Χρυσό αρχαίο Μακεδονικό στεφάνι πουλήθηκε σε δημοπρασία αντί 181.000 στερλινών από τον Οίκο Κρίστις στο Λονδίνο. Γράφει ο Μανώλης Βαλσαμίδης

Άγνωστος πωλητής, άγνωστος αγοραστής, ένα Μακεδονικό στεφάνι αλλάζει χέρια μέσω του οίκου Κρίστις, σε τιμή πολύ χαμηλή, προφανώς γιατί οι εκτιμητές από τις τρεις πλευρές γνωρίζουν ότι το στεφάνι είναι προϊόν λαθρανασκαφής και μάλιστα τυμβωρυχίας και επομένως η αγοραπωλησία είναι επισφαλής.

Ποιες είναι οι τρεις πλευρές; 1. Ο πωλητής, 2. Ο οίκος Κρίστις και 3. Ο αγοραστής. Όλοι ξέρουν ότι αν επέμβει το Ελληνικό κράτος θα χαλάσει η δουλειά και θα καταφερθεί πλήγμα σε αυτούς που λεηλατούν τον Πολιτισμό της Ελλάδος. Τι δεν πουλιέται αυτή την περίοδο στο Λονδίνο!  Το Ελληνικό Κράτος μπορεί και

πρέπει να επέμβει.

Το στεφάνι είναι Μακεδονικό. Αυτό σημαίνει ότι προέρχεται από τον Ελληνικό Μακεδονικό χώρο. Είναι προϊόν λαθρανασκαφής. Αυτό σημαίνει ότι αφαιρέθηκε από Μακεδονικό τάφο. Από ποιον, είναι ένα ερώτημα. Και απάντηση υπάρχει. Έκανα ένα μήνα να φέρω στη δημοσιότητα την υπόθεση, γιατί ήθελα να φρεσκάρω κάποια πράγματα.

Ευχαριστώ τον δικηγόρο Μανώλη Καζαμπάκα και τον φίλο μας Ελβετό για την πληροφόρηση. Ευχαριστώ το ζεύγος Κουλτζή στο Λονδίνο για την έρευνα, την κυρία Λιάνα Στεφανή και τον επιβλέποντα την ανασκαφή Δημήτριο Δημητρούση για τη διασταύρωση των πληροφοριών, το προεδρείο του Κοινού των απανταχού Μακεδόνων για την συνδρομή των, το Δήμαρχο Νάουσας για την εκδήλωση της διάθεσής του να κυνηγήσουμε το θέμα. Η ευαισθησία και η βοήθεια όλων είναι προϋπόθεση της νίκης.

Στο βιβλίο μου «ΜΙΕΖΑ» το 2005 γράφω: «Περιμέναμε με αγωνία τη δημοσίευση των συμπερασμάτων από τις ανασκαφές της κ. Λιάνας Στεφανή. Η ανασκαφή του προθαλάμου [του Τάφου της Κρίσεως] μας έδωσε ό.τι περιμέναμε». (Μίεζα, σελ. 75). Μας έδωσε τη δορατοθήκη του νεκρού στρατηγού, λαμπρά τα όπλα. Μας έδωσε τις ασπίδες του νεκρού, λιωμένες, γνωρίζουμε όμως από τα έκτυπα της στήριξής τους στον τοίχο σε θέση αποτροπαϊκών συμβόλων, από την μια και την άλλη πλευρά της εισόδου του νεκρικού θαλάμου, το μέγεθός τους^. ήταν μεγέθους των Ομηρικών ασπίδων (διαμέτρου 0,92μ)!

Είχα γράψει (ό. π.): «φαντάζομαι ότι θα εκτεθούν [τα ευρήματα] στη σχεδιαζόμενη αναμόρφωση του περιβάλλοντος το μνημείο χώρου, ώστε οι επισκέπτες να έχουν τη χαρά να αγγίζουν τους αρχαίους μύθους και να βλέπουν μπροστά τους σημάδια από τις μεγάλες ώρες της ιστορίας μας». Το τραγουδημένο από τον Όμηρο δόρυ του Πηλέα, η ασπίδα του Αχιλλέα, σύμβολο ιερό, που προπορεύονταν από τον Αλέξανδρο σ’ όλες τις νικηφόρες μάχες του, ποια δεν γεννούν αισθήματα!

Και έρχομαι στο πιο ενδιαφέρον, σχετικά με το θέμα μας, εύρημα του προθαλάμου. Το παλικάρι που κρατούσε την ιερή ασπίδα του Αχιλλέα, ο κατόπιν μεγάλος Πευκέστας ο Μιεζεύς, πήρε στον τάφο και μια άλλη μεγάλη τιμή που του έκανε ο Μέγας Αλέξανδρος^. το χρυσό στεφάνι με το οποίο τον στεφάνωσε πρώτον από τους προμάχους υπασπιστές του, σε μεγάλη παράταξη του Μακεδονικού στρατού,  «διά το εν Μαλλοίς έργον» (Αρριανού Στ. 28. 3. και Ε. Βαλσαμίδη ΜΙΕΖΑ σελ. 77-79).

Φίλοι αναγνώστες, αν δεν κάθεστε, καθίστε. Το στεφάνι, υπάρχουν πειστήρια, υπήρχε στον τάφο πάνω από τη λάρνακα του νεκρού ήρωα Μακεδόνα μέχρι την ημέρα της τυμβωρυχίας. Ο τυμβωρύχος θαμπωμένος από τα κτερίσματα του τάφου δεν πρόσεξε ότι το στεφάνι δεν ήταν καλά δεμένο και ένα κομμάτι του έπεσε στον προθάλαμο, την ώρα που προσπαθούσε να βγει από τον ψηλό 8 μέτρα τάφο.

Βρέθηκαν, λοιπόν, στην ανασκαφή αρκετά φύλλα από στεφάνι χρυσό μυρτιάς, σύνδεσμοι και η σπασμένη χρυσή κλωστή, αρκετά μικρά κομμάτια της και ένα μεγαλύτερο. Το στεφάνι που πουλήθηκε είναι χρυσό στεφάνι μυρτιάς και είναι λειψό. Γι’ αυτό και μετασκευάστηκε σε γιορντάνι, αναγνωρίστηκε όμως ότι ήταν στεφάνι και πουλήθηκε σαν στεφάνι.

Διαβάζω στην ανακοίνωση της πώλησης: «Νέο ιδιοκτήτη έχει το αρχαίο Ελληνικό, χρυσό στεφάνι με φύλλα μυρτιάς, το οποίο πωλήθηκε τελικώς σήμερα στη δημοπρασία των Κρίστις αντί 181.000 στερλινών. Παρ’ ότι η προέλευσή του έχει πολλά σκοτεινά σημεία  ουδείς εξέφρασε αντιρρήσεις για την πώλησή του [!] και έτσι το Μακεδονικό στεφάνι, που μετασκευάστηκε κάποια στιγμή για να φορεθεί ως περιδέραιο χάθηκε και πάλι από το προσκήνιο».

Αγαπητοί φίλοι, πιστεύω ότι οι άνθρωποι του τόπου, οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι, οι άλλοι φορείς, ο Δήμος της Πόλης αλλά και όλοι οι Δήμοι της Μακεδονίας, ο δικηγορικός σύλλογος, η Εισαγγελία του Πρωτοδικείου Βέροιας πρέπει να αντιδράσουν, ώστε το ανεκτίμητο ιστορικό, τοπικό, Μακεδονικό, Ελληνικό, Εθνικό Κειμήλιο να γυρίσει στον τόπο του. Είναι θέμα τιμής. Και οι Έλληνες είμαστε ακόμα φίλοι της τιμής.