Φοβερό ανέκδοτο για την όρεξη που έχουμε για δουλειά στη χώρα μας

Είναι δυο φίλοι, ο ένας εργατικός, ο άλλος τεμπέλης. Πιάνει λοιπόν ο εργατικός τον τεμπέλη και του λέει:
- Ρε φίλε τι θα γίνει τελικά με σένα, μια ζωή θα παραμένεις άνεργος;
- Δεν βρίσκω δουλειά, απαντά ο τεμπέλης.
- Ωραία, απαντά ο άλλος, σου βρήκα εγώ. Θα πας κλητήρας στο υπουργείο εσωτερικών.
- Εντάξει, απαντά ο τεμπέλης.
Ένα μήνα αργότερα ξανασυναντιούνται οι δυο φίλοι...- Τι έμαθα ρε; ρωτάει ο εργατικός, γιατί έφυγες από τη δουλειά που σου βρήκα;
- Να ρε φίλε, απαντάει ο άλλος, κάθε φορά που έμπαινε μέσα ο Ραγκούσης έπρεπε να στέκομαι όρθιος και να χαιρετάω, ε… κουράστηκα και έφυγα.
- Εντάξει, απαντάει ο άλλος, σήμερα θα πας να πιάσεις δουλειά σε ένα περίπτερο. Θα κάθεσαι και θα πουλάς εμπορεύματα.
- ΟΚ, απαντά ο τεμπέλης.
Ένα μήνα αργότερα νέα συνάντηση των δυο φίλων, άνεργος πάλι ο τύπος.
- Λοιπόν άκουσε καλά τι θα σου πω, δηλώνει ο φίλος, για τελευταία φορά θα σε στείλω σε μια δουλειά που θα κάθεσαι όλη μέρα και δεν θα κάνεις τίποτα: φύλακας σε νεκροταφείο.
- Α!!! αυτή μάλιστα είναι δουλειά, απαντά ο τεμπέλης.
Ένα μήνα αργότερα, νέα συνάντηση των δυο φίλων, άνεργος πάλι ο τεμπέλης
- Τι έγινε αυτή τη φορά ρωτάει έξαλλος ο φίλος του και μη μου πεις ότι κουραζόσουν και κει γιατί θα σε σκοτώσω…
- Άκου να δεις ρε φίλε, απαντά ο τεμπέλης. Καθόμουνα όλη μέρα σε μια καρέκλα και όπου και αν γύριζα το κεφάλι μου έβλεπα γύρω μου επιγραφές που έλεγαν: ΕΔΩ ΑΝΑΠΑΥΕΤΑΙ ο τάδε, ΕΔΩ ΑΝΑΠΑΥΕΤΑΙ ο δείνα… Μου δημιουργήθηκε λοιπόν η εντύπωση ότι ο μόνος που δούλευε εκεί μέσα ήμουν εγώ!