Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΤΑ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ (Ιώσηπος, Ιουδ. Αρχ. Ια΄). Γράφει ο Μανώλης Βαλσαμίδης

Ο Αλέξανδρος, όταν είδε από μακριά το πλήθος των Εβραίων στα λευκά, μπροστά στο λαό τους ιερείς στα βυσσινί και τον αρχιερέα με την υακίνθινη και χρυσοποίκιλτη στολή και πάνω στο κεφάλι του την κίδαρι (μίτρα) με το χρυσό έλασμα, στο οποίο ήταν γραμμένο το όνομα του Θεού, προχώρησε μόνος προσκύνησε το όνομα και ασπάστηκε πρώτος αυτός τον αρχιερέα.

Η κίνηση αυτή εξέπληξε τους πάντες. Οι Εβραίοι σε παραλήρημα με μια φωνή χαιρετούσαν τον Αλέξανδρο, τον περικύκλωσαν και εκδήλωναν την χαρά και τον ενθουσιασμό τους. Οι Σύριοι και οι άλλοι "κατεπλάγησαν" με αυτά που είδαν και αναρωτιούνταν μήπως πειράχτηκε το μυαλό του (διεφθάρθαι τῷ βασιλεῖ τὴν διάνοιαν ὑπελάμβανον). Πολλή η κουβέντα και στο στρατόπεδο των Μακεδόνων. Αυτό που είδαν δεν το περίμεναν.
Τότε, ο γηραιότερος στρατηγός των Μακεδόνων, ο Παρμενίων, ήρθε κοντά στον Αλέξανδρο μόνος και ζητούσε να μάθει τι συνέβη και, αυτός που τον προσκυνούν όλοι, προσκύνησε τον αρχιερέα των Ιουδαίων. Ο Αλέξανδρος απάντησε ότι δεν προσκύνησε τον αρχιερέα αλλά τον θεό του ("οὐ τοῦτον, εἶπεν, προσεκύνησα, τὸν δὲ θεόν, οὗ τὴν ἀρχιερωσύνην οὗτος τετίμηται•").
Ταυτόχρονα αποκαλύπτει ο Αλέξανδρος ότι και εκείνος εξεπλάγη με την εμφάνιση του αρχιερέως που του θύμισε ένα όνειρο που είδε στο Δίον της Πιερίας. Αναλογιζόμουν στο Δίον πώς θα υλοποιούσα τα οράματά μου. Τον είδα, αυτός ήταν εκείνος που μου είπε να έχω θάρρος και αυτός θα μου παραδώσει την Ασία. Άλλον, με τέτοια στολή μέχρι σήμερα Παρμενίωνα, δεν είδα. Πιστεύω στην θεία αποστολή της εκστρατείας μας στην Ασία, θα νικήσω τον Δαρείο.
Μετά από αυτές τις εξηγήσεις, ο Αλέξανδρος με τον αρχιερέα και το λαό μπαίνουν στα Ιεροσόλυμα και ανεβαίνουν στο ναό όπου, στο θυσιαστήριό του, προσφέρει ο Αλέξανδρος θυσία στον Θεό. Στη συνέχεια ο αρχιερέας του διαβάζει την προφητεία του Δανιήλ για τον Έλληνα βασιλιά που διαλύει το κράτος των Περσών.
Την επόμενη μέρα ο Αλέξανδρος ενώπιον του λαού, διαλεγόμενος με τον λαό, ανακοινώνει τα διοικητικά μέτρα που θα λάβει, την πρόνοια ώστε να είναι ελεύθερη η άσκηση των δικαιωμάτων της εβραϊκής θρησκείας και η διατήρηση των ηθών και των εθίμων τους. Ως προς τη φορολογία, τους είπε, θα εφαρμόσει το αφορολόγητο του εβδοματικού χρόνου. Αφού τους διαβεβαίωσε ότι με καλή διάθεση θα δει κάθε αξίωση του λαού, κάλεσε όσους επιθυμούν να στρατευθούν μαζί του, ελεύθεροι να ακολουθούν τα πάτρια, να το πράξουν. Και ήσαν πολλοί αυτοί που τον ακολούθησαν στην εκστρατεία. "καὶ ἀνελθὼν ἐπὶ τὸ ἱερὸν θύει μὲν τῷ θεῷ..."
Μετά τα Ιεροσόλυμα ανοίγουν τις πύλες τους όλες οι παράλιες πόλεις προς το Νότο και ο δρόμος προς την Αίγυπτο είναι πλέον ανοιχτός.
Ενδιαφέροντα είναι τα όσα συνέβησαν στην πρωτεύουσα της Σαμάρειας. Οι Σαμαρείτες ζήτησαν να τους δοθούν τα ίδια προνόμια που δόθηκαν στους Εβραίους. Στο ερώτημα του Αλέξανδρου αν είναι Εβραίοι, οι Σαμαρείτες απάντησαν πως δεν είναι. Έμεινε το θέμα να ξανασυζητηθεί με την επιστροφή του Αλέξανδρου από την Αίγυπτο.
Αξιοσημείωτο γεγονός είναι η τύχη του στρατεύματος-φρουράς της Παλαιστίνης, του Δαρείου, δύναμης 8.000 ανδρών, το οποίο διοικούσε ο στρατηγός Σαναβαλλέτης. Ο Σαναβαλλέτης δεν αντιπαρατάχθηκε στον Αλέξανδρο, αντίθετα συζητούσε την προσέγγισή του με αυτόν. Πέθανε όμως από φυσικό θάνατο και ένα μέρος της αδέσποτης φρουράς του ακολούθησε τον Αλέξανδρο στην Αίγυπτο. Είναι αυτοί τους οποίους εγκατέστησε ο Αλέξανδρος στη Θηβαΐδα της Αιγύπτου ως φρουρά της περιοχής.