Μοιάζει με όνειρο. Είναι όνειρο. Η έκθεση του Λούβρου με τους Μακεδονικούς θησαυρούς να έρθει στη Θεσσαλονίκη! Θυμίζω στους αναγνώστες μου ότι σε δύο σημειώματά μου, ένα για την έκθεση των Μακεδονικών θησαυρών στο Μουσείο Ashmolean της Οξφόρδης, και δεύτερο για την έκθεση Οκτώβριος 2011–Μάρτιος 2012 «Στο Βασίλειο του Μεγάλου Αλεξάνδρου: Αρχαία Μακεδονία» στο Λούβρο, είπα δυο μεγάλα “Εύγε” για κείνους που σχεδίασαν, κόπιασαν και...
έστησαν αυτές τις εκθέσεις.Έκανα τα αδύνατα δυνατά να δουλέψω σε τρία επίπεδα. Ένα από το μετερίζι των τοπικών εντύπων για να αναθαρρήσουμε οι Έλληνες, να ζήσουμε τη δόξα του παρελθόντος και να δούμε ότι μπορούμε να βγούμε από το τέλμα στο οποίο μας οδήγησαν τρομερά λάθη των κυβερνώντων και η δική μας ανεμελιά. Η φυλή μας είναι φτιαγμένη για τα δύσκολα και θα τα καταφέρει.Τα άλλα δύο επίπεδα ήταν από το μετερίζι, στο οποίο ξαναγύρισα πέρυσι τον Οκτώβριο, στον Πυρσό. Ήμουν φευγάτος, χωμένος στην έρευνα και στο γράψιμο και αντιλήφθηκα αργά την πτώση του Πυρσού. Δημιούργημά μου ο σύλλογος δεν έπρεπε να πάει στο Πρωτοδικείο για την αιώνια λήξη του. Βρέθηκαν άνθρωποι γύρω μου, στάθηκαν δίπλα μου πολλοί παλαιοί και πιο πολύ οι νέοι που θεωρούν τον Πυρσό πλέον δικό τους. Και είναι.Από το μετερίζι του Πυρσού, είπαμε δεν τα βάζουμε κάτω. Πήγαμε 18 μέρες στη Γαλλία και γυρίσαμε με τέσσερα βαρύτιμα κύπελλα. Δεν μας βοήθησε κανένας, μόνοι μας, με την σκέψη των παλιών με την ορμή των νέων. Δεν μας χρειάζεται στο κάτω-κάτω τίποτε παρά πάνω από κάτι που να μοιάζει ως επιβράβευση του αγώνα μας. Επ’ αυτού θα επανέλθω δριμύτερος. Ναι, διότι αντί της ηθικής βοήθειας εισπράττουμε φθόνο.Σχεδιάσαμε λοιπόν με τον Πυρσό μια αποστολή στη Γαλλία, στο Παρίσι για τον Δεκέμβριο για να ενισχύσουμε την προβολή της Μακεδονίας μας προς την πλευρά των φίλων μας Γάλλων, αλλά και να δούμε την έκθεση στο Λούβρο των Μακεδονικών Θησαυρών. Έγραφα στους φίλους μου Γάλλους ότι αυτοί οι θησαυροί βγήκαν από τη δική μας γη. Τους καλέσαμε να τους δουν, μας κάλεσαν να τους δούμε. Εμείς θα νοιώσουμε πιο δυνατοί και εκείνοι θα χαρούν για τους Έλληνες που αγαπούν.Συγχωρήστε μου το προσωπικό ύφος. Λέγαμε με φίλους, να δώσουμε τις ειδήσεις για το Λούβρο. Οφείλουμε όσοι γνωρίζουμε, ό,τι γνωρίζουμε, να το μεταφέρουμε στη βάση. Να ξυπνήσει αυτός ο λαός που όταν συμμετέχει σε μεγάλα οράματα τα επιτεύγματά του είναι επίσης μεγάλα. Βλέπω όσους νέους εργάζονται, όσους συμμετέχουν σε δράσεις και τους χαίρομαι. Τα παιδιά της αποστολής της Γαλλίας ήταν όνειρο. Με ρωτούν από την Γαλλία, θα είναι η ίδια ομάδα; Δεν θα πω άλλα. Μόνον ευχή θα κάνω, ο ενθουσιασμός τους να έχει συνέχεια και διάρκεια..Σε άλλο μου άρθρο θα αναφερθώ στα της Θεσσαλονίκης. Έχω καλή πληροφόρηση, άμεση πληροφόρηση από τους φίλους Γάλλους. Ευχαριστώ γι’ αυτό την καλή μου φίλη, γραμματέα του Κέντρου Πολιτισμού του Κόσμου στην Gannat, κυρία Marie-Agnes. Μόνο θέλω να σκεφθείτε, φίλοι αναγνώστες, ότι θα πάμε στην έκθεση των Μακεδονικών Θησαυρών στη Θεσσαλονίκη για να μπούμε στην ουρά. Το ελπίζω ότι θα έχει ουρά. Θα πάμε άλλοι περπατώντας και άλλοι (όλοι οι Σύλλογοι της Μακεδονίας) χορεύοντας. 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου