ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΤΗΤΑ. ΓΡΑΦΕΙ Ο κ. ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΑΞΕΒΑΝΟΣ

Εμφανής είναι η συντονισμένη προσπάθεια της κρατικής εξουσίας για την επιβολή δυο ιδεολογικών τάσεων. Μιλώ για την πολυπολιτισμικότητα (multiculturalism) και τον μεταμοντερνισμό (postmodernism). Τις δυο αυτές έννοιες υπερασπίζονται με σθένος οι γνωστοί – άγνωστοι ιστορικοφιλολογικοί ήρωες, οι οποίοι μάλιστα επιχειρούν να τις συνδέσουν με την ελληνορωμαϊκή αρχαιότητα παρόλο που οι παράμετροι διέφεραν από εποχή σε εποχή.

 Το σύγχρονο αίτημα της πολυπολιτισμικότητας (από την εθνοφοβική και κενή Αριστερά μέχρι τη στεγνή

νεοφιλελεύθερη Δεξιά) είναι η δημιουργία νέας συλλογικής ταυτότητας, είτε μέσα στα όρια του παραδοσιακού εθνικού κράτους είτε σε ευρύτερο πλαίσιο υπερεθνικών σχηματισμών (πχ. Ευρωπαϊκή Ενωση). Σε συνδυασμό με το μεταμοντερνισμό που προτάσσει ως ηθικό καθήκον έναν έντονο αρνητισμό σε ό,τι σχετίζεται με τη φιλοσοφία του ελληνισμού (πχ. Έθνος, Θρησκεία), προωθείται μεθοδευμένα η κρατική και πνευματική φαυλοκρατία.

 Ίσως ο ρατσισμός να ενισχύεται και εξαιτίας του παραπάνω αιτήματος, καθώς έρχεται σε αντίθεση με το ένστικτο της λαϊκής βάσης, η οποία αντιμετωπίζει το θέμα με σκεπτικισμό, διότι κλονίζεται το παραδοσιακό συλλογικό αίσθημα ταυτότητας. Η νεωτερική σκέψη επιδιώκει να κατασκευάσει μια νέα κοινότητα στην οποία θα κυριαρχεί μια ολοκληρωμένη ισοπολιτεία και θα απορρίπτεται οποιαδήποτε μορφή ηγενομικής κουλτούρας.

 Εγώ απλώς θέλω να παραπέμψω στην κ. Αρβελέρ η οποία τονίζει ότι το Βυζάντιο ήταν μεν πολυεθνικό, αλλά μονοπολιτισμικό, είχε μόνο τον ελληνικό πολιτισμό. Αυτό είναι το μυστικό της επιβιώσεως ενός κράτους επί 1100 χρόνια. Αν θυμηθούμε την περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας, τα διαλυτικά φαινόμενα στα Σκόπια (μουσουλμάνοι Αλβανοί κατά Χριστιανών Σλάβων), ακόμη και το Βέλγιο μπορούμε να δούμε ότι μία κοινωνία σήμερα αντέχει ένα συγκεκριμένο αριθμό μεταναστών από άλλες χώρες και πρέπει να τους ενσωματώνει σε ένα και μοναδικό πολιτιστικό πρότυπο. Για να υπάρξει μέλλον, ο μονοπολιτισμός αρκεί, γιατί διατηρεί τις ισορροπίες και απομακρύνει τη διάσπαση.

 Όσο γι’ αυτούς που προωθούν τον ακραίο διεθνισμό και πολυπολιτισμό χρησιμοποιώντας όρους όπως πατριωτισμός και δημοκρατία, θα αναφερθώ μόνο σε έναν που αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα και αντικατοπτρίζει τη συνολική εικόνα. Πρόκειται για την κ. Φραγκουδάκη, γνωστή ανθελληνίστρια κοινωνιολόγο. Ο κ. Κώστας Γεωργουσόπουλος είχε αναφέρει ότι η κ. Φραγκουδάκη επιδοτείται με 1 δισ. 750 εκατ. δραχ. για να εκπονήσει μαζί με τους συνεργάτες της πρόγραμμα εκμαθήσεως της ελληνικής γλώσσας για τους Μουσουλμάνους της Θράκης, ενώ όταν έγινε κάτι αντίστοιχο για τους σλαβόφωνους της μακεδονίας, η Φραγκουδάκη το χαρακτήρισε «εκστρατεία εξελληνισμού των μειονοτήτων».

 Ας αντιμετωπιστεί το δύσκολο ζήτημα με σύνεση μακριά από τον υπερανθρωπισμό των μπατεσκύλοι αλέστε προοδευτικών.

ΜΠΑΞΕΒΑΝΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

Φοιτητής του Τμήματος Φιλολογίας στο Α.Π.Θ.