Στις 02-04-2011, σας έστειλα άρθρο με θέμα την αναδιάρθρωση του χρέους και την προσωπική μου εκτίμηση, πως αυτό θα γίνει μέχρι τον Αύγουστο. Η εξέλιξη των πραγμάτων πιστεύω ότι θα δικαιώσει την εκτίμησή μου νωρίτερα. Θα σταθώ όμως στην μορφή που θα πρέπει να γίνει και απλά θα προσπαθήσω να δώσω όλες τις προεκτάσεις του.
Η κυβέρνηση, εν αγνοία του ελληνικού λαού, υπέβαλε ήδη αίτημα στην τρόικα για αναδιάρθρωση του χρέους με τη μορφή της επιμήκυνσης του συνόλου του χρέους και όχι μόνο των
110 δις ευρώ. Αυτό, κατά τη γνώμη μου συνιστά σοβαρό πολιτικό ολίσθημα και αυθαίρετη απόφαση που θα δεσμεύσει γενιές και γενιές Ελλήνων στην σκλαβιά και στην υπανάπτυξη, όταν οι σημερινοί πολιτικοί δεν θα υπάρχουν στη ζωή.Τέτοια βαριά απόφαση, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του λαού με ένα δημοψήφισμα, συνιστά ευθεία παράβαση του Συντάγματος και την καθιστά άκυρη.
Η κυβέρνηση , υποτασσόμενη προφανώς στις επιθυμίες των τραπεζών για το μη «κούρεμα» (haircut) των ομολόγων, αποφάσισε να πάει στη δεύτερη μορφή αναδιάρθρωσης, της επιμήκυνσης δηλαδή του συνόλου του χρέους, επιβαρύνοντας τον ελληνικό λαό για πολλές γενιές με υπερβολικά και δυσβάστακτα τοκοχρεολύσια. Μετά το έγκλημα του μνημονίου ,προχωράει ακόμα πιο πολύ, δεσμεύοντας ολόκληρες γενιές του ελληνικού λαού στο άγνωστο μέλλον. Και να σκεφτεί κανείς ότι αυτή η κυβέρνηση εκλέχτηκε με τελείως διαφορετικό πρόγραμμα και ψεύτικες υποσχέσεις και παρόλα αυτά συνεχίζει το καταστροφικό έργο του ελληνισμού, χωρίς να την σταματάει κανείς και κανένα από τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Τα ψέματα που θα ακούσετε θα είναι πολλά. Ότι δήθεν δεν θα πληρωθούν μισθοί και συντάξεις , ότι θα καταρρεύσουν τα ταμεία και θα πτωχεύσουμε . Όμως η πραγματικότητα είναι μία. Να μην χάσουν οι τράπεζες ούτε ένα ευρώ. Αντιθέτως, αντί να συμμετέχουν στο δράμα του λαού χάνοντας ένα μέρος από την αξία των ομολόγων που κατέχουν, θα αντικαταστήσουν τα τοξικά ομόλογα που έχουν στα χέρια τους με άλλα, πιο μακρόχρονης διάρκειας και ο τόκος τους θα πολλαπλασιάζεται. Δηλαδή θα είναι σαν να εξοφλούν κανονικά τα παλιά ομόλογα και αγοράζουν καινούργια δεκαετούς ή δεκαπενταετούς ή εικοσαετούς διάρκειας. Τα ομόλογα που λήγουν το 2012 θα λήγουν το 2022 ,του 2013 θα λήγουν το 2023 κλπ. Θα πληρώνονται οι τόκοι και θα παραμένει το κεφάλαιο. Στο μεταξύ το χρέος θα αυξάνεται και οι τόκοι θα πολλαπλασιάζονται υπέρ των τραπεζών και σε βάρος του λαού.
Μια τέτοια εξέλιξη φυσικά θα έχει ως συνέπεια να διατηρηθεί το σάπιο και διεφθαρμένο καθεστώς, καθώς θα εκθειάζουν το έργο τους και θα διαλαλούν για άλλη μία φορά την μη χρεωκοπία της χώρας.
Η τρόικα δεν έχει απαντήσει μέχρι στιγμής θετικά στο αίτημα της κυβέρνησης.
Ας ελπίσουμε ότι δεν θα κάνουν δεκτό αυτό το αίτημα, αλλά θα προχωρήσουν στην άλλη σκέψη που κάνει το ΔΝΤ(ποιος θα πίστευε ότι θα συμφωνούσαμε) για μεγάλο «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων. Αυτή η λύση, σε συνδυασμό με την επιμήκυνση όλου του χρέους, χωρίς αύξηση του επιτοκίου, προκρίνεται σαν ιδανική λύση και μπορεί να οδηγήσει σε έξοδο από την διαφαινόμενη χρεωκοπία.
Μπορεί η τελευταία λύση, να μας συγκλονίσει. Μπορεί να καταρρεύσει το καθεστώς, αλλά επιτέλους, αφενός θα φτιάξουμε μιαν άλλη Ελλάδα από την αρχή με παραγωγική και ανταγωνιστική οικονομία, αφετέρου θα σηκώσουμε εμείς το τίμημα, που είμαστε υπεύθυνοι, γιατί ανεχθήκαμε και ανεχόμαστε αυτό το καθεστώς και δεν θα μεταφέρουμε τη σκλαβιά στα παιδιά μας.
Η κυβέρνηση , υποτασσόμενη προφανώς στις επιθυμίες των τραπεζών για το μη «κούρεμα» (haircut) των ομολόγων, αποφάσισε να πάει στη δεύτερη μορφή αναδιάρθρωσης, της επιμήκυνσης δηλαδή του συνόλου του χρέους, επιβαρύνοντας τον ελληνικό λαό για πολλές γενιές με υπερβολικά και δυσβάστακτα τοκοχρεολύσια. Μετά το έγκλημα του μνημονίου ,προχωράει ακόμα πιο πολύ, δεσμεύοντας ολόκληρες γενιές του ελληνικού λαού στο άγνωστο μέλλον. Και να σκεφτεί κανείς ότι αυτή η κυβέρνηση εκλέχτηκε με τελείως διαφορετικό πρόγραμμα και ψεύτικες υποσχέσεις και παρόλα αυτά συνεχίζει το καταστροφικό έργο του ελληνισμού, χωρίς να την σταματάει κανείς και κανένα από τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Τα ψέματα που θα ακούσετε θα είναι πολλά. Ότι δήθεν δεν θα πληρωθούν μισθοί και συντάξεις , ότι θα καταρρεύσουν τα ταμεία και θα πτωχεύσουμε . Όμως η πραγματικότητα είναι μία. Να μην χάσουν οι τράπεζες ούτε ένα ευρώ. Αντιθέτως, αντί να συμμετέχουν στο δράμα του λαού χάνοντας ένα μέρος από την αξία των ομολόγων που κατέχουν, θα αντικαταστήσουν τα τοξικά ομόλογα που έχουν στα χέρια τους με άλλα, πιο μακρόχρονης διάρκειας και ο τόκος τους θα πολλαπλασιάζεται. Δηλαδή θα είναι σαν να εξοφλούν κανονικά τα παλιά ομόλογα και αγοράζουν καινούργια δεκαετούς ή δεκαπενταετούς ή εικοσαετούς διάρκειας. Τα ομόλογα που λήγουν το 2012 θα λήγουν το 2022 ,του 2013 θα λήγουν το 2023 κλπ. Θα πληρώνονται οι τόκοι και θα παραμένει το κεφάλαιο. Στο μεταξύ το χρέος θα αυξάνεται και οι τόκοι θα πολλαπλασιάζονται υπέρ των τραπεζών και σε βάρος του λαού.
Μια τέτοια εξέλιξη φυσικά θα έχει ως συνέπεια να διατηρηθεί το σάπιο και διεφθαρμένο καθεστώς, καθώς θα εκθειάζουν το έργο τους και θα διαλαλούν για άλλη μία φορά την μη χρεωκοπία της χώρας.
Η τρόικα δεν έχει απαντήσει μέχρι στιγμής θετικά στο αίτημα της κυβέρνησης.
Ας ελπίσουμε ότι δεν θα κάνουν δεκτό αυτό το αίτημα, αλλά θα προχωρήσουν στην άλλη σκέψη που κάνει το ΔΝΤ(ποιος θα πίστευε ότι θα συμφωνούσαμε) για μεγάλο «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων. Αυτή η λύση, σε συνδυασμό με την επιμήκυνση όλου του χρέους, χωρίς αύξηση του επιτοκίου, προκρίνεται σαν ιδανική λύση και μπορεί να οδηγήσει σε έξοδο από την διαφαινόμενη χρεωκοπία.
Μπορεί η τελευταία λύση, να μας συγκλονίσει. Μπορεί να καταρρεύσει το καθεστώς, αλλά επιτέλους, αφενός θα φτιάξουμε μιαν άλλη Ελλάδα από την αρχή με παραγωγική και ανταγωνιστική οικονομία, αφετέρου θα σηκώσουμε εμείς το τίμημα, που είμαστε υπεύθυνοι, γιατί ανεχθήκαμε και ανεχόμαστε αυτό το καθεστώς και δεν θα μεταφέρουμε τη σκλαβιά στα παιδιά μας.
Το δίλλημα λοιπόν της κυβέρνησης είναι αν θα πρέπει να θιγούν και οι προνομιούχοι. Ναι λοιπόν, να θιγούν. Ωρίμασαν πλέον οι συνθήκες για να στοιχηθούν όλες οι μη προνομιούχες οικονομικά και κοινωνικά πατριωτικές δυνάμεις στον κοινό στόχο, που είναι η διάσωση όλης της ελληνικής κοινωνίας.
Σπαθάκης Δημήτρης
Η αναδιάρθρωση είναι η μοναδική λύση, καθώς η υλοποίηση του μνημονίου επιδείνωσε την κατάσταση αντί να την βελτιώσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩστόσο, θα πρέπει πάση θυσία να αποφευχθεί:
α) αναδιάρθρωση του χρέους με απλή επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής, καθώς το μόνο που θα κάνει θα είναι να κάνει επαχθέστερο το βάρος και να το μεταθέσει στις επόμενες γενεές,
β) αναδιάρθρωση του χρέους με "κούρεμα", καθώς θα είχε καταστροφικές συνέπειες στο τραπεζικό και στο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας μας, η σωτηρία των οποίων θα απαιτούσε έντονη κρατική παρέμβαση, και άρα νέες δαπάνες, ενώ επίσης η μακροπρόθεσμη επίπτωση της στα δημοσιονομικά μεγέθη θα ήταν περιορισμένη και αμφίβολη.
Ουσιαστικά η μόνη λύση είναι ο συνδυασμός χρονικής επιμήκυνσης με ουσιαστική μείωση του επιτοκίου (στα όρια του επιτοκίου της ΕΚΤ), καθώς μόνο έτσι θα ανακοπτόταν η έντονη δυναμική του χρέους (η οποία οφείλεται κυρίως στα τέλη της δεκαετίας του '80 και στη δεκαετία του '90), ενώ ταυτόχρονα η τοκοχρεολυτική δόση θα μπορούσε να μειωθεί σε επίπεδα ανεκτά για τον ελληνικό προϋπολογισμό.
Μπορούν όμως να την επιδιώξουν;;
Δυστυχώς, η έως σήμερα πορεία τους (Παπανδρέου και Σία), μας οδηγεί μάλλον σε αρνητική απάντηση.....