Τετάρτη 15 Ιουνίου 2011

Η μόνη λύση για την εθνική σωτηρία η κυβέρνηση προσωπικοτήτων. Του Κώστα Παναγιωτίδη


Δεν περίμενα ποτέ ότι θα συμφωνούσα με πρόταση του Γιώργου Καρατζαφέρη. Κι όμως, η κυβέρνηση εθνικής ενότητας, στη φάση που βρισκόμαστε, φαντάζει σαν η μοναδική λύση. Κάθε άλλη εξέλιξη, θα είναι θνησιγενής. Ο κόσμος δεν συγκρατείται, σήμερα. Πόσο μάλλον μετά την ψήφιση του μεσοπρόθεσμού…
Μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας, χωρίς κανένα πολιτικό πρόσωπο από το φθαρμένο παρελθόν. Προσωπικότητες εγνωσμένου κύρους, να κληθούν να...
βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά, ξεκινώντας από τα βασικά. Που έχουν να κάνουν πρώτα με το ελληνικό έθνος, αρχικά, και μετά με την πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Προσωπικότητες που θα ορθώσουν ανάστημα απέναντι στα συμφέροντα των τραπεζών και των τσιρακιών τους. Που θα απαιτήσουν ένα μνημόνιο με γνώμονα το όφελος του θύματος, όχι του θύτη. Που θα απαιτήσουν τα αυτονόητα της επιστροφής των λογαριασμών των κλεμμένων χρημάτων στην Ελβετία και των αποζημιώσεων από τη Γερμανία. Που θα επιβάλλουν τη φυλακή στους ενόχους που μας έφεραν στην κατάσταση. Που θα εμπνεύσουν την ελπίδα και την προοπτική, κάνοντας αυτονόητα βήματα για την καταπολέμηση της γραφειοκρατίας, το νοικοκυριό στα οικονομικά, τη μείωση της σπατάλης, τον εξορθολογισμό των τιμών στα δημόσια έργα κ.λπ. Που θα τολμήσουν να κτυπήσουν το κακό στη ρίζα του. Το δημόσιο. Αυτό που θέριεψαν τόσα χρόνια μέτριοι, υπόδουλοι, ανέντιμοι και παθογενείς πολιτικοί ταγοί, κι όμως, ακόμη και σήμερα, αν και γνωρίζουν ότι από εκεί αναπαράγεται η ασθένεια, δεν τολμούν να κτυπήσουν το κακό στη ρίζα, αλλά στρέφονται εναντίον των συνήθων υπόπτων.
Όχι, δεν υπάρχει μέλλον υπό τις παρούσες συνθήκες. Δεν υπάρχει γιατρειά. Ο Παπανδρέου απέτυχε παταγωδώς. Δεν έδρασε πατριωτικά. Ας κάνει το δυνατόν ταχύτερα το άλμα της εξόδου. Κι ας πάμε σε μια κυβέρνηση που θα αναγνωρίζεται από τον λαό διά των προσωπικοτήτων που θα περιλαμβάνει. Και θα λειτουργήσει σε βάθος χρόνου. Κι όχι έχοντας στόχο άλλη μια εκλογική αναμέτρηση που θα επαναφέρει την επιστροφή στο απόλυτο μηδέν.
Κώστας Παναγιωτίδης

1 σχόλιο:

  1. Γιατί να βάλουμε πάνω κάποιους "τσάτσους" των αγορών ή των διάφορων λεσχών "τέννις";

    Δεν είναι εκλεγμένοι. Ο λαός δε θα τους δεχθεί, ο λαός θα βγεί με όπλα στους δρόμους, βλέπεις μεταξύ σοβαρού και αστείου στη δημοκρατία επιλέγουμε μόνοι μας τους δικτάκτορές μας.

    Η δίοδος που έχει έιναι να ζητήσει να δημιουργηθεί υπηρεσιακή κυβέρνηση και να προχωρήσει σε εκλογές ΑΛΛΑ να μιλήσουν για 1η φορά ξεκάθαρα για το πού πηγαίνουμε και να διαλέξουμε εμείς τί θέλουμε: χρεοστάσιο ή μνημόνια;

    Το Σύνταγμα λέει ότι κυρίαρχος είναι ο λαός. Εμείς δε ρωτηθήκαμε εάν θέλουμε να "σωθούμε" με αυτόν τον τρόπο. Καιρός είναι να επιλέξουμε και να μιλήσουμε και εμείς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή