Ήμασταν στο κέντρο της Βέροιας, Σάββατο πρωί. Διπλοπαρκαρισμένο αυτοκίνητο εμπόδιζε την κυκλοφορία στη Βενιζέλου. Εκείνη τη στιγμή σταματάει λίγα μέτρα πιο πέρα γυναίκα οδηγός, έχοντας το παιδί της (γύρω στα 5) στο κάθισμα του συνοδηγού. Λίγο μακρύτερα...
και οι δύο πλευρές της διάβασης πεζών είναι κλεισμένες από αυτοκίνητα. Σχολιάζουμε με φίλο το όλο σκηνικό. Μου λέει ότι χθες είδε στα διόδια κυρία οδηγό να έχει στην αγκαλιά της (!) το νήπιο παιδί της, δεμένο ωστόσο με τη ζώνη ασφαλείας. (Δεν την είδε κανένας αστυνομικός εκεί;) Θυμηθήκαμε το αυτοκίνητο που έβγαζε μαύρο καπνό από την εξάτμιση, πριν λίγες μέρες. Θυμηθήκαμε τις δηλώσεις του προέδρου των ταξί για στοχοποίηση του Ραγκούση. Θυμηθήκαμε τις δηλώσεις των συνδικαλιστών της ΔΕΗ ότι δεν θα κόψουν το ρεύμα σε όποιον δεν πληρώσει το τέλος ακινήτων…Μια χώρα ένα απέραντο μπουρδέλο! Συγνώμη για την έκφραση, αλλά δεν έρχεται άλλη πιο περιγραφική και πιο αναξιοπρεπής στο μυαλό μου. Κάνει και λέει ό,τι θέλει ο καθένας και δεν επεμβαίνει κανείς. Κράτος απόλυτο τίποτα, απουσία που σπάει νεύρα και κόκαλα.
Η χώρα που γέννησε τη δημοκρατία, τη δολοφονεί κάθε μέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου