"ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΨΑΘΑΣ"
Εξαιρετική η πρωτοβουλία του Δήμου Νάουσας να τιμήσει χθές Κυριακή (9-2-2020) με το άνοιγμα του Τριωδίου, τον μοναδικό μας Βαγγέλη Ψαθά (1936-2012). Γενιές και γενιές χορευτών όλων των ηλικιών, μουσικών, παρεών κλπ. μεγαλώσαμε με τον εξαιρετικό του ζουρνά και τους "ύμνους" του. Αυτή είναι η Νάουσα. Όταν θέλει, ξέρει να αναγνωρίζει, να σέβεται και να τιμά τους ανθρώπους της και την Ιστορία της. Μπράβο λοιπόν στον Δήμο μας. Γιατί ο Βαγγέλης, έγραψε ιστορία στη Νάουσα. Ο "μαγικός του αυλός" (ο γνωστός ζουρνάς), ήταν η ίδια του η ζωή. Από το 1955 με το ξαναζωντάνεμα του μοναδικού μας δρώμενου (επί Δημαρχίας Αλέκου Χωνού -θυμηθείτε εκείνο το ασπρόμαυρο βιντεάκι της ΝΟΒΑΚ ΦΙΛΜ του 1956), μέχρι και το τέλος της ζωής του (2012) ήταν ο στιλωβάτης του δρώμενου "ΓΕΝΙΤΣΑΡΟΙ ΚΑΙ ΜΠΟΥΛΕΣ". Τέτοιες μέρες της Αποκριάς, από το Τριώδι μέχρι και το βράδυ της Καθαροδευτέρας, σχεδόν ολόκληρο το 24ωρο ο Βαγγέλης .....κελαηδούσε. Είχε άλλωστε το μοναδικό χάρισμα να παίζει το ζουρνά είτε εκπνέοντας είτε και ...εισπνέοντας !! Μοναδικός και αξεπέραστος "ΒΑΓΓΕΛΗΣ"..
Τον ΜάΙο του 2008, το "Πανεπιστήμιο Μακεδονίας" σε μια πολύ ζεστή και σεμνή εκδήλωση που έγινε στο αμφιθέατρο, τίμησε τον δικό μας Βαγγέλη, απονέμοντάς του τον τίτλο του "Επίτιμου Διδάκτορα του τμήματος Μουσικής, Επιστήμης και Τέχνης". Ευτύχισα λοιπόν, να είμαι μαζί του και να τον συνοδεύω σ'αυτή την τελετή. Ο καλός μου φίλος Μάκης Καραμίχος, μου έστειλε χθες μια ωραία φωτογραφία που απαθανάτισε εκείνη την ημέρα και είμαστε μαζί με τον Βαγγέλη στα πρώτα έδρανα του Αμφιθεάτρου στη Θεσ/νίκη. Ομολογώ οτι με ξάφνιασε, γιατί δεν την είχα στο αρχείο μου και τον ευχαριστώ θερμά. Θυμήθηκα μάλιστα και το εξής περιστατικό: Αφού ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου θα έκανε τη σχετική εισαγωγή, αμέσως μετά η τελετή προέλβεπε να παραδώσει στον Βαγγέλη τη σχετική "τήβενο", το "Βραβείο" της ανακήρυξής του σε Διδάκτορα και μετά, να κάνει τη δική του αντιφώνηση ο Βαγγέλης ως "τιμώμενο" πρόσωπο. Κι επειδή δεν ήταν εξοικειωμένος με τέτοιες επίσημες τελετές, "τιμές" και "περγαμηνές", όλος αγωνία που θα ανέβαινε στη σκηνή, με ρωτάει με τρόπο μέσα στην καλωσύνη και αθωότητα που τον διέκρινε: " Αρά Δήμαρχε, τι πρέπει να πώ ιγώ τώρα"; Του είπα βέβαια δυό απλά λόγια, τα οποία και με τον δικό του απλοϊκό τρόπο τα μετέφερε και φυσικά ΚΑΤΑΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από το κοινό.
Αυτός λοιπόν ήταν ο δικός μας Βαγγέλης. Αυτός που κάποτε τα καλάμια τα έκανε ζουρνάδες. Αυτός ο Λαϊκός Δημιουργός της Νάουσας που συνόδεψε γενιές και γενιές χορευτών της πόλης. Αυτός που σημάδεψε με την πολύχρονη παρουσία του τόσο το Δρώμενο της Νάουσας, όσο και την Παράδοση και τον Πολιτισμό της. Αυτός που ταξίδεψε σε όλη την Οικουμένη, μεταφέροντας με δεκάδες χορευτικά και Συλλόγους, την λαϊκή μας Παράδοση. Εμείς που τον ζήσαμε και συνεργαστήκαμε μαζί του, εμείς που ακούσαμε, απολαύσαμε, διασκεδάσαμε, τραγουδήσαμε και χορέψαμε με τις μοναδικές του μελωδίες, θα τον θυμόμαστε πάντα για όσα πρόσφερε στη Νάουσα. Γιατί η παρακαταθήκη των ηχοχρωμάτων του κάθε Αποκριά, ηχεί ολοζώντανη στ'αυτιά μας και τον έχουμε "παρόντα".
Και γιατί Αποκριά στη Νάουσα, ίσον "ΒΑΓΓΕΛΗΣ". Βαριά λοιπόν η κληρονομιά του, την οποία μετά το 2012 συνεχίζουν επάξια τα παιδιά και τα εγγόνια του.
(Η φωτογραφία είναι από την τελετή ανακήρυξης του Βαγγέλη Ψαθά σε Επίτιμο διδάκτορα μουσικής -Μάιος 2008).
Η ανάρτηση του Τάσου Καραμπατζού έγινε το 2020.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου