Η Μεσόγειος φλέγεται. Άρθρο του Σαράντη Καργάκου

Στίς 20 Ἰανουαρίου ἐ.ἔ. στήν μεγάλη αἴθουσα τοῦ γεραροῦ ἱδρύματος «Παρνασσός» ἔγινε μιά ἡμερίδα μέ θέμα τό ἄν ἐπιβάλλεται τό ξαναγράψιμο τῆς ἱστορίας. Μεταξύ τῶν ἐγκρίτων εἰσηγητῶν περιλαμβανόταν καί ἡ ἡμετέρα φουκαροσύνη. Στήν εἰσήγησή μου εἶπα πολλά, ἀλλά ἐδῶ μᾶς ἐνδιαφέρουν κάποια μερικά. Ἀντιγράφω αὐτά τά «μερικά»:
-Μένω στό κεφάλαιο τῆς θρησκείας γιά νά πῶ κάτι πού ὁμολογουμένως τρέμω νά πῶ: ἡ θρησκεία –ὄχι ἡ δική μας ἀσφαλῶς– ἔχει γίνει γενεσιουργός αἰτία τοῦ νέου παγκοσμίου Ἀρμαγεδδῶνος. Δέν συμμερίστηκα ἀπολύτως τίς ἀπόψεις τοῦ Χάντιγκτον περί
μελλοντικῆς συγκρούσεως τῶν πολιτισμῶν. Καί στόν καιρό πού τό βιβλίο αὐτό, μεταφρασμένο, κυκλοφορήθηκε στήν Ἑλλάδα, καί τά πνεύματα εἶχαν ὑπερμέτρως ὀξυνθεῖ, εἶχα γράψει πώς ὅταν ἕνας πολιτισμός εἶναι ὄντως πολιτισμός, δέν χωρίζει· ἀπεναντίας ἑνώνει.
Μέ τό Ἰσλάμ ὅμως εἶναι κάτι διαφορετικό. Πρόσφατα ἤμουν στήν Ἀβησσυνία, ὅπου ἐπισκέφθηκα τό Χαράρ, τήν τέταρτη ἱερή πόλη τοῦ Ἰσλάμ. Σέ κανένα ἀπό τά 100 καί πλέον τεμένη δέν μοῦ ἐπιτράπηκε –οὔτε γυμνόπους– νά εἰσέλθω, διότι δέν ἤμουν «μουσλίμ»· ἤμουν ἄπιστος. Δέν προσκυνοῦσα τόν Ἀλλάχ. Νά γιατί οἱ πρόγονοί μας στά χρόνια τῆς σκλαβιᾶς (ἄν βέβαια θεωρεῖται σκλαβιά ἡ θερμή ἀγκαλιά τῆς Ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας, σύμφωνα μέ τήν ἐπικρατοῦσα νεο-ιστορία) ὀνόμαζαν τούς προσερχομένους στή νέα θρησκεία «προσκυνημένους». Τήν ἐπαύριο τῆς ἐπιστροφῆς μου ἀπό τό Χαράρ στήν Ἀθήνα ἔγινε ἡ βομβιστική ἐπίθεση κατά τῆς Κοπτικῆς ἐκκλησίας στήν Ἀλεξάνδρεια.
Ἡ προειδοποίηση εἶναι σαφής: δέν πρόκειται νά μείνει Χριστιανός στά προσεχῆ χρόνια σέ ἰσλαμική γῆ. Κάποια λείψανα ἴσως. Ἡ σύγκρουση μελλοντικά ἀπό τήν Αἴγυπτο θά μεταφυτευθεῖ στήν Αἰθιοπία ὅπου οἱ Κόπτες Χριστιανοί ἐμφανίζουν μιά ἀριθμητική στατικότητα, ἐνῶ οἱ Μουσουλμάνοι ἐμφανίζουν μιά πληθυσμιακή πληθυντικότητα.
Τί θέλω νά πῶ; Εἶναι ἁπλό: ἄν δέν ξαναδοῦμε μέ νέα ὀπτική τό Ἰσλάμ, ὑπάρχει ἐνδεχόμενο ἐξαφανίσεως τοῦ ἀνθρώπινου εἴδους ἀπό τήν γῆ.
Δέν κινδυνολογῶ. Τά Παιδιά τῆς Ἐρήμου, μέ τή φλόγα κάποτε τῆς νέας θρησκείας, ὑπέταξαν καί ἀφομοίωσαν τίς ἐδαφικές ζῶνες, ὅπου κυριαρχοῦσε –ἀνεξάρτητα ἀπό καταγωγή– ἡ ἑλληνική γλώσσα καί ἐπιστήμη. Οἱ Ἄραβες πῆραν ὁ,τι μποροῦσε νά τούς προσφέρει αὐτή ἡ ἐπιστήμη καί σέ χρόνο ρεκόρ μεταποίησαν ὅλον αὐτόν τόν εὐρύ χῶρο σέ ἰσλαμικό: ἀπό τήν Ἐγγύς καί Μέση Ἀνατολή, τό Μαγκρέμπ ὥς τά 4/5 τῆς Ἱσπανίας. Καί ἀσφαλῶς θά γίνονταν κύριοι τῆς Εὐρώπης, ἄν δέν εἶχαν ἀποκρουσθεῖ πρό τῶν τειχῶν τῆς Βασιλεύουσας τό 717 ἀπό τόν Λέοντα Γ᾽ καί στό Πουατιέ (732) ἀπό τόν Κάρολο Μαρτέλ.
Σήμερα τό Ἰσλάμ μέ τόν μαῦρο χρυσό, τά πετρελαιοδολλάρια καί μέ τά πυρηνικά του ὅπλα, φαίνεται πάλι ἀκατανίκητο. Ἀλλά ἡ δύναμή του δέν βρίσκεται σέ αὐτά πού ἀνέφερα παραπάνω. Ἐμεῖς οἱ Δυτικοί (Χριστιανοί παντός δόγματος, ἄθεοι, ἀντίθεοι, παγανιστές, ἀγνωστικιστές ἤ ἄλλο τι) φοβόμαστε τόν θάνατο. Τόν παράδεισο τόν ἔχουμε κατεβάσει στή γῆ. Οἱ Μουσουλμάνοι δέν φοβοῦνται τόν θάνατο. Ἔχουν συνάψει συμμαχία μαζί του. Ζοῦν σέ ποσοστό 80 καί 90% τήν κόλαση ἐπί τῆς γῆς καί πιστεύουν ἀκράδαντα στήν ὕπαρξη ἑνός παραδείσου πού βρίσκεται ἐν τοῖς οὐρανοῖς. Ἤ στά ἐδάφη πού κατέχουμε ἐμεῖς. Ὁ νέος παγκόσμιος πόλεμος ἔχει –μέ ποικίλες μορφές– ἀρχίσει πρό πολλοῦ. Ὅπως διεξάγεται, ὅλα δείχνουν ὄτι τό Ἰσλάμ θά κυριαρχήσει.
Κατά τά τελευταῖα χρόνια ταξιδεύω συνεχῶς στίς χῶρες τοῦ Ἰσλάμ καί μελετῶ τίς κοινωνικές καί πολιτικές ροπές. Στά βιβλία μου «Οἱ Πέρσες κι ἐμεῖς», «Λιβύη» καί «Μεσόγειος: ἡ ὑγρή μοίρα τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Εὐρώπης» μέ εὔσχημο τρόπο εἶχα προειδοποιήσει γιά τά ἐξ Ἀνατολῆς ἀλλά καί γιά τά ἐκ Νότου νέφη. Στό βιβλίο μου «Μεσόγειος», πού δυστυχῶς δέν προσέχτηκε ἀπό αὐτούς πού παριστάνουν τούς εἰδικούς, ἤμουν σαφέστατα προειδοποιητικός: «Ὅσο θερμαίνεται ἡ ἀτμόσφαιρα στή Μ. Ἀνατολή, ὅπου ὑπάρχει τό πιό ἐκρηκτικό ὀρυκτό καί ἀνθρώπινο ὑλικό, τόσο ἡ λέξη Ἀρμαγεδδών θά κυκλεῖται στά χείλη τῶν καλλιεργημένων ἀνθρώπων. Ἄς εὐχηθοῦμε καί ἄς ἀγωνιστοῦμε, ὥστε νά μένει ἁπλή λέξη καί νά μή σαρκωθεῖ σέ πραγματικότητα, διότι τότε ὅλες οἱ ἐσχατολογικές θεωρίες καί προφητεῖες θά μοιάζουν μέ ἐλαφρό μυθιστόρημα» (σ.σ. 13-14). Καί στόν πρόλογο πού γράφτηκε τό 2007: «Ἡ Μεσόγειος θά μᾶς πνίξει. Ἤδη ἀρχίζει νά ἀφρίζει. Ἀλλά οἱ πολλοί «δέν ἀκούουν τήν βοήν τῶν πλησιαζόντων γεγονότων», ὅπως λέει ἕνας μεγάλος μεσογειακός ποιητής, ὁ Κωνσταντῖνος Καβάφης. Στό βιβλίο μου γιά τήν Λιβύη κάνω ἀναφορά καί στήν Αἴγυπτο, ὅπου σημειώνω ὅτι ὁ Μουμπάρακ εἶναι ὁ πιό ...φαραώ ἀπό τούς φαραώ πού γνώρισε στήν μακρά ἱστορία της ἡ Αἴγυπτος.
Σέ λίγο ὅλα θά ἀλλάξουν στό χῶρο καί στόν κόσμο τοῦ Ἰσλάμ. Οἱ συγκρούσεις θά εἶναι ἁλυσιδωτές καί οἱ ἐπαναστάσεις ἀπανωτές. Θά ἐκταθοῦν σέ ὅλο τό Μαγκρέμπ, στή Μέση καί στήν Ἄπω Ἀνατολή μέχρι τή γείτονα Τουρκία. Ἀκόμη καί στό Κοσσυφοπέδιο καί τήν Ἀλβανία. Τά κύματα τῶν προσφύγων θά πνίξουν τήν Εὐρώπη καί πρῶτα τήν Ἑλλάδα.
Ἄς εἴμαστε προβλεπτικοί καί προσεκτικοί. Ἄς μελετήσουμε καλά τήν ἱστορία τοῦ Ἰσλάμ. Κανείς δέν ξέρει τί μᾶς ἐπιφυλάσσει τό... παρελθόν. Οὔτε φυσικά μποροῦμε νά ἀφήσουμε πίσω μας τό μέλλον. Στό βιβλίο μου γιά τήν Περσία γράφω κάτι πού σέ πρώτη ματιά φαίνεται ἐξωφρενικό: ἡ μεγαλύτερη ἐπανάσταση πού θά γνωρίσει ὁ ἰσλαμικός κόσμος ἐντός τῶν προσεχῶν ἐτῶν εἶναι ἡ ἐπανάσταση τῶν γυναικῶν. Οἱ γυναῖκες κυριαρχοῦν στό χῶρο τῆς παιδείας καί δέν θά ἀνεχθοῦν ἐπί πολύ νά εἶναι πολίτες δεύτερης καί τρίτης κατηγορίας. Τουλάχιστον, γιά μισό καί πλέον αἰώνα ἡ Ἑλλάς θά ἔχει τό θλιβερό προνόμιο νά συνορεύει μέ ἡφαίστεια. Οἱ κάτοικοί της ἄς σωφρονοῦν, γιατί ἡφαίστεια ἔχουμε κι ἐδῶ. Ἄς ἀποφύγουμε τουλάχιστον τά ἡφαίστεια ...εἰσαγωγῆς!

Εστία - 11/02/2011