“ Το δε την πόλιν σοι δούναι, ούτ’ εμόν έστιν ούτ’ άλλου των κατοικούντων εν ταύτη. Κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών”.
Να ξυπνούσε τώρα ο μαρμαρωμένος βασιλιάς, που πολλές φορές συντρόφευε τα παραμύθια της γιαγιάς μου, νυχτιές ολάκερες με το φως της γκαζόλαμπας να τρεμοπαίζει δίπλα στο τζάκι, στο σπιτικό της, στο Στενήμαχο. Να ξυπνούσε τώρα ο Κωνσταντίνος και να έβλεπε όλοι αυτό τον συρφετό φραγκολεβαντίνων που καταδυναστεύουν την Ρωμιοσύνη, τοποτηρητές των βαρβάρων της δύσης. Και να άρπαζε, άκουσε γιαγιά, καλή ώρα
,που βρίσκεσαι τώρα στα ουράνια, το σπαθί του και να ξεχύνονταν αγέρωχος στις στράτες της βρωμερής Βαβυλώνας που φωλιάζει στα τείχη των Αθηνών. Κανένας τους να μην έμενε ατιμώρητος. Μαζί να τους έσερνε, αλυσόδετους, χαμερπείς κι ο λαός να τους έφτυνε. Λίγες οι μέρες σας ακόμη προσκυνημένοι της Τρόικας, του ΔΝΤ και του φράγκικου οχετού.. 29 Μαίου 2011 Πεντακόσια πενήντα οκτώ χρόνια συμπληρώθηκαν από την Άλωση της Πόλης. Ο Μέγας Θρήνος συνεχίζεται για τη Ρωμιοσύνη. Κι όλο πλανιέται στο μυαλό μου η μουσική από το DNA των Ωμέγα Wibes . "Όταν σβηστεί αυτή η γραμμή στο χάρτι, θα΄ναι Βυζάντιο ξανά. 29 του Μαΐου. Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου και των συν αυτώ αναιρεθέντων ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ.
Να ξυπνούσε τώρα ο μαρμαρωμένος βασιλιάς, που πολλές φορές συντρόφευε τα παραμύθια της γιαγιάς μου, νυχτιές ολάκερες με το φως της γκαζόλαμπας να τρεμοπαίζει δίπλα στο τζάκι, στο σπιτικό της, στο Στενήμαχο. Να ξυπνούσε τώρα ο Κωνσταντίνος και να έβλεπε όλοι αυτό τον συρφετό φραγκολεβαντίνων που καταδυναστεύουν την Ρωμιοσύνη, τοποτηρητές των βαρβάρων της δύσης. Και να άρπαζε, άκουσε γιαγιά, καλή ώρα
,που βρίσκεσαι τώρα στα ουράνια, το σπαθί του και να ξεχύνονταν αγέρωχος στις στράτες της βρωμερής Βαβυλώνας που φωλιάζει στα τείχη των Αθηνών. Κανένας τους να μην έμενε ατιμώρητος. Μαζί να τους έσερνε, αλυσόδετους, χαμερπείς κι ο λαός να τους έφτυνε. Λίγες οι μέρες σας ακόμη προσκυνημένοι της Τρόικας, του ΔΝΤ και του φράγκικου οχετού.. 29 Μαίου 2011 Πεντακόσια πενήντα οκτώ χρόνια συμπληρώθηκαν από την Άλωση της Πόλης. Ο Μέγας Θρήνος συνεχίζεται για τη Ρωμιοσύνη. Κι όλο πλανιέται στο μυαλό μου η μουσική από το DNA των Ωμέγα Wibes . "Όταν σβηστεί αυτή η γραμμή στο χάρτι, θα΄ναι Βυζάντιο ξανά. 29 του Μαΐου. Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου και των συν αυτώ αναιρεθέντων ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου