Σάββατο 11 Ιουνίου 2011

Ο ερασιτεχνικός αθλητισμός ως μέσο πρόληψης


«Ακόμη και ένα ή δύο παιδιά αν καταφέρουμε να φέρουμε στο γήπεδο, θα είναι κέρδος για εμάς…» Μ’ αυτά τα λόγια ανέλαβε εκ νέου πρόεδρος του Φιλίππου Βέροιας ο Γιώργος Φύκατας, αποσείοντας από επάνω του και από τον σύλλογο την ιδιότητα του πρωταθλητισμού.
Επιστροφή στον αθλητισμό. Αυτός πρέπει να είναι ο στόχος όλων των δ.σ. των ομάδων μας. Διότι δεν είναι μόνο ότι κόβονται επιχορηγήσεις από τα αθλητικά σωματεία, είναι ότι...
σε πολλές περιπτώσεις έχουν λαμβάνειν επιχορηγήσεις εδώ και πολλά χρόνια. Άρα τι κόβει το κράτος; Τα κομμένα; Ειδικά στην περίπτωση του Φιλίππου, εκατοντάδες χιλιάδες είναι τα χρήματα που του οφείλονται από τη ΓΓΑ. Φανταστείτε ότι πριν από 8 χρόνια η ομάδα συμμετείχε στον τελικό του κυπέλλου πρωταθλητριών στο χαντ-μπολ. Πόσο πιο ψηλά να φτάσει μια ομάδα από την ελληνική επαρχία; Κι όμως, η ελληνική πολιτεία δεν έχει στείλει στην ομάδα τα χρήματα των μετακινήσεων στο εξωτερικό, ως όφειλε…
Αυτή ήταν η κατάσταση μέχρι σήμερα. Είναι σαφές ότι οι επόμενες εποχές θα είναι ακόμη πιο δύσκολες για τον ερασιτεχνικό αθλητισμό. Για το κομμάτι αυτό της κοινωνίας που παίρνει νέα παιδιά από άλλες δραστηριότητες και τα οδηγεί στο γήπεδο της άθλησης, της παρέας, της οικογένειας, των υγιών στόχων.
Κι έπειτα μιλάμε για πολιτικές πρόληψης...
Οφείλουμε κάποια στιγμή να λειτουργήσουμε κοινωνικά στη βάση κόστους οφέλους. Να βάλουμε κάτω και να βρούμε πόσο κοστίζει ο αθλητισμός και πόσο μαζικά προγράμματα απεξάρτησης…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου