Πώς να κρυφτείς από τη Δόξα και τα άλλα παιδιά της Νάουσας;

"Πώς να κρυφτείς απ' τα παιδιά;

Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα.

Και μας κοιτάζουν με μάτια σαν κι αυτά

όταν ξυπνούν στις δύο η ώρα"

Ματώνουν οι στίχοι του Διονύση Σαββόπουλου. Ματώνουν και τα σημερινά αυθόρμητα νεανικά, λόγια της Δόξας. Έφηβη, γεμάτη όνειρα  για τη ζωή. Η Δόξα, η Ελισάβετ, η Βαρβάρα, ο Δημήτρης, ο Γιάννης,  έχουν πολλά να πουν στον ψεύτικο, αναίσθητο, χυδαίο κόσμο των μεγάλων.  "Βιβλία δεν έχουμε στα σχολεία. Έχουμε μπόλικες φωτοτυπίες και μπόλικα cd μας έστειλε η Διαμαντοπούλου, στο όνομα του νέου ψηφιακού  σχολείου. Ποιόν κοροιδεύει; Μας είπαν ότι το χειμώνα δεν θα έχουμε πετρέλαιο. Θυμάμαι τον πατέρα μου να μου λέει ότι παλιά πήγαιναν με ένα ξύλο παραμάσχαλα. Εμείς τι θα πηγαίνουμε με ένα μπετονάκι στο χέρι; Λένε ότι η νεολαία είναι αδιάφορη. Μας ρώτησε ποτέ κανένας;" Μπουμπούκι νεανικού ενθουσιασμού η Δόξα. Κλείνω ταπεινά το γόνυ μπροστά της. Άλλωστε τον 

σεβασμό δεν τον αποκτάς με τα χρόνια, μα με της καρδιάς το πύρωμα, για να παραφράσω, αδόκιμα βεβαίως, τον μεγάλο μας εθνικό ποιητή. Τα χιλιάδες παιδιά σήμερα στην πλατεία Καρατάσου είχαν πύρωμα. Που δεν ....
σβέστηκε με τίποτε, όσο κι αν  προσπάθησαν οι γνωστοί επαγγελματίες κομματικοί ξυλινολόγοι!! Και στα παιδιά ένα μεγάλο μπράβο, μα και στην Κατερίνα την Μπόσκου για το ποίημα που μας διάβασε. Τους άλλους τους προσπέρασα παγερώς και αδιαφόρως.