του 1973 με το αθώο αίμα λίγων φοιτητών, αλλά τον Ιούλιο του 1974 με τους χιλιάδες νεκρούς της εισβολής στην Κύπρο. Φανταστείτε λοιπόν κάποιον φοιτητή του τότε, παράνομου έτσι κι αλλιώς, ΚΚΕ Εσωτερικού, να ξυπνούσε από ένα 44χρονο κώμα και να έβλεπε τον αρχηγό του να συναγελάζεται με τον πρόεδρο των ΗΠΑ, που με διαταγές τους ματοκυλίστηκε το φοιτητικό κίνημα εκείνες τις μέρες. Φανταστείτε τον να έβλεπε τον σύντροφο του πρωθυπουργό να χαριεντίζεται με τους ομολόγους του στο ΝΑΤΟ, το οποίο ματοκύλισε όχι μόνο την Κύπρο, αλλά μια σειρά άλλων κρατών. Από την Σερβία, μέχρι το Ιράκ και την Συρία. Φανταστείτε τον να έβλεπε μια "αριστερή" κυβέρνηση, με υπουργούς που θα ζήλευαν οι μεγαλύτεροι καπιταλιστές ανά την γη, όπως ο Κατρούγκαλος να κόβει τις συντάξεις, τους μισθούς, να κάνει μπάχαλο την παιδεία και κυρίως; Να έχει κάνει την χώρα-μπανανία στην Μέρκελ, τη Λαγκάρντ και όλους τους αντιδραστικούς κύκλους του πλανήτη. Όχι δεν φταίει μόνο αυτή. Το ίδιο πέρασμα έκαναν σε αυτή την 44χρονη ιστορική διαδρομή Δαμανάκισσες, που εξαργύρωσαν το "Πολυτεχνείο" με τα εκατομμύρια "αργύρια" των Βρυξελλών.Και δεκάδες άλλοι φοιτητές εκείνης της περιόδου, που έγιναν από εργατοπατέρες, μέχρι βουλευτές και υπουργοί, σε σειρά αντιδραστικών κυβερνήσεων με ψευδοπροοδευτικό πρόσημο, όπως αυτές του Σημίτη και του ΓΑΠ. Τουλάχιστον ο Διονύσης Τσακνής, ένας εξαιρετικός τραγουδοποιός, 19ης την εποχή του "Πολυτεχνείου", ο οποίος έγραψε και μελοποίησε τους εξαιρετικούς στίχους του τραγουδιού "Νοέμβρης 73" δεν ενσωματώθηκε στο νέο σύστημα της καθεστηκυίας τάξης, φεύγοντας νωρίς από την διοίκηση της ΕΡΤ. Αφιερωμένο λοιπόν σε όλους όσοι πίστεψαν εκείνη την φοιτητική εξέγερση του ματωμένου Νοέμβρη, συνεχίζοντας στην αφάνεια και χωρίς καπηλείες την διαδρομή τους, δυο στροφές από τους στίχους του Τσακνή.
Σημαίες και γαρύφαλλα
εμπόριο κι απάτη
και λόγοι επισήμων στο κενό
Κρατάω το στόμα μου κλειστό
τα χείλη μου ματώσανε
κι αυτοί που μας προδώσανε
ανέραστοι να μείνουν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου