Κοζανίτικο ανέκδοτο

Βρέθηκε, κάποτε στην Κοζάνη, ένας Κινέζος . Ο καημένος είχε χαθεί και αν και γνώριζε να μιλά πολλές γλώσσες δεν ήξερε να μιλά ελληνικά! Για κακή του τύχη, πέφτει πάνω σε δυο Κοζανίτες (τρανούς!)!
- Εκσιούσμι! λέει ο Κινέζος! Ντου γιου σπικ ίνγκλις?
Τον κοιτούν οι Κοζανίτες καλά-καλά και λέει ο ένας:
- Οει! Τι λέει τούτους;

Κοζανίτης: Πώς τα λέει ετσ’ αρα του χαμένου;
Κινέζος: Σπρεχεν ντοιτσ; (γερμανικα)
Κοζανίτης: αει! τραβα παρακατ’ κι βρε καναν αλλου, μπας κι συνουηθείς!
Ο Κινέζος, αφού προσπάθησε και σε κανά δυο γλώσσες ακόμα, πήγε παρακάτω! Τότε λέει ο ένας Κοζανίτης:
-Α! ρα! χαμένι! να μη ξέρουμι κ' ημείς μια ξεν’ γλώσσα να συνουηθούμει μη τουν άνθρουπου!
Και ο άλλος Κοζανίτης, απαντά:
- Ντε!ρα τώρα κι σι! Τι τσ' θελτσ’ τσ’ ξενοις τσ’ γλωσσοις! Δεν είδεις κι αυτός που ήξηρνει πεντ-εξ συνιννοησ’ που έκαμει!

Κινέζος: Παρλεβού φρανσέ?