Θοδωρή «εγκρίνω και επαυξάνω» Αναφέρομαι στην ανάρτησή σου Ανάπλαση στη Νάουσα:24/7 δεν... παίζει;. Επί σειρά μηνών περιμένουμε τη Δ.Ε.Η. να υπογειοποιήσει τα καλώδια στη Μεγάλου Αλεξάνδρου. Τώρα που εγκαταστάθηκε ο εργολάβος προχωράει με ρυθμό χελώνας. Μια ολόκληρη πόλη ζει στους ρυθμούς της Δ.Ε.Η. και του εργολάβου.
Η επιτυχημένη δημοσιογραφική πορεία σου επί τόσα χρόνια, οφείλεται στο ότι ο λαός εκτίμησε την ανεξαρτησία της γνώμης σου και την πολύ δυνατή πένα σου, η οποία όμως, όταν χρειαστεί, μετατρέπεται σε ρομφαία.
Γνωρίζεις πολύ καλά τα θέματα του δήμου μας, όπως και όλοι οι δημοσιογράφοι που
παρακολουθείτε τις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου. Αυτό συμβαίνει επί κάποιες δεκάδες χρόνια, που, αν υπήρχαν βαθμοί να απονέμονται στη γνώση των δημοτικών πραγμάτων, θα είχατε ήδη προαχθεί σε στρατηγούς. Και δεν το κάνετε μηχανικά, απλά για να δώσετε την είδηση, αλλά σαν παιδιά της Νάουσας, που πονάτε αυτόν τόπο, συμπάσχετε με το δήμαρχο και ολόκληρο το δημοτικό συμβούλιο και το λαό της Νάουσας για την πορεία των έργων και την ευημερία του λαού της πόλης μας και των δημοτικών διαμερισμάτων, που αντανακλά και στην ευημερία όλων μας. Πόσο μάλλον εσύ που μετείχες και σε εκλογικό συνδυασμό στις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης. Δεν διστάζεις, όχι μόνο μα κρίνεις, αλλά και να κριθείς. Γιατί όταν μετέχεις στα κοινά, κάτι που είναι δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση κάθε πολίτη, μοιραία θα δεχτείς και κριτική. Πολλές φορές, δεν θά ‘λεγα κακόβουλη, αλλά με σκοπό την προσωπική σου απαξίωση. Και δεν υπάρχει άνθρωπος χωρίς τη δική του αξία. Δεν υπάρχει δήμαρχος ή δημοτικός σύμβουλος που να μην έβαλε το δικό του λιθαράκι στην πορεία αυτής της πόλης. Όλοι μαζί αποτελούμε μια κοινωνία που έχει μια συνέχεια που δεν διακόπηκε ποτέ. Το έργο μιας δημοτικής αρχής το συνεχίζει η επόμενη. Όλοι είμαστε μέλη μιας κοινωνίας που λέγεται Νάουσα. Κι’ αυτή η κοινωνία έχει αποδείξει διαχρονικά ότι ξέρει να στέκεται στο ύψος των περιστάσεων με οποιοδήποτε κόστος. Και για να το ξεκαθαρίσω μια και καλή. Πάντα, όταν αναφέρομαι στην πόλη της Νάουσας, εννοώ και τις Κοινότητες και μάλιστα τις Κοινότητες με την ιστορική αναφορά, που περιλαμβάνει όλες τις Κοινότητες, από τις παρυφές της Βέροιας, μέχρι τις παρυφές της Έδεσσας και ολόκληρου του Βερμίου. Δεν χαλάστηκε μόνο η Νάουσα από το τούρκικο γιαταγάνι, αλλά κι όλες αυτές οι Κοινότητες. Τα χωριά μας, έγιναν όλα, μαζί με τη Νάουσα, Ολοκαύτωμα, Θυσία για την Πίστη και την Λευτεριά (βλ. «Ενθυμήματα στρατιωτικά της επαναστάσεως των Ελλήνων 1821-1833» του Νικολάου Κασομούλη, αγωνιστή του 1821).
Μας ενδιαφέρει λοιπόν η άμεση ανακαίνιση της Μεγάλου Αλεξάνδρου. Και να μη λυπηθούμε τα υλικά. Σε μια ανακαίνιση, είτε ιδιωτική είτε δημόσια, αυτό που μετράει είναι η ποιότητα των υλικών. Για παράδειγμα κράσπεδα να μπουν μαρμάρινα. Βλέπετε τα κράσπεδα στις μεγάλες πόλεις Βέροια, Θεσσαλονίκη, Αθήνα; Τα κεντρικά είναι μαρμάρινα. Αλλιώς σύντομα θ’ αρχίσουν να «φαγώνονται» και μόνο ομορφιά που δεν θα απολαμβάνουμε. Αν ο Παρθενώνας δεν ήταν μαρμάρινος θα είχε χαθεί πριν από πολλούς αιώνες, όπως χάθηκε ολόκληρη η δομημένη με φτηνά υλικά Αθήνα. Ουκ εν τω πολλώ το ευ. Να κάνουμε πολύ λιγότερα μέτρα, αλλά να μείνουν. Δεν γνωρίζω τη μελέτη και ίσως προβλέπονται μαρμάρινα. Το αναφέρω σαν ένα παράδειγμα ποιότητας δημόσιου έργου. Πρέπει κι εμείς κάτι να αφήσουμε στις επόμενες γενιές. Ίσως κάποιος να αντιτείνει ότι είναι καλό να γίνονται πολλές ανακαινίσεις, άρα να γίνονται με λιγότερα έξοδα. Αυτό εξαρτάται. Να καταλήξουν πάνω απ’ όλα όλες οι παρατάξεις του δημοτικού συμβουλίου, οι φορείς, δημόσιοι και ιδιωτικοί και ολόκληρος ο λαός της Νάουσας, ποια έργα θα γίνουν με προοπτική εκατονταετιών και ποια με στόχευση την επόμενη ανακαίνιση. Για παράδειγμα το Ηρώο μας έγινε πανέμορφο και λειτουργικό και με μεγαλοπρεπές μάρμαρο. Και θα μείνει για πολλά-πολλά χρόνια ακόμη. Το ίδιο και το Ηρώο στην πλατεία Δικαστηρίων (Ρολογιού) στη Βέροια. Αν μπορούσαμε στα νέα έργα να βάλουμε και σκληρό μάρμαρο (γρανίτη) θα ήταν κόμη καλλίτερα. Σκέφτομαι ότι μπορούμε να θέσουμε ένα στόχο μακράς πνοής. Με τμηματική κατασκευή. Με σκοπό να διατηρήσουμε την ιστορική μνήμη, να προχωρήσουμε στη σηματοδότηση, αναπαλαίωση και αναβάθμιση της εμφάνισης των παραδοσιακών στενών από τα οποία περνάνε οι «Μπούλες». Έθιμο χωρίς το ανθρώπινο δομημένο περιβάλλον δεν νοείται, χωρίς την τοπική αρχιτεκτονική, τα κτίσματα και τους δρόμους, φτιαγμένα από ντόπια υλικά. Αυτά όμως με την πάροδο των ετών αλλοιώνονται και κινδυνεύουν να χαθούν όλα. Μένουν μόνο οι φωτογραφίες να τις κοιτάμε με συγκίνηση. Θα μπορούσε το ιστορικό δρομολόγιο να σηματοδοτηθεί με το στρώσιμο των δρόμων με κυβόλιθους γρανίτη, κατά το πρότυπο των γκαλντεριμιών της Νάουσας από πέτρα που υπήρχαν τις καλές εποχές. Κοιτάξτε το πανέμορφο καλντερίμι ανάμεσα στο 4ο δημοτικό σχολείο, το Παράρτημα και το Λαογραφικό Μουσείο Βλάχων Νάουσας. Όπως θα μπορούσαν να γίνουν και αναπαλαιώσεις των προσόψεων των όσων παραδοσιακών σπιτιών έχουν μείνει. Φύτευση αναρριχώμενων φυτών για να προσομοιάσει το περιβάλλον με αυτό της Νάουσας των άφθονων νερών που έτρεχαν επιφανειακά και η βλάστηση οργίαζε, σε βαθμό που να μην φαίνονται τα σπίτια, όπως την περιγράφει ο Γάλλος περιηγητής και ιστοριογράφος Πουκεβίλ (François Charles Hugues Laurent Pouqueville 1770-1838). Κοιτάξτε πόση ομορφιά προσδίδει στο τοπικό περιβάλλον η αναρριχώμενη τριανταφυλλιά, πλεγμένη με τη ροδοδάφνη, σε συνδυασμό και με το παραδοσιακό σπίτι και την ντόπια αρχιτεκτονική, στην οδό Οσίου Θεοφάνους. Τα επιφανειακά αυλάκια τα έζησα και τα θυμάμαι. Θα μπορούσαν να γίνουν μερικά επιφανειακά σήμερα, με τρεχούμενο νερό, φωτιζόμενα τη νύχτα. Μια χρονιά θυμάμαι είχαν επισκεφτεί τη Νάουσα το διήμερο της Αποκριάς, για να παρακολουθήσουν το δρώμενο, πενήντα χιλιάδες επισκέπτες υπολογισμένοι σύμφωνα με τα καταγεγραμμένα από την Αστυνομία λεωφορεία και επιβατικά αυτοκίνητα (Τότε Υποδιοίκηση Χωροφυλακής Ναούσης, Διοικητής Κεντεμποζίδης). Για τόσους επισκέπτες, για ένα τέτοιας ιστορικής εμβέλειας έθιμο αξίζουν οι επενδύσεις αυτές. Με την αναβάθμιση του πολιτιστικού περιβάλλοντος του δρώμενου οι μετέχοντες της μυσταγωγίας θα πολλαπλασιαστούν εκθετικά, όπως και οι επισκέπτες.
Γιώργος Πολάκης
πρώην δήμαρχος Ηρωϊκής Πόλης Νάουσας
Η επιτυχημένη δημοσιογραφική πορεία σου επί τόσα χρόνια, οφείλεται στο ότι ο λαός εκτίμησε την ανεξαρτησία της γνώμης σου και την πολύ δυνατή πένα σου, η οποία όμως, όταν χρειαστεί, μετατρέπεται σε ρομφαία.
Γνωρίζεις πολύ καλά τα θέματα του δήμου μας, όπως και όλοι οι δημοσιογράφοι που
παρακολουθείτε τις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου. Αυτό συμβαίνει επί κάποιες δεκάδες χρόνια, που, αν υπήρχαν βαθμοί να απονέμονται στη γνώση των δημοτικών πραγμάτων, θα είχατε ήδη προαχθεί σε στρατηγούς. Και δεν το κάνετε μηχανικά, απλά για να δώσετε την είδηση, αλλά σαν παιδιά της Νάουσας, που πονάτε αυτόν τόπο, συμπάσχετε με το δήμαρχο και ολόκληρο το δημοτικό συμβούλιο και το λαό της Νάουσας για την πορεία των έργων και την ευημερία του λαού της πόλης μας και των δημοτικών διαμερισμάτων, που αντανακλά και στην ευημερία όλων μας. Πόσο μάλλον εσύ που μετείχες και σε εκλογικό συνδυασμό στις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης. Δεν διστάζεις, όχι μόνο μα κρίνεις, αλλά και να κριθείς. Γιατί όταν μετέχεις στα κοινά, κάτι που είναι δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση κάθε πολίτη, μοιραία θα δεχτείς και κριτική. Πολλές φορές, δεν θά ‘λεγα κακόβουλη, αλλά με σκοπό την προσωπική σου απαξίωση. Και δεν υπάρχει άνθρωπος χωρίς τη δική του αξία. Δεν υπάρχει δήμαρχος ή δημοτικός σύμβουλος που να μην έβαλε το δικό του λιθαράκι στην πορεία αυτής της πόλης. Όλοι μαζί αποτελούμε μια κοινωνία που έχει μια συνέχεια που δεν διακόπηκε ποτέ. Το έργο μιας δημοτικής αρχής το συνεχίζει η επόμενη. Όλοι είμαστε μέλη μιας κοινωνίας που λέγεται Νάουσα. Κι’ αυτή η κοινωνία έχει αποδείξει διαχρονικά ότι ξέρει να στέκεται στο ύψος των περιστάσεων με οποιοδήποτε κόστος. Και για να το ξεκαθαρίσω μια και καλή. Πάντα, όταν αναφέρομαι στην πόλη της Νάουσας, εννοώ και τις Κοινότητες και μάλιστα τις Κοινότητες με την ιστορική αναφορά, που περιλαμβάνει όλες τις Κοινότητες, από τις παρυφές της Βέροιας, μέχρι τις παρυφές της Έδεσσας και ολόκληρου του Βερμίου. Δεν χαλάστηκε μόνο η Νάουσα από το τούρκικο γιαταγάνι, αλλά κι όλες αυτές οι Κοινότητες. Τα χωριά μας, έγιναν όλα, μαζί με τη Νάουσα, Ολοκαύτωμα, Θυσία για την Πίστη και την Λευτεριά (βλ. «Ενθυμήματα στρατιωτικά της επαναστάσεως των Ελλήνων 1821-1833» του Νικολάου Κασομούλη, αγωνιστή του 1821).
Μας ενδιαφέρει λοιπόν η άμεση ανακαίνιση της Μεγάλου Αλεξάνδρου. Και να μη λυπηθούμε τα υλικά. Σε μια ανακαίνιση, είτε ιδιωτική είτε δημόσια, αυτό που μετράει είναι η ποιότητα των υλικών. Για παράδειγμα κράσπεδα να μπουν μαρμάρινα. Βλέπετε τα κράσπεδα στις μεγάλες πόλεις Βέροια, Θεσσαλονίκη, Αθήνα; Τα κεντρικά είναι μαρμάρινα. Αλλιώς σύντομα θ’ αρχίσουν να «φαγώνονται» και μόνο ομορφιά που δεν θα απολαμβάνουμε. Αν ο Παρθενώνας δεν ήταν μαρμάρινος θα είχε χαθεί πριν από πολλούς αιώνες, όπως χάθηκε ολόκληρη η δομημένη με φτηνά υλικά Αθήνα. Ουκ εν τω πολλώ το ευ. Να κάνουμε πολύ λιγότερα μέτρα, αλλά να μείνουν. Δεν γνωρίζω τη μελέτη και ίσως προβλέπονται μαρμάρινα. Το αναφέρω σαν ένα παράδειγμα ποιότητας δημόσιου έργου. Πρέπει κι εμείς κάτι να αφήσουμε στις επόμενες γενιές. Ίσως κάποιος να αντιτείνει ότι είναι καλό να γίνονται πολλές ανακαινίσεις, άρα να γίνονται με λιγότερα έξοδα. Αυτό εξαρτάται. Να καταλήξουν πάνω απ’ όλα όλες οι παρατάξεις του δημοτικού συμβουλίου, οι φορείς, δημόσιοι και ιδιωτικοί και ολόκληρος ο λαός της Νάουσας, ποια έργα θα γίνουν με προοπτική εκατονταετιών και ποια με στόχευση την επόμενη ανακαίνιση. Για παράδειγμα το Ηρώο μας έγινε πανέμορφο και λειτουργικό και με μεγαλοπρεπές μάρμαρο. Και θα μείνει για πολλά-πολλά χρόνια ακόμη. Το ίδιο και το Ηρώο στην πλατεία Δικαστηρίων (Ρολογιού) στη Βέροια. Αν μπορούσαμε στα νέα έργα να βάλουμε και σκληρό μάρμαρο (γρανίτη) θα ήταν κόμη καλλίτερα. Σκέφτομαι ότι μπορούμε να θέσουμε ένα στόχο μακράς πνοής. Με τμηματική κατασκευή. Με σκοπό να διατηρήσουμε την ιστορική μνήμη, να προχωρήσουμε στη σηματοδότηση, αναπαλαίωση και αναβάθμιση της εμφάνισης των παραδοσιακών στενών από τα οποία περνάνε οι «Μπούλες». Έθιμο χωρίς το ανθρώπινο δομημένο περιβάλλον δεν νοείται, χωρίς την τοπική αρχιτεκτονική, τα κτίσματα και τους δρόμους, φτιαγμένα από ντόπια υλικά. Αυτά όμως με την πάροδο των ετών αλλοιώνονται και κινδυνεύουν να χαθούν όλα. Μένουν μόνο οι φωτογραφίες να τις κοιτάμε με συγκίνηση. Θα μπορούσε το ιστορικό δρομολόγιο να σηματοδοτηθεί με το στρώσιμο των δρόμων με κυβόλιθους γρανίτη, κατά το πρότυπο των γκαλντεριμιών της Νάουσας από πέτρα που υπήρχαν τις καλές εποχές. Κοιτάξτε το πανέμορφο καλντερίμι ανάμεσα στο 4ο δημοτικό σχολείο, το Παράρτημα και το Λαογραφικό Μουσείο Βλάχων Νάουσας. Όπως θα μπορούσαν να γίνουν και αναπαλαιώσεις των προσόψεων των όσων παραδοσιακών σπιτιών έχουν μείνει. Φύτευση αναρριχώμενων φυτών για να προσομοιάσει το περιβάλλον με αυτό της Νάουσας των άφθονων νερών που έτρεχαν επιφανειακά και η βλάστηση οργίαζε, σε βαθμό που να μην φαίνονται τα σπίτια, όπως την περιγράφει ο Γάλλος περιηγητής και ιστοριογράφος Πουκεβίλ (François Charles Hugues Laurent Pouqueville 1770-1838). Κοιτάξτε πόση ομορφιά προσδίδει στο τοπικό περιβάλλον η αναρριχώμενη τριανταφυλλιά, πλεγμένη με τη ροδοδάφνη, σε συνδυασμό και με το παραδοσιακό σπίτι και την ντόπια αρχιτεκτονική, στην οδό Οσίου Θεοφάνους. Τα επιφανειακά αυλάκια τα έζησα και τα θυμάμαι. Θα μπορούσαν να γίνουν μερικά επιφανειακά σήμερα, με τρεχούμενο νερό, φωτιζόμενα τη νύχτα. Μια χρονιά θυμάμαι είχαν επισκεφτεί τη Νάουσα το διήμερο της Αποκριάς, για να παρακολουθήσουν το δρώμενο, πενήντα χιλιάδες επισκέπτες υπολογισμένοι σύμφωνα με τα καταγεγραμμένα από την Αστυνομία λεωφορεία και επιβατικά αυτοκίνητα (Τότε Υποδιοίκηση Χωροφυλακής Ναούσης, Διοικητής Κεντεμποζίδης). Για τόσους επισκέπτες, για ένα τέτοιας ιστορικής εμβέλειας έθιμο αξίζουν οι επενδύσεις αυτές. Με την αναβάθμιση του πολιτιστικού περιβάλλοντος του δρώμενου οι μετέχοντες της μυσταγωγίας θα πολλαπλασιαστούν εκθετικά, όπως και οι επισκέπτες.
Γιώργος Πολάκης
πρώην δήμαρχος Ηρωϊκής Πόλης Νάουσας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου