Τι θα γίνει αν επιστρέψουμε στη δραχμή;

Εκτίναξη του ήδη υπέρογκου δημοσίου χρέους, δραματική υποτίμηση της αγοραστικής δύναμης των ελληνικών νοικοκυριών και του επιπέδου διαβίωσής τους, κατακόρυφη αύξηση των τιμών των εμπορευμάτων, άνοδος των επιτοκίων σε εφιαλτικά επίπεδα που επικρατούσαν στο παρελθόν και ουσιαστικά απαγόρευαν τον δανεισμό και τη φτώχεια...Αυτές είναι σε γενικές γραμμές οι επιπτώσεις που θα προκαλούσε η επιστροφή της Ελλάδας στη δραχμή – σενάριο που δεν προβλέπεται σε επίπεδο θεσμών Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά διακινείται από κύκλους εντός και εκτός Ελλάδας όλο και πιο συχνά τον τελευταίο καιρό. Η Ελλάδα μαζί µε τη δραχμή θα επέστρεφε 50 χρόνια πίσω θυμίζοντας άλλες εποχές χωρίς να υπολογίζεται ένα ντόμινο άλλων δυσμενών εξελίξεων που θα προκαλούνταν στο τραπεζικό σύστημα και θα καταδίκαζαν τη χώρα σε υπανάπτυξη. Μια χώρα αποκλεισμένη από τις διεθνείς αγορές χρήματος και τους ευρωπαϊκούς θεσμούς – που σήμερα παρά την κρίση εξακολουθεί να χρηματοδοτείται έστω και µέσω του μηχανισμού διεθνούς βοήθειας – θα ήταν η εικόνα της Ελλάδας. Ακόμη και το επιχείρημα της βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας που προβάλλεται από τους κύκλους αυτούς δεν ευσταθεί για το ελληνικό μοντέλο, αφού σε μεγάλο βαθμό η βιομηχανική παραγωγή στηρίζεται σε πρώτες ύλες που εισάγονται (άρα θα ήταν ακριβότερες) και µόνο το φθηνό εργατικό δυναμικό δεν αρκεί για την ανάπτυξη. Οφέλη θα υπήρχαν στον τουρισμό, όμως σε μια χώρα που θα θύμιζε έναν πολύ φθηνό προορισμό και όχι µία χώρα ευρωπαϊκού επιπέδου.

Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ

Σε κάθε περίπτωση το ερώτημα στο οποίο πρέπει αμέσως να δοθεί απάντηση είναι το εξής: την επόμενη μέρα της εξόδου από το ευρώ, της υποτίμησης της δραχμής και της παύσης πληρωμής (ολικής ή μερικής) του δημόσιου εξωτερικού χρέους, πώς θα χρηματοδοτούνταν το σημερινό επίπεδο διαβίωσης (μισθοί, συντάξεις κ.λπ.) και ελληνική αγορά (δανεισμός κ.λπ.) όταν είναι γνωστό ότι σε μεγάλο βαθμό σήμερα λόγω των υψηλών ελλειμμάτων του Δημοσίου η κάλυψη των μισθολογικών δαπανών γίνεται µε δανεισμό από το εξωτερικό, ενώ η χρηματοδότηση των επιχειρήσεων προέρχεται από τις τράπεζες που έχουν πρόσβαση στις διεθνείς χρηματαγορές.

ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ

Η επιστροφή στη δραχμή µε ταυτόχρονη υποτίμηση του νομίσματος (ας υποθέσουμε κατά 50%) θα σημαίνει ότι για την αγορά προϊόντος αξίας 1 ευρώ οι Έλληνες θα πρέπει να πληρώνουν 511,125 δραχμές αντί για 340,75 δραχμές που είναι η κλειδωμένη ισοτιμία µε την οποία η χώρα μπήκε στο ευρώ το 2001. Πιο απλά θα αγοράζουν ακριβότερα το ευρώ κι έτσι όλα τα προϊόντα που αποτιμώνται σε αυτό.

Επιστροφή στη δραχμή σημαίνει μεγάλη αύξηση των τιμών μέσα σε μια νύχτα και αυτό γιατί η Ελλάδα εισάγει το μεγαλύτερο μέρος όσων καταναλώνει, τόσο καταναλωτικά προϊόντα (τροφή, ρούχα, ηλεκτρικές - ηλεκτρονικές συσκευές, αυτοκίνητα κ.ά.) όσο και πρώτες ύλες και μηχανολογικό εξοπλισμό για την εγχώρια παραγωγή. Αρα, οι αρνητικές επιδράσεις θα επηρέαζαν όλο το φάσμα της παραγωγής.

ΕΞΑΡΤΗΣΗ

Σύμφωνα µε εκπροσώπους της αγοράς η λειτουργία της ελληνικής οικονομίας είναι εξαρτημένη κατά70% από εισαγωγές. Η επιστροφή στη δραχμή θα έκανε για τους έλληνες εισαγωγείς ακριβότερες τις συναλλαγές καθώς όλες θα γίνονταν σε ένα άλλο νόμισμα ισχυρότερο της δραχμής µε ισοτιμίες που καθημερινά θα αλλάζουν, µε ακριβότερο τραπεζικό δανεισμό για τους ίδιους.
Αυτόματες θα ήταν και οι αυξήσεις στο λιανεμπόριο, τόσο για τα εισαγόμενα είδη όσο και για τα ελληνικά, που σε μεγάλο βαθμό χρησιμοποιούν εισαγόμενες πρώτες ύλες. Το αποτέλεσμα στο εισόδημα μισθωτών και συνταξιούχων θα ήταν ότι θα έχαναν ένα σημαντικό κομμάτι της αγοραστικής τους δύναμης καθώς µε ίδια χρήματα στην τσέπη, προ επιστροφής στη δραχμή και υποτίμησης, θα ήταν αναγκασμένοι να αγοράζουν ακριβότερα προϊόντα και υπηρεσίες.

ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ

Οι συνέπειες θα ήταν ολέθριες και στον τραπεζικό τομέα. Η κεφαλαιακή δομή των εγχώριων τραπεζών θα αντιμετώπιζε προβλήματα, θα υπήρχαν σημαντικές εκροές καταθέσεων, κατακόρυφη αύξηση των επισφαλειών από αδυναμία καταναλωτών να καλύψουν τις υποχρεώσεις τους, εσωστρέφεια και καμία αξιοπιστία στις διεθνείς αγορές χρήματος. Επιπλέον η κατάσταση αυτή θα οδηγούσε σε παύση των χρηματοδοτήσεων προς επιχειρήσεις και νοικοκυριά, και ραγδαία αύξηση των επιτοκίων.