Μιας και αναφερθήκαμε λίγο πιο κάτω στο θέμα με το ‘φακελάκι’, ιδού κάτι που by the way μοιάζει επίκαιρο. Είναι η νέα ταινία του Σωτήρη Γκορίτσα, με πρωταγωνιστή τον Ναουσαίο φέρελπι ηθοποιό Αργύρη Ξάφη (δεξιά).
Ένας νεαρός ορθοπεδικός προσλαμβάνεται σε νοσοκομείο και από τα πρώτα λεπτά αρχίζει να αντιλαμβάνεται τον παραλογισμό ενός συστήματος που ενώ δημιουργήθηκε για να υπηρετεί τον ασθενή, «έχει εξελιχθεί σε δήμιό του». Το νοσοκομείο σαν σκηνή, με έναν θίασο ποικιλιών σε 24ωρη βάση, στον οποίο συμμετέχουν με σχεδόν ισοδύναμους ρόλους: διοικητικοί υπάλληλοι, νοσηλευτές, συνδικαλιστές, φαρμακευτικές εταιρείες, ασθενείς κ.ο.κ. Κεντρικό μότο της ταινίας: «Το αυτονόητο είναι το ακατόρθωτο».
Οι αποδεδειγμένες, σκηνοθετικές δεξιότητες του Γκορίτσα εξαντλούνται στην προσπάθειά του να ισορροπήσει μεταξύ ντοκιμαντέρ και μυθοπλασίας. Μοιάζει να αισθάνεται δεσμευμένος τόσο στο σενάριο όσο και στην ιστορία που βίωσε προσωπικά (ως θύμα τροχαίου), επιδιώκοντας να μετατρέψει τη ζοφερή πραγματικότητα σε ελκυστικό αφήγημα.
Ο Γκορίτσας κατορθώνει τελικά κάτι αξιέπαινο. Σε ένα θέμα που προσφέρεται για άκρατο λαϊκισμό, δεν λαϊκίζει. Παραμένει ψύχραιμος, έντιμος, ανθρώπινος. Και κυρίως: δεν παραλείπει να αναγνωρίσει και να τιμήσει τις εξαιρέσεις. Τους γιατρούς που δεν ενδίδουν στο σύστημα, που δεν κολυμπούν ανέμελα στη νοοτροπία «φακελάκι», αλλά εργάζονται με επιστημονική επάρκεια και υποδειγματικό ήθος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου