"Κάτι δικά μου περί συμπεριφοράς στο facebook".Του Νίκου Καρανικόλα

"Σήμερα συνέβη κάτι σε ένα φίλο αναφορικά με ένα ποστάρισμα που έκανε. Του την πέσανε κάποιοι διότι έσβησε ένα κακεντρεχές και άσχημο σχόλιο κάτω από το ποστ του.
Και εκεί άρχισαν οι ύβρεις που συχνά πυκνά βλέπουμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Άλλωστε ο τρόπος συμπεριφοράς μας στα
δίκτυα, είναι ακριβώς παρόμοιος με αυτό που ακολουθούμε στη ζωή μας.
Σε άλλους αρέσει να κάνουν κριτική, σε άλλους να ενημερώνουν και να επικοινωνούν και άλλοι είναι απλά γκρινιάρηδες, τρολ ή ακόμα και λασπολόγοι.
Όλα αυτά μου θυμίζουν την μακαρίτισσα την γιαγιά μου και θα ήθελα να μοιραστώ μια ιστορία της.
Όταν ήμουν πιτσιρικάς περνούσα τα καλοκαίρια όπως όλη η γενιά μου παίζοντας μπάλα στις αλάνες και τις γειτονιές.
Το παιχνίδι ήταν η ζωή μας, και όλη η παιδική μας κοινωνία γεννιόταν και πέθαινε μέσα από τις νίκες και τις ήττες μας. Όλη η μέρα μας ήταν ένας αγώνας γύρω από το τόπι. Τελικά, βλέπω τώρα πως όλες οι παιδικές φιλίες αναπτύχθηκαν γύρω από το παιχνίδι στις γειτονιές μας. Και φαίνεται ότι η αλάνα ήταν ένα μεγάλο σχολείο για μας.
Κάθε ματς λοιπόν κρατούσε για ώρες, και συχνά πυκνά, αλητάμπουρες καθώς είμασταν μας έπιανε κατούρημα. Που χρόνος για διάλειμμα, το παιχνίδι εξελισσόταν και όλοι είμασταν απαραίτητοι στην ομάδα μας κάθε λεπτό. Έτσι όποιος βρισκόταν σε αυτή την θέση ξαλάφρωνε στον πιο κοντινό τοίχο σε κάποια γωνιά χωρίς πολλές ντροπές.
Μια μέρα λοιπόν, που είχα βρεθεί εγώ σε αυτή την θέση, ήρθε η γιαγιά μου με μια κανάτα νερό και ξέπλυνε τον τοίχο του διπλανού σπιτιού, όπου μόλις είχα κάνει την ανάγκη μου.
«Άκουσε παιδί μου» μου είπε «όταν σε πιάνει κατούρημα, να φροντίζεις να το κάνεις στον δικό σου τοίχο. Δεν σου φταίνε σε τίποτα οι διπλανοί. Και αν από ανάγκη κάποια φορά βρωμίσεις τον ξένο τοίχο να φροντίζεις να τον καθαρίζεις στην συνέχεια μόνος σου».
Σοφή η γιαγιά.
Έκτοτε φροντίζω πάντα να κρατάω τις σκέψεις μου για τον δικό μου τοίχο στα δίκτυα.
Και αν κάποτε κάποιος σβήσει κάποιο σχόλιο μου που θεωρεί προσβλητικό από τον τοίχο του, θεωρώ ότι έχει κάθε δικαίωμα για αυτό. Αν και αυτοπεριορίζομαι και δεν έχω βρεθεί -ευτυχώς- ακόμα σε αυτή την θέση.
Να είσαι καλά γιαγιά".

Το κείμενο συμπαράστασης του Νίκου, το προσυπογράφω μέχρι κεραίας.