τις συγκυρίες μιας εποχής, από τους συσχετισμούς, από το βαθμό συνειδητοποίησης και κυρίως από το επίπεδο των συλλογικών συνειδήσεων γύρω από τα διακυβεύματα αυτής της εποχής και αυτό γιατί μπορεί να γράφεται και να ξαναγράφεται μια ιστορία αλλά ποτέ δεν ξαναφτιάχνεται.
- Επειδή δεν είμαι επαγγελματίας- δεν γράφω τίποτα για να το πουλάω- είναι λογικό και επόμενο και οι πηγές μου, οι άνθρωποι που χρησιμοποίησα για να συνθέσω το ερμηνευτικό μου σχήμα στο βιβλίο στις “παρυφές της νομιμότητας” να είναι απλοί γέροντες που έζησαν μια πραγματικότητα και να είναι αυτό το αποτέλεσμα της καταγραφής των όσων συνέβησαν στα οχτώ (8) χωριά του δήμου Αντιγονιδών στην δική τους εποχή.
- Σ' αυτούς εξάλλου βρήκα αυτό που ήθελα να βρω καθώς τα ανακλαστικά λειτούργησαν αυτόματα και είναι σημαντικό να καταγράφεται μια αφήγηση, ένα απόσπασμα, ένας διάλογος, όχι μόνον με αυθεντικότητα και πολύ παραστατικότητα αλλά και με συλλογική συνείδηση η οποία ακυρώνει τη διχρωμία του γκρίζου καταργώντας ουσιαστικά την κατηγοριοποίηση σε καλούς και κακούς.
- Γιατί εκεί στα χωριά μας εκείνα τα χρόνια ήταν όλοι καλοί.
- Συζήτησα με ανθρώπους που διαδραμάτισαν κεντρικό ρόλο στις εξελίξεις της εποχής, της κατοχικής εποχής, της εποχής του εμφυλίου και της προσφυγικής εγκατάστασης ενός ολόκληρου χωριού – του ΚΑΛΟΧΩΡΙΟΥ- αλλά και τον τρόπο που αυτή ομογενοποίησε εθνολογικά το χώρο.
- Άλλοι από αυτούς κουβαλούσαν την ασφάλεια και την αυτοπεποίθηση του νικητή με μια ευγένεια που έχει ο κάθε νικητής για τον κάθε ηττημένο και άλλοι το δράμα της ήττας με μια πρωτοφανή εγκαρτέρηση.
- Συνεπώς αυτό που προσφέρεται όσον αφορά την καταγραφή του τόπου μας δεν είναι μια ερμηνεία, αλλά είναι μια καταγραφή που ως πηγή δεν είναι αρχειακό εύρημα- αν και υπάρχει και αυτό – είναι αυθεντικές αφηγήσεις.
- Αυτά όσον αφορά το πρώτο κομμάτι που σχετίζεται με την ιστορία του δήμου Αντιγονιδών.
- Συχνά βέβαια λέμε ψέματα στον εαυτό μας προσπαθώντας να ωραιοποιήσουμε μια λάθος επιλογή μας, αλλά δυστυχώς οι επιλογές παραμένουν στο τέλος αδιάψευστες παρ' ότι το εγώ μας προσπαθεί επιμόνως να σμίξει μες στο χρόνο, την αφετηρία με το τέρμα, αφήνοντας πάντα αναπάντητο το ερώτημα πως είναι δυνατόν με τα ίδια υλικά να προκύψει νέος κόσμος.
- Είθισται οι εκλεγμένοι δήμαρχοι- μέσα και ο υπογράφων- να θεωρούν ότι είναι αποκλειστικά προσωπική τους επιτυχία η εκλογή τους και να θεωρούν ότι η μη εκλογή τους είναι ευθύνη όλων των άλλων πλην του εαυτού τους.
- Στην πραγματικότητα δηλαδή για τις πλειοψηφίες των δήμων δεν υπάρχει μερικές φορές καμιά αναγνωρισμένη αρχή, η οποία να μπορεί να κρίνει την ορθότητα ή το εσφαλμένο μιας δημόσιας δαπάνης και αυτό κυρίως συμβαίνει εκεί όπου ο δήμαρχος επικαλείται την πλειοψηφία της στιγμής και όχι τι λέει ο νόμος.
- Σ' ότι αφορά το κομμάτι αυτό νιώθω τυχερός που ο πρώτος αναγνώστης του βιβλίου ήταν ο αείμνηστος καθηγητής ΜΑΝΟΛΗΣ ΚΡΙΑΡΑΣ χορτασμένος ζωής και γνώσεων σε ηλικία 103 ετών και αισθάνομαι ευτυχισμένος που ενώ με προειδοποίησε “πως θα το προλόγιζε ευχαρίστως μόνον αν έκρινε πως αξίζει” πράγμα που είναι αποτυπωμένο σε σχετικό VIDEO, τελικά βεβαίωνε όσα και δεύτερος αναγνώστης Δημήτρης Πανταζόπουλος ανακάλυπτε ως μια “αυτοδιοικητική εμπειρία”, αλλά και όσα ο καθένας από τους πολλούς ή λίγους μελλοντικούς αναγνώστες θα διαβάσουν.
- Στον πρόλογό του ο Μανώλης Κριαράς με βεβαίωνε πως προχωρώντας στην ανάγνωση του βιβλίου απέρριπτε δικές του εικασίες, ανασκεύαζε υποθέσεις, αναθεωρούσε απόψεις και επιχειρούσε συνθετότερες προβλέψεις για την Τοπική Αυτοδιοίκηση και εν τέλει αμφισβήτησε διαμορφωμένες μέχρι τότε θέσεις του.
- Άρα στην ουσία ό,τι περιγράφεται είναι αυτό που κατάλαβαν οι τρεις μέχρι τώρα αναγκαστικοί αναγνώστες ο Απόστολος Ιωσηφίδης της ΤΕΔΚ, που δακτυλογράφησε τα κείμενα και συνέταξε ένα και μοναδικό τύπωμα που το διάβασαν οι δυο που το προλόγισαν , δηλαδή ΚΡΙΑΡΑΣ – ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ -τρεις αναγνώστες που γνώριζαν ότι δεν θα έκαναν ιδιωτική ανάγνωση, τρεις αναγνώστες ιδιαίτερα ο ένας με ευρύτερη γνώση και άρα ευστοχότερη, εγκυρότερη και ενδελεχέστερη εμβάθυνση σε αρκετές αν όχι σε όλες τις γραμμές του κειμένου.
- Όμως κύριο όργανο της λογοτεχνικής δημιουργίας είναι η γλώσσα, η οποία ουσιαστικά είναι η δύναμη και συγχρόνως η αδυναμία του γράφοντα η οποία καλύπτεται ή δεν καλύπτεται από την επιλογή και τη χρήση των λέξεων.
- Γιατί αυτός που γράφει ανασταίνει τις λέξεις και τις ξαναδίνει τον χαμένο τους δυναμισμό.
- Θησαυροί της γλώσσας παρωχημένοι και ανυποψίαστοι ξανάρχονται στην επιφάνεια και παίρνουν πάλι την αρχική τους δροσιά και την παλιά τους λάμψη και αυτό γίνεται επειδή η γλώσσα είναι η ουσία της ψυχής.
- Αυτά και σαν αυτοκριτική που μπορεί να μην επιβεβαιωθεί από όσα παρατίθενται στο αυτόνομο κείμενο του βιβλίου το οποίο ουσιαστικά περιγράφει την ιστορία των οχτώ (8) χωριών του δήμου Αντιγονιδών – με τρόπο που πιστεύω δεν θα ξαναγραφεί – σαν βάση για να βρεθεί ένας συμπαγής τόπος που συνθέτει έναν αυτόνομο χώρο Τοπικής Αυτοδιοίκησης για να εξιστορηθούν γεγονότα σε χρόνο και χώρο που αφορούν την διαδρομή των ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΩΝ δήμων με παραδείγματα ανά την Ελλάδα.
Τάσος Τασιόπουλος
ΥΓ1. Σεβόμενος την από το νόμο πρόβλεψη της ελευθερίας του λόγου και της κατά συνείδηση ψήφο των δημοτικών συμβούλων της Αλεξάνδρειας τους ευχαριστώ θερμότατα -πρωτίστως το δήμαρχο- για την σχεδόν ( μόλις ένα “παρών” του κ. Χαλκίδη) ομόφωνη απόφασή τους για την έγκριση της αίτησης ώστε οι “παρυφές της νομιμότητας” μετά από 10 χρόνια να πάνε στο τυπογραφείο.
- Το σχεδόν δεν αφορά “το παρών” του Χρήστου Αλευρά καθώς ψήφιζε θετικά την ηλεκτρονική έκδοση.
- Ευχαριστώ και όσους δημοτικούς συμβούλους δεν ήταν δυνατόν να παραστούν - όπως έκανε ο Μόσχος Κυτούδης που άφησε τη δουλειά του ,ήρθε, ψήφισε και αποχώρησε-, αλλά τηλεφωνικά με ενημέρωσαν για την απουσία τους, η οποία ήταν βέβαιο ότι δεν θα αποτελούσε πρόβλημα.
- Ιδιαίτερα ευχαριστώ μια εταιρεία και τρεις (3) πολίτες – εκ των οποίων ο ένας συνδημοτης μας - οι οποίοι πολύ νωρίτερα προσφέρθηκαν να χρηματοδοτήσουν ιδιωτικά την έκδοση, πράγμα που απέφυγα καθώς ήθελα το βιβλίο να μοιραστεί δωρεάν αφού υπήρξε επιτυχές πείραμα με το πρώτο βιβλίο “Κεφαλοχωρινά ΝΕΑ” που εκδόθηκε από την ΤΕΔΚ μοιράστηκε δωρεάν, έμειναν συλλεκτικά μερικά κομμάτια και έτυχε πολλών επαίνων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου