«Eπτά φωνές ποιήσεων στην Ημαθία». Λογοτεχνικό βραδινό τη Δευτέρα στο αρχοντικό Σαράφογλου στη Βέροια

Προ εορτών, μετά εορτών, αβέβαια τα βέβαια, άμυνες ουρανών, στην Ημαθία, ολοπλημμυρισμένη τάφων Μακεδονικών, όπως λατρεύεται η ποίηση, ασκώντας αναγνώσεις, ασκούμενοι γραφών, μαγικά... Εμμένουν φωνές, τάσσονται, επιτάσσονται, αρνούνται σκοτεινά μέτωπα κλεπταποδόχων ποιήσεων τραπεζικών συμφερτών... Συναθροίζονται ως σύμπαν, αγγέλλοντας ελεύσεις υπέρ ανθρώπων... Επτά φωνές ποιήσεων, αθωοτήτων, αρετών, αμαρτιών, δυναμώνουν συμμαχόμενες. Όλα τούτα, στο

λογοτεχνικό βραδινό, πολλών εκπλήξεων, σπουδαιοτάτων συμμετοχών και εκλεκτών διοργανωτών, Δευτέρα 19/12/2011, στο αρχοντικό Σαράφογλου, 8 μ.μ., με είσοδο πολιορκητικά ελεύθερη. Λοιπόν! Δείγματα γραφής φωνών επτά ποιητών: Θανάση Μαρκόπουλου, Κούλας Αδαλόγλου, Δημήτρη Καρασάββα, Αρετής Γκανίδου, Κώστα Μπραβάκη, Αθηνάς Ξανθίδου και Ηλία Τσέχου. Διότι ζωή το πικρό και το γλυκό διδασκαλία ανάγνωσης. Η χαρά και η λύπη γραφές.

Θανάση Μαρκόπουλου

ΟΙ ΦΙΛΟΙ

Μακρινοί μου φίλοι/να ξέρατε πόσο άβολα νιώθω/όταν σας τηλεφωνώ πότε πότε/και καταστρέφω σιωπές από κρύσταλλο/με μικρές τρικυμίες/ρωτώντας σας πράγματα ανούσια/όπως τι κάνετε ή πως πάνε οι δουλειές/ενώ τα μάτια μιας ενοχής γυαλίζουν εντός μου/δεν είναι η αγάπη λοιπόν που με φέρνει κοντά σας/κι όλα δεν είναι λοιπόν παρά ένα πρόσχημα/καθώς την ώρα που εσείς απαντάτε/στις ερωτήσεις δολώματα/εγώ με την πετονιά της φωνής σας/ανασύρω απ' το βυθό του μυαλού/τη ναυαγισμένη μου νιότη.

Κούλας Αδαλόγλου

ΜΕΣΟΙ ΟΡΟΙ

Και ποια είσαι εσύ που τόλμησες να αγνοείς τους μέσους όρους;/Να αναιρείς την ομοιομορφία, να ενθαρρύνεις την απόκλιση;/Να, τώρα. Έγινες στηλάκι στα έντυπα,/μπαλάκι σε πολιτικό πινγκ πονγκ./Σήκωσες βαθυστόχαστες αναλύσεις./Αφού είσαι για ρομαντισμούς και ηλιοβασιλέματα/τι ήθελες να ασκήσεις εξουσία;/Μείνε λοιπόν τσαλακωμένη και κατάπτυστη,/η αποκλίνουσα.

Δημήτρη Καρασάββα

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΟΝΕΙΡΑ

Τι τρομερό μπουρίνι!.../Πρώτα ήρθαν τα σύννεφα/μετά οι πρώτες σταγόνες βροχής/ύστερα εμφανίστηκαν οι άνεμοι/κι ο κατακλυσμός/ με τα μανιασμένα κύματα/Από πάνω μας περνούσαν βιαστικά/οι Εποχές, οι Χρόνοι κι οι Αιώνες/Μπερδευτήκαμε όταν κόπασε ο χαλασμός/αν και Δεκαπενταύγουστος/καρφωμένο καταμεσής του κόλπου/έστεκε φωτισμένο/ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο!...

Αρετής Γκανίδου

Η ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ ΒΔΟΜΑΔΑ

Τριγύρισα ξυπόλητη στους στίχους Ποιητών/σαν το αλητάκι κοιμάμαι στα περιβόλια βιβλικών εικόνων/και μαθήτεψα τόσο/που αναρωτιέμαι αν είμαι εγώ, που μ' έκτισαν εικόνες ανεξίτηλες/μνήμες απ' το παιδί που δεν ήξερε ακόμα να διαβάζει/παρά μονάχα τα βρόχινα νερά/στη γούβα που μαζεύονταν τα χελιδόνια/και το τρικύμισμα της πατρικής φωνής καθώς μιλούσε για τον Αχιλλέα, την Άρτεμη, τον Εφιάλτη, τον Κοιμισμένο Βασιλιά, τον Δούναβη, τη Ρωμυλία.

Κώστα Μπραβάκη

ΤΟ ΨΩΜΙ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΑΝΙ

Να, πιάσε κι εσύ/Σήμερα το μοίρασαν μαζί με το ψωμί/Έχουμε βλέπεις επέτειο/Μπορείς αν θέλεις να το αλλάξεις μ' ένα καρβέλι/Ή το καρβέλι μ' ένα φύλλο χαρτί/ Ή το χαρτί με το μελάνι/ Ποτέ όμως δε θα έχεις και τα δυο μαζί/Από τότε που απαγορεύτηκε η ποίηση/Το γράψιμο τιμωρείται με θανατική ποινή/Ο έρωτας επιτρέπεται/Αρκεί να μη γράψεις τίποτα γι' αυτόν/Ούτε καν να σκαλίσεις σ' ένα δέντρο/Και κάθε χρόνο στην επέτειο/Μοιράζουν μελάνι με το ψωμί/Έτσι για να μας τη σπάσουν.

Αθηνάς Ξανθίδου

ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ

Σιωπηλή μου άνοιξη/Έρχεσαι και φεύγεις/Με ημέρες ιριδίζουσες/Στη δίνη των νερών/Σε άκλιτους χρόνους/Ιχνηλατώ βήματα και γεύομαι ανάσες/Ονομασίες συλλαβίζοντας/Το γκρίζο μου φως διαπερνώντας/Και έχω κατανόηση/Ακούω τη σιωπή σου/Τότε μιλάς και μου υπόσχεσαι/Τότε ανθίζεις.

Ηλία Τσέχου

Ο ΣΚΥΛΟΣ ΚΟΙΜΑΤΑΙ

Δεν έχω πάρει άλλο σκυλί/Με γλύφει ακόμα η μουσούδα σου η πια αναπαμένη/Ένα με το χώμα, μέσα σου, κοιμάται η φόλα/Φύτεψα δύο πυξάρια στο προσκέφαλό σου τέλος/Η κερασιά βογκά προς τη δροσιά της/Κυλιόσουν και κατρακυλιόσουν στα ριζά/Έτρωγες φρεσκούλι χορταράκι κάπου κάπου/Τώρα τρέφεις ρίζες/Ήρθες στο δώμα μαύρη πεταλούδα/Στον τοίχο κολλημένος έμεινες τρεις εβδομάδες/Σου μίλαγα, σου θύμωνα, σου τραγουδούσα/Πέταξες Οκτώβριος 2006 φορές/Τόσες φορές σε άφησα παλεύοντας να με νικήσεις/Θυμάσαι;/Η μάνα σου Ρωσίδα/Θυμάσαι;/Έφυγες 10 ετών ίσον 70/Θυμάσαι;/Αχ! Σφραγίδα απωλέσασα το βίο/Να μην μπορώ από τον ύπνο να σ' εγείρω/Να σε γαυγίσω/Να σε δαγκάσω/Να σε ξαναχτενίσω Μπόμπη. Ήχοι και απόηχοι ακούγονται και μένουν. Οι ποιητές δεντρολίβανα μοσχοβολούν και αρωματίζουν την ψυχή μας. Όσο κι αν η τεχνολογία μειώνει, αυτοί προσθέτουν και πολλαπλασιάζουν την ευαισθησία μας, πλαταίνουν γη και ουρανό, οδοιπορώντας οι πάντες! Επτά φωνές ποιήσεων στην Ημαθία, για την Ελλάδα!