- Οι «φωτοτυπίες», είναι μια «φωτοτυπία» της θλιβερής εκπαιδευτικής μας πραγματικότητας… Το ανώτερο στάδιο ανάπτυξης στο οποίο μπορεί να οδηγήσει τον εγκέφαλο των παιδιών μας, αυτό το σχολείο, είναι να τον μετατρέψει σε «βιονικό» φωτοτυπικό μηχάνημα, σε «βιονικό» σαρωτή σελίδων...
- Εσείς μπορείτε να διδάξετε χωρίς βιβλία;
- Όσο ο αγρότης μπορεί να...
καλλιεργήσει το χωράφι του χωρίς εργαλεία…- Οι μαθητές μπορούν να μάθουν γράμματα χωρίς βιβλία;
- Όσο ο κολυμβητής μπορεί να κολυμπήσει σε μια «πισίνα» χωρίς νερό…
- Ποια η άποψή σας για την πρακτική “Keating” («Ο κύκλος των χαμένων ποιητών»);
- Το πιο φοβερό ζώο που ενδημεί στην τάξη είναι η πλήξη. Ο δάσκαλος πρέπει να μεταμορφώνεται κάθε φορά σε Αι- Γιώργη και να το εξοντώνει. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει ο δάσκαλος μπαίνοντας στην τάξη, είναι να πλήξει την πλήξη…Λίγος δυναμίτης μου χρειάζεται κάθε μέρα, για να τινάζω στον αέρα το κατεστημένο της «τάξης» που παραλαμβάνω!.. Καλό είναι ο δάσκαλος να βαριέται και λίγο, γιατί λέει ενδιαφέροντα πράγματα. Ο δάσκαλος λέει ενδιαφέροντα πράγματα, όταν βαριέται… Το βιβλίο σού ανοίγει τα μάτια, όταν το διαβάζεις με ανοιχτά μάτια… Η φύση σου ανοίγει τα μάτια, όταν την κοιτάς με ανοιχτά μάτια… κ.ού.κ. Η πρακτική “Keating” αποσκοπεί στο να «ξεστραβώσει» το δάσκαλο και τους μαθητές…
- Αν ξαναρχίζατε από την αρχή, ξανά δάσκαλος;
- Πάλι.
- Δάσκαλος…
Απλός λοχίας που εκπαιδεύει υποψήφιους στρατηγούς. Παίζει στρατηγικό ρόλο, αλλά δεν είναι στρατηγός…
- Θα θέλατε έναν επιθεωρητή να σας ελέγχει ή δεν θα πάρετε;
- Δεν χρειάζονται επιθεωρητή πάνω απ’ το κεφάλι τους ούτε οι δάσκαλοι ούτε οι μαθητές για να δουλέψουν. Είναι αυτόνομοι, όχι ετερόνομοι. (Αρκεί, βέβαια, να είναι δάσκαλοι και μαθητές, αντίστοιχα…)
- Η μεγάλη πληγή της ελληνικής εκπαίδευσης…
Η έλλειψη «παιδαγωγικού ιδεώδους». Για να πάει μπροστά η Παιδεία μας, χρειάζεται «παιδαγωγικό ιδεώδες», που σαν «φεγγαράκι λαμπρό» θα φωτίζει το δρόμο της… Λείπει το «φως του φεγγαριού» από το δρόμο της…
- Ένας απόφοιτος Λυκείου ομιλεί ελληνικά;
- Ο φιλόλογος δεν είναι «φιλόλογος», αν δεν κάνει τους μαθητές του «φιλόλογους»… Με όποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις…»
- Πόσες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις μετράτε στη θητεία σας;
- Όσοι και οι υπουργοί της Παιδείας που πέρασαν, αυτό το διάστημα. Ο εκάστοτε υπουργός της Παιδείας δοκιμάζει τις μεταρρυθμιστικές του ορμές πάνω στο «άτυχο» σώμα της Παιδείας… Αν μη τι άλλο, θα έπρεπε διωχθεί για «ασέλγεια»...
- Καλύτερος υπουργός Παιδείας;
- Αυτός που θα καταλάβει ότι «η Παιδεία είναι πνευματικός τοκετός, που συντελείται υπό προϋποθέσεις… Και, βέβαια, προηγείται «εγκυμοσύνη»… Και μια «σύλληψη»…
- Χειρότερος;
- Ο άμοιρος παιδείας…
- Η ωραιότερη ανάμνηση από τα μαθητικά σας χρόνια;
- Ένα χειμωνιάτικο απόγευμα, όταν η δασκάλα μου η Δήμητρα, της Δευτέρας Δημοτικού, στο σχόλασμα, με άπειρη τρυφερότητα μου φόρεσε την κουκούλα μου, απ’ το «ταλαίπωρο» παλτουδάκι μου, ενώ προηγουμένως στο διάλειμμα είχε μοιραστεί μαζί μου τη φέτα της με το βούτυρο, και εγώ την είχα φάει με βουλιμία, παρόλο που ήμουν «μίζερος» κατά συρροήν, κατ’ επάγγελμα και κατ’ εξακολούθησιν…
- Δάσκαλος ή δημοσιογράφος;
- Ο δάσκαλος κρύβει μέσα του έναν δημοσιογράφο και ο δημοσιογράφος είναι δάσκαλος.
- Είναι δύναμη τελικά ο τύπος;
- Οι λέξεις -όπως και οι εικόνες!- είναι οι μεγαλύτερες «πόρνες»! Πάνε με τον καθένα! Υπηρετούν εξίσου πρόθυμα το ψέμα όσο και την αλήθεια. Αυτός, λοιπόν, που τις έχει στην υπηρεσία του -ο δημοσιογράφος, ο τύπος- αποφασίζει τι είναι αλήθεια και τι είναι ψέμα!.. Κρατάει στα χέρια του την πραγματικότητα, στην πραγματικότητα!..
- Μήπως είναι στα χέρια αδύναμων;
- Ηθικά αδύναμων.
- Πιάσαμε πάτο ή έχει κι άλλο παρακάτω;
- Επειδή νομίζουμε, κάθε φορά, ότι αυτό που ζούμε είναι η κόλαση, γι’ αυτό κάνουμε κάθε φορά, ένα βήμα, πιο κοντά, προς την κόλαση…
- Χωρίς δεκάρα, πώς θα πορευτούμε Μανωλιό μου;
- Ο «Μανωλιός» κουτσά στραβά τα έβγαζε πέρα και ήλπιζε και σε ένα καλύτερο αύριο… Ο «Μανώλης», να δούμε τι θα κάνει.
- Αν «τα πολλά λόγια είναι φτώχεια», μήπως λέγαμε πολλά;
- Δεν ξέραμε, ότι το επόμενο στάδιο μετά τα λόγια, δεν είναι τα λόγια.
- Η πρότασή σας για την έξοδο από την κρίση με τρεις λέξεις:
- Να μην τα «βροντήξουμε»! Να αστράψουμε και να βροντήξουμε! (Με τον εαυτό μας αυτή τη φορά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου