Σχολιάζοντας το άρθρο: Κατοχικά δάνεια. (το επόμενο ειδικό δικαστήριο;) του Παναγιώτη Ρέππα, που δημοσίευσες χθες, έχω να πω ότι είναι μια άλλη άποψη, δοσμένη με γλαφυρό τρόπο από τον συντάκτη του άρθρου. Το απόσταγμα των λεγομένων του άρθρου συνοψίζεται σε ένα συμπέρασμα πολύ λογικό, το οποίο μάλλον αποτελεί και την ουσία του τι πρέπει να γίνει στο θέμα της κρίσης: "Σημασία έχει τι θα κάνουμε από εδώ και πέρα, ώστε να είμαστε αυτάρκεις. Ότι ξεπουλήσει η
κυβέρνηση, μπορούμε να το πάρουμε πίσω χωρίς καμία αποζημίωση, αρκεί να μπορούμε από εδώ και πέρα να την βγάλουμε μόνοι μας."
Η φράση αυτή εστιάζει ακριβώς στο ότι η κύρια αιτία των όσων δημιουργήθηκαν (ή μια από τις κύριες αιτίες τέλος πάντων) υπήρξε το γεγονός ότι ο Έλληνας ξέχασε να δουλεύει και θέλησε να γίνει αφεντικό, όχι μόνο των αλλοδαπών που τόσα χρόνια τον πλούτο μας τον έβγαλαν στις χώρες του, αλλά και του ιδίου του Δημοσίου, αφού μάθαμε να είμαστε μισθοσυντήρητοι, να ονειρευόμαστε μια θέση στο Δημόσιο με μεγάλα έσοδα και λίγη εργασία και γενικά μετατραπήκαμε σε μια κοινωνία ανθρώπων με πολλά δικαιώματα και λίγες υποχρεώσεις. Ο Έλληνας έπαψε να εργάζεται, έπαψε να είναι παραγωγικός, έπαψε να θεωρεί ως άξια λόγου εργασία την αγροτιά, την τέχνη και το τεχνικό επάγγελμα και ακολουθώντας την κατοχική νοοτροπία των γονιών του έπρεπε να γίνει επιστήμονας. Άδειασαν οι τεχνικές σχολές και γέμισαν τα Πανεπιστήμια. Η ισότητα στην Ανώτατη Εκπαίδευση, που σε απλά Ελληνικά σήμαινε "ίσες ευκαιρίες για όλους", από τον Έλληνα μεταφράστηκε σε Ανώτατη Εκπαίδευση για όλους. Και πιέζαμε τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Τις πιέζαμε ! Για όλο περισσότερες σχολές. Για όσο το δυνατόν περισσότερους εισαγόμενους ! Να αποκτήσει ΑΕΙ ή ΤΕΙ έως και η Άνω Λεστινίτσα ! Τα παιδιά μας να μπαίνουν στα Πανεπιστήμια και τα ΑΕΙ χωρίς να ξέρουν να γράφουν το όνομά τους (θυμάστε τη θύελλα που ξεσήκωσε η προ ολίγων ετών θεσμοθέτηση του βαθμού 10 στη βεβαίωση πρόσβασης στα ΑΕΙ, ώστε οι τωρινοί κυβερνήτες το κατήργησαν κι αυτό). Και όλοι εμείς οι Έλληνες, με πτυχία στα χέρια αφήναμε τους Αλβανούς, τους Πακιστανούς, τους Βούλγαρους, τους αλλοδαπούς (δεν είμαι ρατσιστής, συμπαθώ όλους τους αλλοδαπούς, αλλά αυτή είναι η αλήθεια) γενικά να δουλεύουν στα χωράφια μας, να παίρνουν τα χρήματά μας, να προκόβουν, να γίνονται ιδιοκτήτες ακινήτων, να χτίζουν σπίτια στις χώρες τους και εμείς δίναμε τις εντολές από τα καφενεία, τις καφετερίες και τα ξενυχτάδικα.
Ξέρω ότι δεν ήταν τα παραπάνω η μοναδική αιτία της κρίσης και αυτή την έκπτωση αξιών δεν την δημιουργήσαμε μόνοι μας, αλλά με την προτροπή και συνενοχή των κυβερνήσεών μας της τελευταίας 30ετίας, αλλά δυστυχώς κυρίες και κύριοι, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: ο Έλληνας ήταν φιλότιμος, εργατικός, ευφυής, ταπεινός και αποτελεσματικός. Λαμπερό παράδειγμα η ομογένειά μας, όπου και αν βρισκόταν, στις ΗΠΑ, τη Γερμανία, την Αυστραλία, τη Νότια Αμερική. Η λέξη φιλότιμο βγήκε από την Ελλάδα και συνώνυμή της δεν υπάρχει σε καμία ξένη γλώσσα, όσο κι αν ανοίξετε τα λεξιλόγια. Αυτά έβλεπαν οι ξένοι και μας έβαζαν στην τότε ΕΟΚ, σ΄ αυτό πόνταραν οι ίδιοι που σήμερα θέλουν να μας ξηλώσουν ακόμα και τα εσώρουχά μας. Αδίκως ;;;
Αυτό που ξέρω είναι ότι κι εμείς ως λαός οφείλουμε να κάνουμε την αυτοκριτική μας και να παραδεχτούμε δημόσια, αυτό που παραδεχόμαστε όλοι μας στις μεταξύ μας συζητήσεις: Ότι ως άνθρωποι και ως λαός έχουμε χάσει κάθε μέτρο και δυστυχώς τέτοιες κυβερνήσεις αξίζαμε να έχουμε. Βαθιά μέσα μας, στο DNA μας υπάρχουν όλα τα καλά στοιχεία που προανέφερα, κρυμμένα πίσω από ένα στρώμα κακών χαρακτηριστικών που αποκτήσαμε τα τελευταία 30 χρόνια. Στο χέρι μας είναι εμείς και μόνο εμείς σαν λαός να ανακτήσουμε όσα χάσαμε, να αναδομήσουμε την κοινωνία μας εκ βάθρων, να ξαναβρούμε την πραγματική ταυτότητά μας και πλέον να πάρουμε τα ηνία της κοινωνίας μας εμείς και να πάψουμε να τα χαρίζουμε σ΄ ανθρώπους ανάξιους και "λίγους", ανταλλάσσοντάς τα με ένα ξεροκόμματο εξυπηρέτησης και ρουσφετιού. Το παραπάνω κείμενό μου δημοσιεύθηκε και στην νομική και κοινωνική ομάδα που διαχειρίζομαι: "ΕΛΛΗΝΩΝ ΘΕΜΙΣ" και όποιος αναγνώστης θέλει μπορεί να τη βρει στη διεύθυνση: http://www.facebook.com/home.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου