Πρόσωπα χαρούμενα. Πιτσιρίκια, μακριά από τις σκοτούρες των γονιών , γεύονται τη ζωή. Η ζωγραφική είναι ζωή. Τα παιδιά είναι ζωή.Φατσούλες χαρούμενες, ψυχές καθάριες. Να τους χαίρονται οι μανάδες και οι πατεράδες. Και πάνω απ΄ όλους
η δασκάλα. Η νηπιαγωγός τους. Στους δασκάλους χρωστώ το ευζην. Ζηλεύω την παιδική αθωότητα των παιδιών. Και γω σαν κι αυτά ήμουνα. Τον Ιούνη του 1971. Απολυτήριο στο χέρι από την κυρία Τζένη και την κυρία Σοφία. Κυρίαρχο σημείο; Άσπρο παντελονάκι και σορτσάκι. Και μαλλί "γλόμπος" με την καθιερωμένη φούντα. Χαιρετισμούς στην κλάση του ...1971. 1ο Νηπιαγωγείο Νάουσας. Εκεί που σήμερα είναι οι βρύσεις του 7ου σχολείου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου