Ποιμαντορική Εγκύκλιος Χριστουγέννων του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας Ναούσης και Καμπανίας κ.Παντελεήμονος( δείτε video)

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2010

†ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ

ελέω Θεού Επίσκοπος και Μητροπολίτης

της Ιεράς και Αποστολικής Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας

ΠΡΟΣ

τον ιερόν κλήρον και τον ευσεβή λαόν της καθ᾽ημάς θεοσώστου Επαρχίας

«Η βασιλεία σου, Χριστέ ο Θεός, βασιλεία πάντων των αιώνων, και η δεσποτεία σου εν πάση γενεά και γενεά».

Με αυτή τη βεβαιότητα και αυτή την πίστη εορτάζει και πανηγυρίζει η Ορθόδοξη Εκκλησία μας τη μεγάλη εορτή της Γεννήσεως του Κυρίου. Η βασιλεία του Χριστού, την οποία δια της Κυριακής προσευχής ζητούμε να έλθει «ως εν ουρανώ και επί της γης», δεν είναι μία βασιλεία εφήμερη και παροδική· δεν είναι μία βασιλεία αυταρχική και καταδυναστευτική, όπως είναι συνήθως οι βασιλείες των ανθρώπων. Είναι βασιλεία αγάπης και ταπεινώσεως· είναι βασιλεία δικαιοσύνης και ισότητος· είναι βασιλεία ελέους και φιλανθρωπίας.

Ιδού, γιατί ο βασιλεύς «κλίνει ουρανούς» και κατέρχεται στη γη.

Ιδού, γιατί ο βασιλεύς δεν έχει «τόπον εν τω καταλύματι».

Ιδού, γιατί ο βασιλεύς ευρίσκεται ως εσπαργανωμένο βρέφος στη φάτνη των αλόγων ζώων.

Ιδού, γιατί προσκυνείται κατ᾽ αρχήν από τους ποιμένες.

Ιδού, γιατί διώκεται από τον Ηρώδη και αναγκάζεται να φύγει εις την Αίγυπτο.

Ιδού, γιατί, παρότι στη διάρκεια των είκοσι αιώνων που πέρασαν από τη Γέννησή του πολλοί προσεπάθησαν να καταργήσουν τη βασιλεία του και να τον εκθρονίσουν από τον θρόνο του, απέτυχον όλοι παταγωδώς.

Ιδού, γιατί είκοσι αιώνες από τη Γέννησή του, οι φυλές των ανθρώπων συνεχίζουν να προστρέχουν ενώπιόν του και να προσκυνούν τη θεία Γέννησή του, όχι από φόβο αλλά από αγάπη· όχι από υποχρέωση αλλά από ευγνωμοσύνη· όχι από ανάγκη αλλά από σεβασμό. Διότι η βασιλεία του Χριστού είναι «βασιλεία πάντων των αιώνων, και η δεσποτεία του εν πάση γενεά και γενεά». Διότι ο βασιλεύς και δεσπότης Χριστός δεν ήλθε στη γη για να κατεξουσιάσει το πλάσμα του. Δεν «ήλθε διακονηθήναι αλλά διακονήσαι». Δεν ήλθε για να απολαύσει δόξα και πλούτο.

Αντίθετα, αν και Θεός, ήλθε στη γη χωρίς δόξα και χωρίς πλούτο. Ήλθε στη γη ως ταπεινό βρέφος για να ανυψώσει τον άνθρωπο στη δόξα που απώλεσε με την παρακοή και την αμαρτία, στη δόξα που στερήθηκε ακολουθώντας τον εωσφόρο στον δρόμο της επάρσεως και του εγωισμού. Ήλθε στη γη ως άνθρωπος για να χαρίσει στον άνθρωπο τον πλούτο της θεότητος που απεμπόλησε, όταν σαν τον άσωτο υιό έφυγε από την οικία του πατέρα, ζητώντας «το μέρος της ουσίας» που νόμιζε ότι του ανήκε.

«Εκένωσεν εαυτόν μορφήν δούλου λαβών». «Θεός ων γέγονεν άνθρωπος, ίνα Θεόν τον Αδάμ απεργάσηται». «Πλούσιος ων επτώχευσεν, ίνα ημείς τη εκείνου πτωχεία πλουτήσωμεν».

Αυτό είναι, αδελφοί μου, το νόημα και το περιεχόμενο της βασιλείας του Κυρίου, που παραμένει, και θα παραμένει, «βασιλεία πάντων των αιώνων» και προσφέρει στους ανθρώπους, που εκουσίως την αποδέχονται, τον πλούτο της χρηστότητος του Κυρίου. Προσφέρει την ειρήνη και την αγάπη που αποζητούν και επιδιώκουν όλοι οι άνθρωποι, την οποία όμως συχνά αναζητούν σε λάθος πρόσωπα και σε λάθος θεσμούς. Προσφέρει τον πραγματικό πλούτο των αρετών και των αξιών που αναδεικνύουν και τιμούν το ανθρώπινο πρόσωπο. Προσφέρει τη μοναδική δυνατότητα της εν Χριστώ αναγεννήσεως του ανθρώπου.

Αν οι βασιλείες του κόσμου, παλαιές και σύγχρονες, απέτυχαν και εξαφανίσθηκαν, είναι διότι δεν διέθεταν κανένα από τα χαρακτηριστικά της βασιλείας του Κυρίου. Απέτυχαν και εξαφανίσθηκαν, γιατί στηρίχθηκαν στη δύναμη του υλικού πλούτου και την αίγλη της κοσμικής δόξας. Απέτυχαν και εξαφανίσθηκαν, γιατί βασίσθηκαν στην εκμετάλλευση των ανθρώπων και στην καταδυνάστευση των λαών. Απέτυχαν και εξαφανίσθηκαν, γιατί αντιμετώπισαν την ισχύ τους όχι ως μέσο διακονίας και εξυπηρετήσεως του ανθρώπου και των πραγματικών αναγκών του, αλλά ως μέσο προσωπικής προβολής και οφέλους.

Αν ο κόσμος, αδελφοί μου, βιώνει σήμερα τις τραγικές συνέπειες μιας παγκόσμιας οικονομικής και κοινωνικής κρίσεως, αιτία είναι η εμπιστοσύνη που έδειξε στις ανθρώπινες βασιλείες και δεσποτείες, οι οποίες αντί να τον απελευθερώσουν, όπως του υποσχόταν, τον μετέτρεπαν προοδευτικά σε δέσμιο του εγωισμού και αυταρεσκείας του και σε δούλο του καταναλωτισμού και του ευδαιμονισμού. Γι᾽ αυτό, αν ο άνθρωπος της εποχής μας ζητά πράγματι την απελευθέρωση από αυτές τις βασιλείες και τις κυριαρχίες που τον οδήγησαν στην καταστροφή, δεν έχει παρά να στραφεί στη φάτνη της Βηθλεέμ, εκεί όπου ο Χριστός εγεννήθη· δεν έχει παρά να στραφεί και να πιστεύσει στον Χριστό, του οποίου η βασιλεία και η δεσποτεία είναι αιωνία, και του εξασφαλίζει τη λύτρωση και τη σωτηρία.

Προς Αυτόν ας στραφούμε και εμείς, αδελφοί μου, όχι μόνο σήμερα αλλά και σε όλη μας τη ζωή, διότι «ουκ έστιν εν άλλω ουδενί η σωτηρία», ει μη εν τω εν φάτνη γεννηθέντι και ανακλιθέντι Χριστώ.

Διάπυρος προς Αυτόν ευχέτης

† Ο Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας Παντελεήμων