Το ανέκδοτο της ελληνικής παθογένειας και γραφειοκρατίας. Μακρύ -δίκην τρένου, αλλά καλόοοοο!

Πάει ένας τύπος στο σταθμό Λαρίσης και ζητάει ένα εισιτήριο για το Πεκίνο.
Εισπράκτορας: Κύριέ μου θέλετε να πάτε στο Πεκίνο με το τραίνο;
Επιβάτης: Μάλιστα.
Εισπράκτορας: Είσθε βέβαιος γι' αυτό;
Επιβάτης: Μάλιστα.
Εισπράκτορας: Κύριέ μου το ξέρετε ότι είναι πάρα πολύ μεγάλο ταξίδι. Θα κάνετε μέρες να φτάσετε, μπορεί και μήνες.
Επιβάτης: Δε βιάζομαι καθόλου!
Εισπράκτορας: Είναι ξέρετε δύσκολο να φτάσετε στο Πεκίνο τέτοια εποχή...

διά της σιδηροδρομικής οδού με όλους τους πολέμους και την πολιτική κατάσταση που επικρατεί σε αυτές τις χώρες. Αφγανιστάν, Ιράκ και δε συμμαζεύεται. Κατ' αρχάς η δίοδος από εκείνες τις χώρες είναι αδύνατη αυτή την εποχή. Δε νομίζετε ότι είναι καλύτερα να πάρετε το αεροπλάνο;
Επιβάτης: Αεροπλάνο! Όχι κύριέ μου, μετά την 11η Σεπτεμβρίου δεν μπαίνω σε αεροπλάνο. Κανείς δε θα σκεφτεί να κάνει τρομοκρατική ενέργεια στη γραμμή Αθήνα-Πεκίνο. Αλλά τα αεροπλάνα σήμερα είναι στόχος και δε θα το διακινδύνευα με τίποτα. Άλλωστε δε με πιέζει ο χρόνος. Σημασία έχει να φτάσω στο Πεκίνο, είτε αύριο είτε μετά από έξι μήνες…
Εισπράκτορας: Εντάξει, αφού επιμένετε και εφόσον λέτε ότι δε σας πιέζει ο χρόνος καθίστε λίγο να δω τι μπορώ να κάνω. Συγχωρέστε με αλλά όπως καταλαβαίνετε δε μου ζητούν τέτοιο εισιτήριο κάθε μέρα και θα πρέπει να ψάξω στο κομπιούτερ κι ίσως να πάρω και μερικά τηλέφωνα.
Επιβάτης: Σας ευχαριστώ πολύ. Είσθε ευγενέστατος. Μην ανησυχείτε, ψάξτε με την ησυχία σας. Σας καταλαβαίνω απόλυτα.

Ο εισπράκτορας αφού έψαξε κάνα μισάωρο στο κομπιούτερ και πήρε και καμιά δεκαριά τηλέφωνα φώναξε τον επιβάτη.

Εισπράκτορας: Ξέρετε, ο μόνος τρόπος να πάτε σήμερα στο Πεκίνο είναι μέσω της πρώην Σοβιετικής Ενώσεως.
Επιβάτης:Περίφημα! Δεν έχω βρεθεί ποτέ από εκείνα τα μέρη και είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για να πάρω μια ιδέα. Βεβαίως σκοπεύω να τα επισκεφτώ και εκείνα τα μέρη κι εύχομαι να μου δώσει χρόνια ο Θεός να το πραγματοποιήσω κάποια στιγμή.
Εισπράκτορας: Σας το εύχομαι. Επιτρέψτε μου όμως να ολοκληρώσω γιατί με διακόψατε.
Επιβάτης: Με συγχωρείτε.
Εισπράκτορας: Παρακαλώ! Ακόμη δε μου έχουν επιβεβαιώσει θέσεις για το σύνολο της διαδρομής. Μέχρι στιγμής μου έχουν εξασφαλίσει θέση μέχρι τη Θεσσαλονίκη. Μπορεί ανά πάσα στιγμή να με πάρουν τηλέφωνο και να μου επιβεβαιώσουν την υπόλοιπη διαδρομή ή μέρος αυτής, αλλά εγώ θα έλεγα καλύτερα να έλθετε αύριο, γιατί μπορεί το τηλεφώνημα να καθυστερήσει και δε θα ήθελα να περιμένετε άδικα.
Επιβάτης: Εντάξει, για να μη νιώθετε ότι σας πιέζω θα έλθω αύριο.
Εισπράκτορας: Ξέχασα να σας πω και κάτι άλλο πολύ σημαντικό!
Επιβάτης: Τι;
Εισπράκτορας: Να, το εισιτήριο θα σας κοστίσει πολύ. Ίσως πιο πολύ κι από αεροπορικό διότι πιθανότατα να χρειαστεί να αλλάξετε πολλές φορές, όχι μόνο τραίνο αλλά και εταιρία. Έπειτα ξέρετε τελευταία στις πρώην ανατολικές χώρες εκμεταλλεύονται το ότι ο κόσμος δεν πάει πια από Αφγανιστάν και χτυπάνε πολύ τις τιμές.
Επιβάτης: Μην ανησυχείτε καθόλου γι' αυτό. Τα έχω υπ' όψιν μου όλα αυτά που λέτε αλλά επιθυμώ να ταξιδέψω μόνο με τραίνο. Γεια σας και θα τα ξαναπούμε αύριο.
Να μη σας τα πολυλογώ την άλλη μέρα ξαναπάει στο ταμείο.
Επιβάτης: Καλημέρα.
Εισπράκτορας: Καλημέρα σας, να τώρα για σας μιλούσα στο τηλέφωνο. Ξέρετε, σας έχω βρει θέση μέχρι τη Σόφια αλλά και πάλι θα πρέπει να ξανάλθετε.
Επιβάτης: Εντάξει. Χαίρομαι που το πράμα κυλάει.
Εισπράκτορας: Ξέρετε λυπάμαι που δεν έχω καταφέρει να σας εξυπηρετήσω ακόμη αλλά καταβάλλω κάθε προσπάθεια. Μου λένε ότι δεν θα υπάρξει πρόβλημα. Οι ανταποκρίσεις υπάρχουν. Είναι όμως λίγο δύσκολο να κλείσεις θέσεις με τη μία.
Επιβάτης: Κύριέ μου αστειεύεστε! Έχετε κάνει πάρα πολλά για μένα και σας είμαι ευγνώμων. Αν είναι δυνατό να σας βάλω το μαχαίρι στο λαιμό για μια τόσο ασήμαντη καθυστέρηση! Μην ανησυχείτε καθόλου. Θα ξανάλθω και αύριο και σε ένα μήνα αν χρειαστεί. Δε θέλω να στενοχωριέστε για κάτι τόσο ασήμαντο.
Εισπράκτορας: Είσθε πολύ καλός και ειλικρινά δε θέλω να νομίσετε ότι το εκμεταλλεύομαι.
Την επόμενη μέρα ξαναπάει στο ταμείο:

Εισπράκτορας: Καλημέρα. Ξέρετε θα σας απογοητεύσω αλλά από χθες δε έγιναν πολλά πράματα. Να... μόνο μέχρι το Βουκουρέστι έχω εξασφαλισμένη τη θέση. Θα πρέπει να ξανάλθετε αύριο.
Επιβάτης: Πάρα πολύ ωραία. Νοιώθω ήδη πως πλησίασα σημαντικά. Γεια σας και μην ανησυχείτε. Δε βιάζομαι καθόλου.

Την επόμενη μέρα ο επιβάτης ξαναπηγαίνει στο ταμείο:
Επιβάτης: Καλημέρα σας.
Εισπράκτορας: Καλημέρα, ξέρετε ακόμη δεν έχω καταφέρει να σας εξασφαλίσω τη θέση σας αλλά μια πρόοδο την κάναμε. Έχετε φτάσει μέχρι την Οδησσό.
Επιβάτης: Α μα αυτό είναι καταπληκτικό!
Εισπράκτορας: Ξέρετε δε σας λέω να περιμένετε...
Επιβάτης: Ξέρω, ξέρω άλλωστε έλεγα να πεταχτώ να δω ένα φίλο μου που μένει εδώ κοντά οπότε θα τα πούμε αύριο. Γεια σας
Να μη σας κουράζω, από επόμενη σε επόμενη μέρα ο φίλος μας μετά από έξι μήνες μπήκε στο τραίνο για το Πεκίνο. Δεν πρόλαβε να ξεκινήσει και του ήλθε απότομα μια σκέψη: ‘Πω Πω βλακεία που έκανα! Έπρεπε πρώτα να εξασφαλίσω την επιστροφή και μετά να ξεκινήσω. Ελπίζω να μη μείνω αμανάτι στην Κίνα. Εντάξει μπορώ να το εκμεταλλευτώ και να δω περισσότερα πράγματα, γιατί όπως και να το κάνουμε, μια ζωή ολάκερη δε σου φτάνει για να γνωρίσεις την Κίνα, αλλά κι εδώ που τα λέμε, κάτι να τύχει και να πρέπει να επιστρέψω... Άλλο να είσαι στον τόπο σου κι άλλο στην άλλη άκρη του κόσμου. Τέλος πάντων, τώρα έφυγα και δεν μπορώ να διακόψω το ταξίδι. Αλλά μόλις φτάσω θα πάω αμέσως να ρωτήσω για εισιτήριο
ώστε να αρχίσει αμέσως η διαδικασία εκδόσεως και να μην καθυστερώ...’

Έτσι όταν μετά από πολλές βδομάδες το τραίνο φτάνει επιτέλους στο Πεκίνο, κουρασμένος καταϊδρωμένος και άπλυτος πάει ο επιβάτης μας στη θυρίδα του σιδηροδρομικού σταθμού του Πεκίνου να βγάλει το εισιτήριο της επιστροφής.
Επιβάτης: Καλημέρα σας, θα ήθελα ένα εισιτήριο για την Αθήνα…
Εισπράκτορας: Πού θέλετε να κατεβείτε κύλιε; Σταθμό Λαλίσης ή σταθμό Πειλαιώς;