Επειδή όλα όσα ακούμε το τελευταίο διάστημα για την οικονομία είναι αρνητικά, καλό είναι να ακούσουμε και τη ΜΟΝΑΔΙΚΗ θετική άποψη, που διαβάσαμε στην κυριακάτικη ‘Μακεδονία’. Προέρχεται από την κ. Ορσαλία Καλαντζοπούλου, νέα γενική γραμματέα της Τράπεζας Εμπορίου και Ανάπτυξης Ευξείνου Πόντου (Παρευξείνιας). (Λέτε να φταίει το ότι είναι… πόντια;)Σταχυολογούμε τα πιο ενδιαφέροντα σημεία της συνέντευξης...
Τον Απρίλιο του 2009 είχατε κάνει στη “Μακεδονία” δύο προβλέψεις: ότι η Ελλάδα δεν είχε δει τότε ακόμη τα χειρότερα, εξαιτίας των προβλημάτων χρηματοδότησης του δημοσίου χρέους, και ότι είναι φθηνές κινδυνολογίες τα σενάρια εξόδου από την ευρωζώνη. Εκ των πραγμάτων δικαιώνεστε...
Καταρχάς να καταστήσω σαφές ότι η πρόβλεψή μου, δύο χρόνια πριν, καθώς και οι απόψεις μου σήμερα προκύπτουν από την ιδιότητά μου ως οικονομολόγου και όχι ως γενικής γραμματέως της Παρευξείνιας Τράπεζας. Οδηγηθήκαμε σε οικονομικό αδιέξοδο, διότι δεν εξετάσαμε σοβαρά και συστηματικά τους δείκτες της οικονομίας και την κατάσταση της δημοσιονομικής διαχείρισης. Η χώρα είχε δανειστεί αρκετά στο παρελθόν, όταν οι συνθήκες στις χρηματαγορές ήταν διαφορετικές. Μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers το τοπίο άλλαξε άρδην και αναγκαστήκαμε να προβούμε σε βραχυπρόθεσμο δανεισμό με υψηλά επιτόκια, με αποτέλεσμα οι συνεχιζόμενες και συσσωρευμένες δανειακές υποχρεώσεις, μαζί με την περιορισμένη φορολογική βάση και άλλες υπέρογκες δημόσιες δαπάνες, να μας οδηγήσουν σε οικονομικό αδιέξοδο. Μέχρι πριν από μερικά χρόνια όλοι μας -όχι μόνο οι καθ’ ύλην αρμόδιοι, αλλά και ακαδημαϊκοί, οικονομολόγοι και δημοσιογράφοι- αρνούμασταν να δούμε το πρόβλημα με σοβαρότητα και ειλικρίνεια.
Ως προς τη δεύτερη πρόβλεψή μου, πιστεύω ότι η παραμονή μας στην ευρωζώνη αποτελεί μονόδρομο. Είμαι σίγουρη ότι τα μέτρα της κυβέρνησης αποδεικνύουν τη θέλησή της να παραμείνει η χώρα στο ευρωπαϊκό νόμισμα. Εκτιμώ ότι η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη θα είχε ολέθριες συνέπειες για τον ελληνικό λαό, αλλά και για την Ευρώπη γενικότερα.
Το ΔΝΤ και οι πολιτικές του άλλοτε απέτυχαν παταγωδώς και άλλοτε (για παράδειγμα στην Τουρκία) επέτρεψαν την ανάκαμψη των χωρών όπου εφαρμόστηκαν. Ποια είναι η ειδοποιός διαφορά που διακρίνει την επιτυχία από την αποτυχία; Σχετίζεται με την πολιτική βούληση και τη μεταρρυθμιστική διάθεση του πολιτικού προσωπικού;
Η πολιτική του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στις χώρες που υπήρξε η πολιτική βούληση να ληφθούν μέτρα εις το ακέραιο και να εφαρμοστούν μέχρι τέλους απέδειξε ότι έχει θετικά αποτελέσματα. Τέτοια παραδείγματα επιτυχούς εφαρμογής αποτελούν η Τουρκία, η Κορέα και η Βραζιλία. Αντίστοιχα, χώρες με πρόσφατα παραδείγματα επιτυχούς διαχείρισης οικονομικών προβλημάτων είναι η Εσθονία και η Λιθουανία, οι οποίες κατόρθωσαν να βγουν από την κρίση εφαρμόζοντας διαρθρωτικές και δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις βασισμένες στη φόρμουλα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, αλλά χωρίς να έχουν υπογράψει συμφωνία με το Ταμείο. Η Πολωνία, από την άλλη, κατόρθωσε, ακολουθώντας παρόμοια μέθοδο, να πετύχει αύξηση του ΑΕΠ της ακόμη και στην περίοδο της διεθνούς οικονομικής κρίσης.
Προς το παρόν, πάντως, η εφαρμοζόμενη πολιτική στο πλαίσιο του μνημονίου έχει προκαλέσει εκτίναξη της ανεργίας, βαθιά ύφεση και αύξηση του δημοσίου χρέους...
Βάσει της κενσιανής θεωρίας της οικονομίας, αλλά και της γενικότερης εμπειρίας, η μείωση των κρατικών και ιδιωτικών δαπανών είναι φυσιολογικό να οδηγήσει σε οικονομική ύφεση και ανεργία. Εκτιμώ όμως ότι η κατάσταση αυτή θα είναι σύντομη και ότι οι διαρθρωτικές αλλαγές θα οδηγήσουν μεσοπρόθεσμα σε αλλαγή του σκηνικού και σε αύξηση του ΑΕΠ και της απασχόλησης. Ορισμένα από τα διαρθρωτικά μέτρα, όπως η διεύρυνση της φορολογικής βάσης, η αύξηση της ανταγωνιστικότητος και η μείωση της γραφειοκρατίας, θα επιτευχθούν μεσοπρόθεσμα. Αντίστοιχες πρακτικές έχουν ήδη εφαρμοστεί από άλλες χώρες και αποδείχθηκαν επιτυχείς.
Υπό ποιες προϋποθέσεις θεωρείτε ότι θα καταφέρει η Ελλάδα να ανακτήσει την εμπιστοσύνη των επενδυτών και να επιστρέψει στις αγορές;
Ο μόνος τρόπος για να υπερβεί η Ελλάδα τη σημερινή κατάσταση είναι να εφαρμόσει πιστά μια συγκροτημένη και υπεύθυνη δημοσιονομική πολιτική και να επιτείνει και να επιταχύνει τις εν λόγω διαρθρωτικές αλλαγές. Αυτό δεν είναι εύκολο, αλλά είμαι βέβαιη πως είναι εφικτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου