Μας μένουν περίπου είκοσι ώρες, μέχρι να τελειώσει και να αποδοθεί και η τελευταία εορτή και του εφετεινού αγίου δωδεκαημέρου. Προφταίνουμε συνεπώς να συμβιβαστούμε με το έθιμο των ημερών και να πούμε τις τελευταίες ευχές γιά το νέο έτος. Να πω την αλήθεια, με τις ευχές νομίζουμε πως θα ξορκίσουμε τον χρόνο και ξαφνικά θα αλλάξουν τα πράγματα, θα αλλάξουμε και εμείς. Και αν δεν μας πει χρόνια πολλά κάποιος στην γιορτή μας μπορεί να τον κρατάμε και μούτρα γιά καιρό. Και τώρα με την αλλαγή του έτους, νομίζουμε ότι θα παν καλύτερα τα πράγματα αν ανταλλάξουμε ευχές. Αν ήταν τόσο εύκολη υπόθεση η αλλαγή, τότε ας καθόμασταν όλη μέρα να λέμε, να δίνουμε και να δεχόμαστε, ευχές. Και από την άλλη, το εκκλησιαστικό έτος άλλαξε την πρώτη Σεπτεμβρίου. παλαιότερα το έτος άλλαζε την πρώτη Μαρτίου. Σε άλλους λαούς αλλάζει άλλες μέρες. Συνεπώς η αλλαγή είναι μία συμβατική πράξη, που δεν αξίζει να της δίνουμε και τόση σημασία. Ήδη έσβυσαν τα φώτα, ξεστολίστηκε το δέντρο, μαζεύτηκαν τα λαμπιόνια και τα ηλεκτρικά λαμπάκια, ξεφούσκωσαν οι χαζοχοντρούληδες με τα κόκκινα ρούχα και τα σκουφιά, με τα τσουβάλια στην γέρικη πλάτη τους.Και ύστερα, τί; Να δύο από τις
ωραιότερες ευχές που έλαβα, τις ημέρες των εορτών, σε ηλεκτρονικό μήνυμα, στο κινητό τηλέφωνο:Η πρώτη ευχή: "Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου. Αδελφούλη, καλή και ευλογημένη η χρονιά γιά όλους με πολλές υπομονές." Νά και η δεύτερη, που την θεωρώ πιό καλή: "Χρόνια πολλά. Καλή χρονιά. Ε, και κακή να είναι δεν πειράζει. Είναι λίγο βαρετά τα καλά και τα εύκολα." Στην δεύτερη ευχή, σχολίασα: "Σωστός". Και ο ευχέτης μου πρόσθεσε: "Ε, τί να κάνουμε; Όπως είπατε κι εσείς, η μεγαλύτερη τρέλλα της εποχής είναι η λογική." Δόξα τω αγίω Θεώ, υπάρχει ακόμα κέφι και κουράγιο. Δεν μας γονάτισαν τελείως. Εμείς γονατίζουμε γιά να κάνουμε τον κανόνα και τις γονυκλισίες μας. Μάθαμε να γονατίζουμε. Αλλά από την επιφερόμενη και περιφερόμενη κρίση εύχομαι να μην κάμψουμε γόνυ τη νοητή Βάαλ.Σκέφτομαι: Αν σκεφτόμασταν την αιώνια και ατελεύτητη κρίση, θα μας έπιανε αυτό το φιάσκο που το ονομάζουν κρίση και κατατρόμαξαν τον κόσμο; Δεν νομίζω. Πώς μπορεί να κλέβει κάποιος, όταν σκέφτεται την θεία εντολή ού κλέψει; Ποιός δεν θα πληρώσει τους φόρους, όταν ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός λέει να πληρώσουν οι χριστιανοί στον αφέντη και το τελευταίο άσπρο, γιά να γλυτώσουν από την πληρωμή στα τελώνια τα εναέρια;Σίγουρα, θα είμασταν πιό συνετοί και πιό σώφρονες.Ήρθε αυτές τις ημέρες ένα διαμαντάκι, γιά να πει τον λογισμό του, και, ανάμεσα στα άλλα που κατέθεσε στο πετραχήλι του γέροντός του, είπε και το εξής: "Γέροντα, κάθε φορά που τελειώνει η θεία λειτουργία, είμαι πολύ χαρούμενος, όλος χαρά, και μέρχεται όλους να τους αγαλιάζω και να τους φιλάω. Λέτε να παλάβωσα;" Και ο γέροντας, πλημμύρισε στα δάκρυα, αγκάλιασε το ευλογημένο του κεφάλι και τον φίλησε στα μαλλιά, όπως μας έκαμνε και ο πατέρας."Ε, ευλογημένο μου παιδί, έλα να σε διαβάσω τί λένε τα ιερά χαρτιά μας;: "Το πλήρωμα του Νόμου και των προφητών, αυτός υπάρχων, Χριστέ, ο Θεός ημών, ο πληρώσας πάσαν την πατρικήν οικονομίαν, πλήρωσον χαράς και ευφροσύνης τας καρδίας ημών …"Βλέπεις, παιδί μου; Πλήρωσον χαράς και ευφροσύνης τας καρδίας ημών, λέμε, παιδί μου, στον Χριστό. Αυτή είναι η ζωή μας. Όταν έχουμε κοινωνήσει, μας γεμίζει ο Χριστός, παιδί μου, χαράς και ευφροσύνης." Αυτή είναι αλλαγή. Όταν πας στην θεία λειτουργία και κοινωνάς, πράγματι ζης την αλλαγή. Πλημμυρίζεις χαρά, ειρήνη, ευφροσύνη, αγάπη. Τώρα, καλές και οι άλλες ευχές, αλλά είναι μόνο καλά λόγια. Δεν έχουν ενέργεια, δεν έχουν χάρι. Η Χάρι του Αγίου Πνεύματος έχει ενέργεια και μας γεμίζει φως και χαρά. Τώρα γιά το 2012, θα ακούσατε, θα είπατε και θα δεχτήκατε, όπως όλοι μας, χιλιάδες ευχές. Αν με επιτρέπεται να πω και εγώ ο φτωχός κάτι, θα ήθελα να πω: σκάψτε και να σκάψουμε την καρδιά μας, να μαλακώσει, που έγινε πέτρα. Να γίνουμε φιλάνθρωποι και φιλάγαθοι. Να γίνουμε ελεήμονες. Και αν είμαστε φτωχοί, σαν εμένα, αρκεί ένα δάκρυ προσευχής, γλυκό και καυτό, γιά τους ζωντανούς, αλλά κυρίως γιά τους πεθαμένους. Αδελφοί μου και αδελφές μου, αγαπημένοι και αγαπημένες, καλό και ευλογημένο το 2012.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου