Σταυρόλεξο για σκληρούς παίκτες: Αχρίδα. Του Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Σκήτης Τιμίου Προδρόμου Βέροιας, π. Πορφυρίου

Θα ήθελα να μιλήσω γιά ένα θέμα που τις τελευταίες μέρες μπαίνει ξανά στο κέντρο των εξελίξεων, και όχι μόνο γιά τα Βαλκάνια. Το θέμα της Αχρίδας, που το ονομάζουν Μακεδονικό, χωρίς να ξέρουν την ιστορία του.
Χρειάζεται βαθειά γνώση, πολύ προσοχή και κυρίως μεγάλη ταπείνωση, γιά να μπορέσει κάποιος να κατανοήσει τί γίνεται στην γείτονα μεγάλη και ιστορική πόλη της Αχρίδας.

Θα βάλουμε όμως μερικά αξιώματα, γιά όποιον θελήσει να παρακολουθήσει την σκέψη μας.
1. Ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην... πάντες γαρ είς εσμέν εν Χριστώ Ιησού. Απαραίτητη προϋπόθεση η Ορθόδοξη πίστη.
2. Οι Σλάβοι αδελφοί μας σαφώς και γνωρίζουν πολύ καλύτερα από τους άλλους την καταγωγή τους. Μιλάμε γιά την Ιστορία, όχι γιά την προπαγάνδα.
3. Η Αχρίδα είναι μία κομβική πόλη διαχρονικά, άρα και γιά το μέλλον.
4. Καταπιανόμαστε με πολύν σεβασμό και μεγάλη αγάπη προς τους Αχριδηνούς αδελφούς, θέλοντας να μιλήσουμε γιά αυτό το θέμα, που ίσως θεωρείται ακανθώδες.
Ας σταματήσουμε εδώ τα αξιώματα.
Τα πρώτα σλαβικά φύλα που κατέβηκαν προς τα Βαλκάνια, όπως δέχονται και οι ίδιοι οι Σλάβοι ιστορικοί, είναι αυτά που εγκαταστάθηκαν γύρω από την λίμνη της Αχρίδας. Ήταν λίγοι, μικρά φύλα και αδύναμοι. Ποιούς βρήκαν εκεί;Μα προφανώς τους Μακεδόνες Έλληνες. Συνεπώς η συνύπαρξη των πρώτων Σλάβων και των Ελλήνων Μακεδόνων είναι τουλάχιστο από τον 6μ.Χ. αιώνα, μπορεί και παλαιότερα. Από τότε μέχρι σήμερα, τί λέτε;, δεν υπήρξαν σχέσεις, επιγαμίες, επιμιξίες; Θα ήταν πολύ παράδοξο κάτι τέτοιο.
Αυτοί λοιπόν οι πρώτοι Αχριδηνοί Σλάβοι ποτέ δεν απόχτησαν δύναμη ώστε να καταστούν δυναμικό έθνος. Και αυτό είναι το πολύ σοβαρό πρόβλημα. Πάντοτε κάποιοι γείτονες, σλάβοι και αυτοί, τους προσεταιρίζονταν, και προφανώς τους αδικούσαν.
Το μέγιστο πρόβλημα είναι η ανύψωση εκκλησιαστικοά του Πεκίου, που ανήκε στην Αχτριεπισκοπή Αχρίδος, χωρίς την ευλογία της εκκλησιαστικής του Αρχής. Ε, λοιπόν, αυτός είναι ο κόμβος στο χτένι. Πάντα οι Αχριδηνοί θα μισούν τους Σέρβους, οι οποίοι τους αδίκησαν, με έναν αντικανωνικό τρόπο. Αν οι Σέρβοι αποδεχθούν αυτό το ατόπημά τους, ίσως υπάρξει επίπεδο συζητήσεως μαζί τους. Αλλοιώς αέρα δέρομεν.
Ας σταματήσουμε εδώ, αυτήν την πρώτη αναμόχλευση του θέματος. Οι ενδιαφερόμενοι, ας διαβάσουν τα Γράμματα του Δημητρίου Χωματηνού, Αρχιεπισκόπου Αχρίδος και τον Βίο του Αγίου Σάββα, Α΄ Αρχιεπισκόπου Πεκίου και Σερβίας.
Προφανώς και ξέρουν οι Σέρβοι τί έκαναν, και ότι αυτό που έκαναν, τότε τον 13ο αιώνα, ήταν αντικανονικό. Αλλά αυτοί ήταν, γιά την εποχή εκείνη, υπερδύναμη και οι Αχριδηνοί μικροί και αδύναμοι.
Οι πιό συμπαθείς προς αυτούς, οι Βούλγαροι, ήταν τον 10 αιώνα δυνατοί, αλλά αργότερα πέσανε σε αδυναμία.
Τα θέματα αυτά είναι πολύ παλαιά, οι Σλάβοι έχουν πολύ καλή μνήμη και επίσης ξερουν πολύ καλά την ιστορία τους.
Αν δούμε ότι υπάρχει ενδιαφέρον, θα συνεχίσουμε.
Πάντως, με κανέναν τρόποαυτό το μόρφωμα δεν πρέπει να ονομαστεί Μακεδονία. Αν γίνει κάτι τέτοιο, θα φανεί ότι και ιστορία δεν ξέρουν οι κρατούντες, και προδότες γίνονται τουλάχιστο οι Ελλαδίτες, αλλά και αδικούν την Αχρίδα και την ιστορία της. Καλή φώτιση.