Μια Ελένη Τσαλιγοπούλου πιο ώριμη από ποτέ. Με τη βελούδινη και αισθησιακή φωνή της να πιάνει ακόμη πιο δύσκολα μουσικά μονοπάτια. Με ερμηνείες άλλης διάστασης που αγγίζουν τους απαιτητικούς της μουσικής. Σεμνά, ήρεμα, φιλικά και οικογενειακά. Κοντά της, μια...
ορχήστρα υψηλών προδιαγραφών. Άριστοι μουσικοί, ήπιος και μεστός ήχος -αν και με λιγοστά όργανα, άψογο αποτέλεσμα. Εναλλακτικές ενορχηστρώσεις σε πολύ γνωστά και δημοφιλή ακούσματα. Ίδιον καλλιτεχνών που ξέρουν τι παίζουν, ξέρουν τι και πώς το τραγουδούν. Με τακτικές μουσικές αναγωγές στην παράδοση, τοπική και μη. Και στο κλείσιμο, ο Βαγγέλης Ψαθάς, να διδάσκει μελωδικά ακούσματα ζωής και αντοχές.Ήταν μια γλυκιά, διαφορετική και ορισμένες στιγμές μαγική μουσική βραδιά του Ιουλίου του 2011. Όποιος δεν το κατάλαβε, την επόμενη φορά ας επιλέξει τα μπουζούκια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου