ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟΥ '58" (Το σόϊ ...εν δράσει! Εις μνήμην) Του Τάσου Καραμπατζού

Η ζέστη αφόρητη. Οι ροδακινιές μεγάλες σαν πλατάνια. Η κίτρινη "Αλμπέρτα" και τα "Κοντόνια" στο φόρτε τους. Το "Συνεταιρίζεσθαι" ακόμη στα σπάργανα και οι έμποροι, εκμεταλλεύονταν ασύστολα τον ιδρώτα του αγρότη. Να φανταστείτε οτι η
συσκευασία των ροδακίνων γινόταν ακόμη σε κείνα τα άβολα δίσειρα - ψαλιδωτά τελάρα! Και δεν ήταν μόνο το μάζεμα και η συσκευασία που έπρεπε να κάνουν οι αγρότες μας. Ακολουθούσε ο...."β' γύρος" ώστε μετά να βγούν τα τελάρα από το κτήμα έξω στο δρόμο, να ντανιαστούν ...κάτω από καμιά σκιερή καρυά και να καλυφθούν και με φύλλα κουτσουπιάς κλπ. για να μην τα βαράει ο ήλιος, να τοποθετηθεί το σχετικό "χαρτάκι" με το όνομα του παραγωγού, την ποικιλία και τον αριθμό των τελάρων, για να περάσει μετά να τα φορτώσει το φορτηγό του έμπορα ή αργότερα του Συνετ/σμού. Τα άλογα ή τα γαϊδουράκια αγκομαχούσαν βαρυφορτωμένα στα ανηφορικά μονοπάτια, με τις ξύλινες τις "σκάλες" στις δυό μεριές να μεταφέρουν τα εύγευστα Ναουσαίϊκα ροδάκινα. Και όταν τελείωνε ο ...κάματος
της ημέρας, έβγαινε το βράδυ και κανα πότισμα σε άλλη περιοχή, έτσι για ...ξεκούραση! Και την άλλη μέρα, πάλι από τις 5 το πρωί στο ...ίδιο έργο αγωνιστές!!!

Στις δύο χαρακτηριστικές φωτογραφίες που αναρτώ και είναι στα κτήματά μας στο "Γαλατσιάνο", διακρίνονται: Α) από αριστερά: ο πατέρας μου Κώστας Δ. Καραμπατζός, ο μπαρμπα-Αλέξης Καραμπατζός, ο αδελφός του και παππούς μου Δημητρός Καραμπατζός και δεξιά ο θείος μου Κουτσιούλης Αλεξ. Καραμπατζός. Β) από αριστερά: ο θείος μου Γιώργος Α. Καψαλιάρης, ο μπαρμπα-Αλέξης, ο Δημητρός, ο Κουτσιούλης και μπροστά ο Μιχάλης Σοφ. Οικονόμου ....με το μπουκάλι το τσίπουρο ανα χείρας!! Ήταν εκείνα τα δύσκολα χρόνια, που σχεδόν όλες οι αγροτικές δουλειές -κυρίως το μάσιμο- γίνονταν με "βόθιο" (ο ένας βοηθούσε τον άλλο και τ'ανάπαλιν). ¨ηταν τα χρόνια που μέσα στα σόϊα υπήρχε η ανθρωπιά, η αλληλεγγύη, η αγνότητα, η ειλικρίνεια, η υποστήριξη, η κατανόηση και οι αληθινές σχέσεις μεταξύ τους. Έτσι βιοπορίστηκαν οι Ναουσαίϊκες οικογένειες και έκαναν και "χαϊρι". Με πολλή  και σκληρή δουλειά. Γι'αυτό η Νάουσα και οι Ναουσαίοι ξεχωρίζουν για τα εξαιρετικά τους αγροτικά προϊόντα. Με μόχθο και αγώνα, σφυριλάτησαν το λεγόμενο σήμερα "brand name". Πρέπει να τιμούμε όλοι μας, αυτό που πέτυχαν οι παλιότεροι και οφείλουμε να το διατηρήσουμε. Τίποτε λοιπόν δεν έγινε τυχαία. Και μέσα στις δυσκολίες τους, μέσα στο μόχθο και τον ιδρώτα τους, πάντα έβρισκαν και το χρόνο για το καλαμπούρι και την αναψυχή τους. Και όπως φαίνεται στη φωτογραφία, πάντα τα διαλείμματα ξεκούρασης συνδυάζονταν και με ένα ποτηράκι Ναουσίϊκο ρακί διπλοβρασμένο. Δεν ήξεραν οι Ναουσαίοι από ..φραπέ και ...Fredo caputcino" !!! Ti κι αν χτυπούσε το θερμόμετρο τους 35 βαθμούς Κελσίου!

Ήταν τότε που οι καρδιές τους, χειμώνα -καλοκαίρι ήταν πάντα ζεστές. Πολύ ζεστές!