Το διακρίναμε στην ομιλία του προέδρου του εργοστασιακού σωματείου της ‘Βαρβαρέσσος’ Χρήστου Βαδόλα, στη διάρκεια της γενικής συνέλευσης στο Εργατικό Κέντρο την περασμένη Κυριακή. Ήταν φανερό ότι κάποιοι θεωρούν τον συνδικαλιστή ‘εργοδοτικό’, κι αυτός με τη σειρά του προσπαθούσε να πείσει ότι δεν είναι. Ένα πράγμα έχει όμως ουσία στο συνδικαλισμό: το αποτέλεσμα. Κι ο Χρήστος Βαδόλας με το δ.σ. του σωματείου, θα κριθούν από το αποτέλεσμα. Όπως κρίθηκαν κατά το παρελθόν άλλα σωματεία και διοικήσεις του Εργατικού Κέντρου...
Ο Βαδόλας βγήκε ευθαρσώς και είπε ότι πρέπει να γίνει διάλογος με την εργοδοσία. Από την άλλη πλευρά, το Εργατικό Κέντρο πρότεινε μετωπική σύγκρουση. Όπως κάνει πάντα. Ωστόσο, σε καμία από τις περιπτώσεις του παρελθόντος δεν βοήθησε η μετωπική. Πέλλα Όλυμπος, Βέτλανς Νάουσα, Τρικολάν, Κλωστήρια… Όλες οι βιομηχανίες είναι κλειστές, με τους εργοδότες ενίοτε να βρίσκουν ‘πατήματα’ στη σκληρή στάση των συνδικαλιστών. Αλλά και στην Ενωμένη Κλωστοϋφαντουργία, εσχάτως, αν και οι εργαζόμενοι φάνηκαν διαλλακτικοί, το αποτέλεσμα το ίδιο. Ομηρία. Απλώς στην περίπτωση αυτή η εργοδοσία ήταν αρκετά μπλεγμένη υπόθεση, με συμμετοχή τραπεζών. Κι ακόμη δεν βρέθηκε λύση…
Ένα εργοστάσιο έμεινε στη Νάουσα. Η ‘Βαρβαρέσσος’. Στην ίδια βάρκα είναι πράγματι εργοδότες και εργαζόμενοι. Αφεντικά, τιμόνι, κουπιά. Όλοι θα βυθιστούν αν η βάρκα δεν βγάλει τα νερά. Μένει να βρεθεί ο τρόπος που θα επιλεχθεί για τη σωτηρία. Θεωρούμε ότι το σωματείο έχει τον πρώτο λόγο στις επιλογές διάσωσης των εργαζομένων. Το Εργατικό Κέντρο οφείλει να παρακολουθεί διακριτικά και να επικουρεί βάση των επιλογών του σωματείου. Η μετωπική ας είναι η τελευταία λύση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου