καμία σχέση με το πώς μεγαλώσαμε εμείς ή οι γονείς μας. Το αποτέλεσμα αυτής της επιλογής μας, θετικό ή αρνητικό, θα το δούμε στο μέλλον. Και μια μικρή αναφορά σ’ αυτούς που αποφασίζουν το κλείσιμο των σχολείων. Θαρρώ ότι ο κύριος λόγος που γίνεται αυτό είναι το πολιτικό κόστος. Μια παγωμένη κατηφόρα στο Πανόραμα της Βέροιας ή στις τεχνικές σχολές της Νάουσας δεν θα πρέπει να είναι ικανή να κλείσει το σχολείο στο Μακροχώρι ή τον Πολυπλάτανο. Η πρωινή παγωνιά θα μπορούσε να ξεπεραστεί με άνοιγμα των σχολείων π.χ. μετά τις 9. όχι, εμείς επιλέγουμε όλη τη μέρα κλειστά, σε όλο το εύρος του δήμου. Γιατί αυτή είναι η πιο εύκολη και πιο αρεστή απόφαση… Κατά τα άλλα, σε μια περίοδο που οι Ευρωπαίοι ζητάνε από εμάς να αλλάξουμε, την ίδια ώρα που εμείς υποστηρίζουμε ότι όλα θα αρχίσουν από την παιδεία, η καθημερινή μας πρακτική δείχνει ότι τίποτε δεν έχει αλλάξει. Ούτε στον τρόπο που αποφασίζουν οι πολιτικοί μας, ούτε στον τρόπο που απαιτούν αποφάσεις οι καθηγητές, οι γονείς, οι μαθητές. Η ευκολία μας ακόμη κυριαρχεί. Κι όχι η προσπάθεια. Δείγμα αρνητικό. Δείγμα ότι δεν λάβαμε ακόμη το μήνυμα.

Κώστας Παναγιωτίδης